“ ปัง “ เสียงปืนยาวเสียงแน่น ดังก้องสะท้านฟ้า จากแนวเชิงเขาที่ห่างออกไปประมาณ 200 เมตร แล้วสักพัก ก็มีเสียงเฟี้ยวแว่วพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว และไม่ทันจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร กลุ่มตำรวจกองปราบพิเศษที่ยืนจับกลุ่มอยู่หน้าเพิงสนามชั่วคราว พลัน มีเสียง ฉึก เบา ๆ ที่อกตำรวจคนหนึ่งที่ทันทีทันใดเขายกมือขึ้นกุมที่ซอกคอซ้ายของตัวเอง พร้อมร้องโอ๊ย สุดเสียง ที่มือเขามีเลือดชุ่มออกมาเต็มฝ่ามือทันที พร้อมร่างทรุดลงกับพื้นอย่างรวดเร็ว เพื่อนที่ยืนข้างเคียงรีบจับรับร่างไว้ได้ทัน “หมอบ เราถูก ลอบยิง “ ใครคนหนึ่งตะโกน ขึ้นมา ขาดคำ ทุกคนที่ยืนจับกลุ่มอยู่ก่อนหน้าต่างพุ่งหมอบลงกับพื้นไปคนละทาง พร้อมชักปืนจากซองนของตัวออกมาเตรียมพร้อมในมือ มีสองสามคนยิงสวนไปส่งเดชทันควัน แม้ไม่เห็นอะไร และต่างกราดสายตามองหาคนยิงไปทางภูเขา แต่ไม่พบอะไรเคลื่อนไหว “ เอาคนเจ็บเข้าที่กำบังก่อน “พตท. เปรมศักดิ์ฯ ผู้เป็นหัวหน้าชุดปราบไล่ล่าสั่งการฉับพลัน แล้วยกวิทยุแจ้งไปที่กำลังหนุนที่อยู่ข้างหลังห่าไปประมาณ 100 เมตร “ หน่วยหนุน - กำลังพลเราถูกลอบยิงอาการสาหัสมาก ขอหมอมาดูอาการด่วน “ “ รับทราบ จะไปเดี๋ยวนี้“ ปลายทางตอบรับ พักใหญ่ ก็มี หมอตำรวจสนามที่มากับชุดล้อมจับ ขี่มอเตอรไซด์จากแนวหลัง มาที่กลุ่มตำรวจที่ถูกยิง เข้าดูอาการคนเจ็บ พบว่า กระสุนถูกเส้นเลือดใหญ่ ข้างลำคอ เลือดออกมากไม่หยุด ห้ามเลือดไม่ได้ จำเป็นจะต้องมีเลือดให้โดยเร็ว ภายใน 15 นาที มิฉะนั้น ผู้ถูกยิงจะขาดเลือดเลี้ยงหัวใจ และตาย เลือดสำรองที่มีมา เป็นเลือดคนละกรุ๊ป ใช้กันไม่ได้ เพื่อนตำรวจที่มาด้วยไม่มีใครมีเลือดกรุ๊ปนั้นที่จะพอช่วยประทังเวลาได้ จำเป็น.,(. ปรดรออ่านต่อในตอนหน้า )
2..
ไม่มีความเห็น