๗๙๗. ชีวิตที่สุดโต่ง...

ชีวิตสุดโต่ง

สองชีวิต...ของลูกชายพ่อเร - แม่บุษ นับว่าเป็นชีวิตที่สุดโต่งเสียจริง ๆ ...แม่บุษมีลูกชาย ๒ คน ได้วิชาการ ๑...ทักษะชีวิต ๑ ซึ่งคนหนึ่งกำลังจะเรียนต่อปริญญาเอก และกำลังจะเสนอขอตำแหน่งทางวิชาการ คือ ผู้ช่วยศาสตราจารย์...อีกคนหนึ่งเรียนมหาวิทยาลัยชีวิต...ชอบเรียนรู้ทางด้านการใช้ชีวิตของตนเอง นายสองคนใช้ชีวิตแบบสุดโต่งจริง ๆ พ่อเรและแม่บุษภูมิใจในตัวของพวกนายมากนะลูก

แม่บุษชวนให้ลูก ๆ ทั้งสองคิดว่า...นำคนที่เรียนปริญญาเอกมาทำนาเช่นเดียวกับพ่อเพรียง (พ่อของพี่ฟ้าครามและพี่สกาย) โดยทำผืนนาให้เรียบแบบด้านล่างนี้ได้หรือไม่?...และให้พ่อเพรียงไปเรียนแบบพี่ภัครแทนได้หรือไม่???...

คำตอบ...คือ ไม่สามารถทำแทนกันได้ ดังนั้น ชีวิตคนเราจึงต้องอาศัย เกื้อกูล พึ่งพาซึ่งกันและกัน...โดยชีวิตมนุษย์เราตั้งอยู่บนความเหมือนและความแตกต่าง...ครั้งนี้พ่อเพรียงของพี่ฟ้าครามและพี่สกาย นายขยันมาก ๆ...ทำนา ๓๐ ไร่ + ๑๔ ไร่ ด้วยฝีมือของนายเอง ไม่มีการจ้าง นายทำด้วยฝีมือ Competency + Skill ของนายเองล้วน ๆ

สำหรับลูกสองคนของแม่บุษทั้งสองคน...พวกนายมี Competency + Skill ของนายเองล้วน ๆ ในความเก่งและถนัดกันคนละด้าน...ความมานะ ความอดทน ความขยัน จะทำให้พวกนายสามารถยืนอยู่บนโลกใบนี้ได้ด้วยขาของพวกนายเอง...พ่อเรและแม่บุษ ชื่นชมนายทั้งสองนะลูก...แม่เพียงเขียนบันทึกนี้ไว้ เผื่อว่า วันหนึ่งพ่อกับแม่จากโลกนี้ไป หากพวกนายคิดถึง จะได้เข้ามาอ่านและทราบว่า "พ่อเรกับแม่บุษ รักพวกนายมากแค่ไหน?" จงเรียนรู้และสู้ชีวิตด้วยตัวของเราเอง ตัวเราเองเท่านั้นจะทราบดีว่า "เรามีความรักและถนัดสิ่งใดค่ะ" นี่คือ Human Resource (HR) ที่มีอยู่ในตัวและเป็นของพวกนายเอง เพราะทำงานด้าน HR มานานร่วม ๓๐ ปี จึงทำให้แม่บุษทราบถึง Competency and Skill ที่มีอยู่ในตัวคน และมีความเข้าใจในความเป็นคนอย่างแท้จริง

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๒๓ พฤษภาคม ๒๕๖๒