"ความอิจฉา" สิ่งที่ต้องถอนออกจากหัวใจ

"ความอิจฉา" มันเป็นความรู้สึกพื้นฐานของมนุษย์ที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคนและมักจะเกิดกับคนที่อยู่ในสถานะเดียวกัน อายุใกล้เคียงกัน ถูกเลี้ยงหรือโตมาด้วยกัน หรือพูดง่ายๆ ว่าเกิดจากการเปรียบเทียบกันของคนสองคนที่มีอะไรคล้ายๆกัน และหากเราปล่อยให้ความอิจฉาเกิดขึ้นในหัวใจเราแล้วสิ่งที่ตามมาคือ มองเห็นแต่สิ่งที่ไม่ดีและมองไม่เห็นสิ่งที่ดีของคนที่ถูกอิจฉา หรือที่แย่กว่านั้น คือพยายามแปรเปลี่ยนมุมมองของคนรอบข้างต่อคนที่ถูกอิจฉาให้ตีความสิ่งที่ดี เป็นไม่ดีหรือตีความสิ่งที่ดีไปในเชิงลบ

ในมุมของคนที่ถูกอิจฉาล่ะจะทำยังไง?  แน่นอนก็คงต้องเสียใจเสียความรู้สึก เป็นธรรมดาของมนุษย์โลกโดยเฉพาะถ้าเกิดกับคนที่ใกล้ชิด  แต่ก็ต้องเข้าใจกับอารมณ์พื้นฐานเหล่านี้ ต้องให้อภัย ไม่โกรธแค้น ต้องศรัทธาและเชื่อมั่นในความยุติธรรมของพระผู้สร้าง ยึดมั่นในความดี เพราะยังไงความดี ก็คือ ความดีการเชื่อมั่นและดำรงไว้ซึ่งความดี  ผลของมันก็คือ บุญ  ซึ่งจะส่งผลต่อความสุขความเจริญในชีวิตทั้งดุนยาและอาคีเราะห์  ที่สำคัญพระองค์จะปกป้องและคุ้มครองเราเองคะ

แล้วจะกำจัดความอิจฉาให้ออกจากหัวใจเราได้อย่างไร นี่แหละสำคัญกว่า  อย่างแรกเราต้องเชื่อก่อนว่าอัลเลาะห์ให้มนุษย์ทุกคนเกิดมาไม่เหมือนกัน  มนุษย์มีสิ่งที่น่าอิจฉาด้วยกันทุกคน  ไม่มีใครเกิดมาสมบูรณ์แบบ  แต่ละคนก็มีความดี ความเด่นความเก่ง แต่ละแบบ   เราต้องมีความพอใจและยอมรับสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็น  คิดให้ได้แค่นี้พอไหมกับความไม่อิจฉาที่เกิดในใจ  ตอบได้เลยว่า ไม่พอ เพราะบางคนเข้าใจวิธีคิดทั้งหมดดี  แต่ก็ยังเกิดความอิจฉาอยู่ดี  ซึ่งในความเป็นจริงรากของความอิจฉาก็คือ ตัวตนปลอม หรือ อีโก้ที่ถูกสร้างมาพร้อมกับเราจนแยกไม่ออกระหว่างตัวตนจริงของเรากับอีโก้  หากเมื่อใด อีโก้ถูกกระทบจะด้วยวิธีใดก็ตาม เช่น อีโก้ที่เรียกว่า"เกียรติและศักดิ์ศรี"ถูกกระทบเมื่อรู้สึกว่าคนอื่นมาเทียบเท่าตัวเองแล้วจะรู้สึกอิจฉาก็จะเกิดขึ้นในใจทันที ความคิดไม่ดี ก็เกิดทันที ความทุกข์ในใจก็เกิดทันทีเช่นกัน

อีโก้หรือตัวตนปลอม ที่ผูกติดกับมนุษย์มันมีหลายแบบ เช่น

"เกียรติยศและศักดิ์ศรี"

"ความรู้มาก"

"ชาติตระกูลดี"

"สถาบันมีชื่อเสียง"

"ทรัพย์สินเงินทอง"

และอื่นๆอีกมากมายที่เราพยายามสร้างเพื่อให้ตัวเราเป็นที่ยอมรับในสังคม

สิ่งเหล่านี้แหละเป็นสิ่งที่บ่งบอกอย่างดีว่าเมื่อเราถูกกระทบแล้วเรารู้สึกอย่างไร?

ตัวตนปลอมหรืออีโก้มีความสำคัญกับเราแค่ไหน?

แล้วเราต้องแบกมันไปทั้งชีวิตเลยหรือ?

ในความเป็นจริง ความอิจฉา เป็นการทำร้ายตัวตนจริงของเราทำร้ายจิตของเรา ให้ถอยห่างไกลจากความดี ขอแค่เราพยายามปลดอีโก้ ออกทีละน้อยๆ ความสุขและความดีก็จะเข้ามาแทนที่ทีละน้อยๆ เช่นกัน และสักวันเมื่อเราปลดอีโก้ออกให้มากที่สุด ความอิจฉาก็จะจางหายไปจากหัวใจของเราเอง เมื่อนั้นแหละ เราจะรู้ว่าความสุข นิ่งๆ นานๆ ยาวๆ และยั่งยืน มันเป็นยังไง อัลฮัมดูลิลละ