[review] รีวิว before i go to sleep (2014) หลับ ลืม ตื่น ตาย

[review] รีวิว before i go to sleep (2014) หลับ ลืม ตื่น ตาย ภาพยนตร์แนว ลึกลับสืบสวนจิตวิทยาและกึ่งระทึกขวัญ หากคุณประทับใจหนัง สายสดใสร่าเริง แนวความจำเสื่อมอย่าง 50 First Dates มาแล้ว แต่สำหรับ before i go to sleep คือหนังความจำเสื่อมสาย dark แบบเข้มข้นชัด ๆ

เริ่มเรื่องคริสติน ลูคัส (นิโคล คิดแมน) ตื่นขึ้นมาพร้อมกับจำความไม่ได้ ภายในห้องนอนมีรูปภาพพร้อมคำอธิบายว่าเธอแต่งงานกับใครและอยู่กับใคร เธอแต่งงานกับเบนเมื่อ 14 ปีที่แล้ว และ เบน ลูคัส (โคลิน เฟิร์ธ) สามีของเธออธิบายว่าเธอประสบอุบัติเหตุบางอย่างตอนอายุ 20 ต้นๆ จะจำทุกอย่างได้ภายในวันเดียวเท่านั้น เมื่อตื่นขึ้นมาใหม่ก็จะลืมทุกอย่างไปทันที และเธอจะกลับไปในความทรงจำช่วงอายุ 20 ต้น ๆ อีกครั้งทุกวัน เช้าวันนี้ที่เธอตื่นขึ้นมานั้นเป็นวันครบรอบวันแต่งงานของเธอ ภายในวันนั้นเธอรู้ว่าเธอกำลังรักษาอาการสูญเสียความทรงจำนี้อยู่ แต่เป็นการรักษาแบบลับๆ ระหว่างเธอกับนักประสาทจิตวิทยาเพียงคนหนึ่งเท่านั้น โดยที่นักประสาทจิตวิทยาให้เธอบันทึกเรื่องราวของเธอเอาไว้เพื่อที่จะได้เปิดดูเตือนความจำในตอนเช้าของอีกวัน

จากการรักษา รวมไปถึงการสืบหาสาเหตุของเรื่อง เธอรู้ว่าแท้จริงแล้ว การสูญเสียความทรงจำนั้นแล้วอาจไม่ได้เกิดจากอุบัติเหตุเมื่อ 20 ปีที่แล้ว แต่เกิดจาก 10 ปีที่แล้วที่เธอถูกทำร้ายด้วยการทำร้ายที่ศีรษะ ร่างของเธอถูกทิ้งเอาไว้ในสถานที่แห่งหนึ่งในลักษณะเปลือยกายเลือดท่วมตัว คดีก็ยังไม่คืบหน้า เพราะเธอจำอะไรไม่ได้เลยนั่นเอง เธอเข้าใจว่า เบน สามีของเธอกำลังโกหกเธอและปิดบังอย่างเป็นความลับ เธอต้องสืบให้ได้ว่า แท้จริงแล้วเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ ยิ่งสืบยิ่งรู้ว่า มีความลับที่คนรอบข้างปกปิดเธอเอาไว้มากมาย ค่อยๆ เผยออกมาทีละนิด และใครกันแน่เป็นคนโกหกเธอ เขาต้องการอะไร

หนังล่อลวงคนดูด้วยการอธิบายของหมอประจำตัวของเธอว่า บางสิ่งบางอย่างที่คริสตินจำได้นั้น เรียกว่าความจำลวง ยิ่งทำให้สับสนว่าความจำไหนกันแน่เป็นความจำที่จริงหรือความจำหลวง

เธอจำได้มากขึ้นเรื่อย ๆ ทุกวัน ทุกครั้งที่เธอจำได้หนังก็จะเซอร์ไพรส์คนดูทุกครั้ง เรียกว่าหักมุมตลอดเวลาก็ได้ เมื่อหนังเฉลยไปเรื่อย ๆ จากความสงสัยก็กลายเป็นความรู้ลึก ทำให้เราเอาใจช่วยคริสติน ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าเป็นห่วงเธอเหลือเกิน

หนังเล่นกับประเด็นความทรงจำสั้นได้ดีมากๆ เพราะเมื่อถึงจุดเปลี่ยนสำคัญของเรื่อง ประมาณว่าคริสตินพอจำอะไรได้หรือเข้าใกล้ความจริง หนังก็จะวนกลับไปจุดเดิม คือเธอนอนหลับไปแล้วตื่นเช้ามาก็เหมือนจะเริ่มต้นใหม่ ราวกับว่าสิ่งที่เธอ สืบหรือพยายามรักษาความสนใจของเธอนั้นไม่มีความหมายอะไรเลย ราวกับว่าหนังเรื่องนี้เล่าเรื่องแบบไม่เรียงลำดับ มีการย้อนเวลาของเรื่องราวและเหตุการณ์สับไปมาระหว่างอดีตและปัจจุบัน แต่คนดูในฐานะที่เป็นบุคคลที่สาม ก็สามารถรับรู้ได้ว่าเรื่องราวดำเนินไปอย่างไร คนดูสามารถปฏิบัติต่อเนื่องได้แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมดเพราะต้องดูจนจบเรื่องซะก่อน

นอกจากนี้หนังยังมีประเด็นที่น่าสนใจคือประเด็นเรื่องความรัก ความใคร่ ความหึงหวง ความไว้ใจ และความรุนแรง ถึงแม้จะเป็นชื่อเดียวกัน 3 ชื่อแต่ก็พูดถึงเรื่องเดียวกัน ทั้งหมดหากมีมากเกินไปจากความสวยงามก็กลายเป็นความโหดร้ายได้

หนังมีวิธีการและแนวทางในการเล่าเรื่องที่นับว่าใช้ได้แต่น่าเสียดายว่าหนังกับที่ประเด็นความทรงจำได้อย่างไม่ดีเท่าที่ควร หนังมีวิธีการเล่าแบบ "การทำซ้ำ" ที่ยังน้อยเกินไป

ส่วนในด้านการแสดงนั้น 2 นักแสดงนำอย่าง นิโคล คิดแมน และ โคลิน เฟิร์ธ ด้วยฝีไม้ลายมือระดับรางวัลออสการ์ทั้งคู่เป็นเครื่องการันตีได้ว่าผู้ชมจะสามารถรับรู้ถึงอารมณ์ความรู้สึกจากการถ่ายทอดของทั้งสองคนได้อย่างดียิ่งสำหรับผมแล้วฝีมือการแสดงของสองคนนี้อาจจะเด่นกว่าเนื้อเรื่องเลยด้วยซ้ำ

6.5/10

วาทิน ศานติ์ สันติ

#MovieStation #สถานีหนัง

#หนังลึกลับ #หนังสืบสวนสอบสวน

#หนังจิตวิทยา #หนังความจำเสื่อม