การเมืองในวันนี้เหมือนอย่างที่ท่าน พระยาพหลพลพยุหเสนา หนึ่งในผู้นำคณะราษฎร กล่าววิพากษ์วิจารณ์ระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ไว้หรือว่า
“ผู้น้อยเกิดความท้อถอยไม่อยากแสดงความคิดเห็น ทั้งๆที่เชื่อแน่ว่าจะมีประโยชน์ต่อบ้านเมืองและเมื่อการบริหารราชการแผ่นดินดำเนินไปตามความเห็นของผู้ใหญ่ไม่กี่คนซึ่งถ้าท่านเหล่านั้นมีความคิดอย่างเก่าๆและแคบๆด้วยแล้วก็อาจชักนำบ้านเมืองไปสู่ความเสื่อมและความล่มจมได้ง่าย”
และพระดำดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวราชกาลที่ 9 ว่า
“หันหน้าเข้าหากันไม่ใช่เผชิญหน้ากันเพราะว่าเป็นประเทศของเรา ไม่ใช่ประเทศของหนึ่งคนสองคน เป็นประเทศของทุกคนเข้าหากันไม่เผชิญหน้ากันแก้ไขปัญหาเพราะปัญหามีอยู่ว่าเวลาคนมีการปฏิบัติรุนแรงมันลืมตัว ลงท้ายเขาไม่รู้ว่าตีกันเพราะอะไร แล้วก็จะแก้ปัญหาอะไร เพียงแต่ว่าจะต้องเอาชนะ แล้วก็ใครจะชนะ ไม่มีทาง อันตรายทั้งนั้น มี แต่แพ้ คือต่างคนต่างแพ้ผู้ที่เผชิญหน้าก็แพ้แล้วที่แพ้ที่สุดก็คือประเทศชาติแล้วก็จะมีประโยชน์อะไรที่จะทะนงตัวว่าชนะ เวลาอยู่บนกองซากปรักหักพัง”
แล้วเราได้เรียนรู้อะไรจากประวัติศาสตร์เหล่านี้มากน้อยเพียงใด
ไม่มีความเห็น