๒๑๔. ผลการเรียนชั้น ป.๑ ของพี่ฟ้าคราม
วันนี้วันที่ ๒๙ มีนาคม ๒๕๖๒...ทางโรงเรียนนัดให้ไปรับทราบผลการเรียนของพี่ฟ้าครามที่ห้องเรียน...แต่อีกทางหนึ่งก็จะมีการเช็คผลการเรียนในเว็บไซด์ของโรงเรียนเช่นกัน...สำหรับย่าได้ไปที่โรงเรียนให้และรับผลการเรียนให้กับเธอ "พี่ฟ้าคราม"...
ผลการเรียนของเธอหากเป็นระดับคุณภาพ เธออยู่ในระดับ Excellent คือ "ดีเยี่ยม" ทั้ง ๒ เทอม สอบได้อันดับที่ ๑๑ ของเทอม ๒ แต่เมื่อรวมเทอม ๑ และเทอม ๒ แล้ว เธอสอบได้ ๓.๙๖ ของเกรด ๔ (เต็ม) อยู่ในอันดับที่ ๙ ของนักเรียนทั้งหมด ๔๖ คน ซึ่งเธออยู่ห้อง Smart ย่าดูในรายวิชาของเธอแล้ว ผลการเรียนของเธอก็อยู่ในระดับที่ค่อนข้าง OK. ซึ่งรายวิชาเธอได้คะแนน เกรด ๔ เต็ม (ยกเว้นวิชาภาษาอังกฤษ)...ครูที่สอนบอกว่า ครูฟิลิปปินส์ที่สอนเธอไม่ค่อยให้คะแนนมาก เรียกว่า "กดเกรด"...แต่สำหรับย่า ๆ กลับคิดว่า "ไม่เป็นไร เธอได้คะแนนเกรดภาษาอังกฤษ ๓.๕ ก็ถือว่าใช้ได้ล่ะ!!!"...เพราะภาษาอังกฤษ คนสมัยรุ่นปู่ ย่า ตา ยาย เคยบอกย่าบุษว่า "ไม่ใช่ภาษา...พ่อ...แม่ของเราสักหน่อย" คริ ๆ ๆ...เดี๋ยวพอโตขึ้น เธอเรียนรู้ได้ เธอก็จะเข้าใจไปได้เองนั่นแหล่ะ!!!...เธอยังอยู่ในเส้นสีเหลือง ถือว่ายังอยู่ในการติดอันดับหนึ่งของทางโรงเรียน...Top 10...เธอทำได้ดีมากค่ะ สำหรับกลุ่มเพื่อนของเธอที่เธอสนิทมาก ๆ ก็จะอยู่ในกลุ่ม Top 10 เช่นกัน ซึ่งคะแนนของพวกเพื่อนก็แตกต่างกับเธอไม่มากมายนัก...
ข้อสำคัญของพี่ฟ้าคราม คือ เธอไม่ได้ไปเรียนพิเศษเหมือนกับเด็ก ๆ คนอื่น ที่พ่อ - แม่ ให้ไปเรียนพิเศษกับคุณครูที่ทางโรงเรียนจัดขึ้น...เหตุเพราะปิดเทอม พ่อ-แม่ ปู่-ย่า ตา-ยาย ต้องการให้เธออยู่กับน้องบ้าง รู้จักทักษะชีวิตของตัวเองว่าควรที่จะมีความรัก ความอบอุ่นให้กันและกันบ้าง เพราะเมื่อโตขึ้น จะได้ไม่กลายเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเองมากเกินไป รู้จักความรัก เมตตาให้กันและกัน นี่คือ จุดประสงค์หลักของครอบครัวของเรา...พี่ฟ้าครามแอบคุยกับย่าบ่อย ๆ ว่า "นี่ขนาดเธอไม่ได้เรียนพิเศษ เช่นคนอื่นนะย่า...เพื่อน ๆ คนอื่นไปเรียนพิเศษ แต่กลับทำคะแนนได้น้อยกว่าเธอเสียอีก" คริ ๆ ๆ...นางช่างเม้าท์อ่ะ!!!...จร้าาาาา แม่คนเก่ง...สำหรับครอบครัวของย่า ๆ จะเน้นให้เธอได้อ่านและเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ด้วยตัวของเธอเองมากกว่าที่จะต้องไปเรียนพิเศษ...
เพราะที่ผ่านมา ๑ ปี เธอได้เรียนรู้ด้วยตัวของเธอเอง นั่นคือ "ต้นทุนมนุษย์" ที่มีอยู่ในตัวของเธอเอง...ความรู้ + ทักษะ...ที่เธอสร้างขึ้นได้ด้วยตัวของเธอเอง...สิ่งที่ปู่กับย่าหวัง นั่นคือ ต้องการเห็นความรู้ที่เกิดขึ้นในตัวของเธอเองมากกว่า เพราะเมื่อโตขึ้นสิ่งที่จะติดตัวของเธอไปนั้นคืออะไร...สำหรับเรื่องลำดับที่ ย่าไม่ค่อยใส่ใจมากนัก เพราะระหว่างคนได้อันดับที่ ๑ มาจนถึงเธออันดับที่ ๙ ก็แตกต่างกันไม่เท่าไร...แต่สิ่งที่จะแตกต่าง นั่นคือ Competency + Skill ที่จะฝังลึกอยู่ในตัวของเธอเองมากกว่า...ต้นทุนมนุษย์ที่มีอยู่ในตัวของเธอเอง "ทุนมนุษย์" ที่ไม่ได้ลงทุนลงแรงในการเสียเงินมากเกินไป...
ปิดเทอม...ปู่กับย่าก็ขอให้เธอมีความสุขอยู่กับพ่อ - แม่ - น้อง ที่บ้านนอกก็แล้วกัน...ช่วงนี้เธอฝึกช่วยเลี้ยง "คำแพง" ควายน้อยที่พ่อเพรียง - แม่อ้อม เลี้ยง เพราะคำแพงก็ช่างติดพวกเธอเอาเสียจริง ๆ...ความสุขแบบนี้มันจะเป็นภูมิคุ้มกันให้กับเธอ ยามที่เธอโตขึ้น มันฝังในตัวของเธอให้มีความรัก ความเมตตา ๑ ในบารมี ๑๐ ที่เธอและน้องจะได้รับในช่วงชีวิตของวัยเด็กลูก...ย่าบุษบันทึกไว้ให้กับพวกเธอยามโตขึ้น เธอจะได้มาเปิด Diary ในเว็บนี้ อาจจะแอบอมยิ้มก็ได้ ใครจะไปรู้ คริ ๆ ๆ ย่าขอเก็บผลการเรียนนี้ไว้ให้กับเธอเป็น Portfolio ให้กับเธอในนี้ค่ะ พี่ฟ้าคราม...ลุงภัครยังแอบมาแซวหลานว่า "วิชาประวัติศาสตร์ ได้เกือบเต็มเชียว...๙๙ สงสัยโตขึ้นได้มาเป็นอาจารย์ภาษาตามลุงแน่ ๆ เลยอ่ะ!!! พี่ฟ้าคราม" คริ ๆ ๆ ย่าเจอครูอ๊อดที่สอนสอนเธอเรียนอนุบาล บอกกับย่าว่า "หากฟ้าครามพูดน้อยกว่านี้หน่อย...เธอจะได้คะแนนดีกว่านี้นะ แต่ได้อันที่ ๙ ก็ถือว่าดีมากแล้วล่ะ!!!" คริ ๆ ๆ...ไอ้เรื่องพูดมากนี่ ย่าก็ไม่สามารถจะไปกำกับเธอได้เสียด้วยสิ!!! เพราะย่าจะไม่สอนลูก หลาน ด้วยการบังคับ หรือบล็อกความคิดเสียด้วยสิ!!! คริ ๆ ๆ...เพราะหากบล็อกความคิดพวกเธอแล้ว ไฉนเลยยามเธอโตขึ้น พวกเธอจะกล้าที่จะแสดงออกทางด้านความคิดล่ะคะ จริงไหมคะ??? ย่าเพียงแต่เป็นโค้ช คอยชี้แนะ คอยบอก แนะนำ ชี้แนวทางให้กับเธอ ให้พูดน้อยกว่านี้หน่อยในเวลาเรียน อย่าคุยมากเกินไปเท่านั้นเอง แต่ย่าก็มีความเข้าใจนิสัยเด็ก ๆ เช่นพวกเธอนะคะ พี่ฟ้าคราม
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาในบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๒๙ มีนาคม ๒๕๖๒
ความเห็น (2)
ไม่ได้แวะมานาน หนูฟ้าครามเป็นสาวแล้ว
ขอบคุณค่ะ คุณวอญ่า…เธอจะ ๘ ขวบแล้วค่ะ เวลาผ่านไปเร็วมาก ๆ ค่ะ