ความเหน็บหนาวที่อบอุ่น สุภัชชา.(กระต่ายใต้เงาจันทร์)

ความเหน็บหนาวที่อบอุ่น 
สุภัชชา.(กระต่ายใต้เงาจันทร์)

มองแสงจันทร์ดึกดื่นใต้คืนค่ำ
ความคิดถึงช่างลึกล้ำเสน่หา
เหมือนตกบ่วงห้วงเหวแห่งจันทรา
เพราะรู้ว่าหัวใจมาพบกัน

ท่ามแสงจันทร์นวลส่องสกาวพราวผุดผ่อง
ทุกห้วงห้องแห่งหัวใจเห็นไหมนั่น
ความคิดถึงจึงเดินทางไกลร้อยพัน
เราพบกันบนความฝันแสงจันทร์ดาว

ค่ำคืนนี้ที่เธออยู่ตรงนั้น
อย่าไหวหวั่นแม้หนทางแสนเหน็บหนาว
มีพายุลมฝนร่วงหล่นพราว
แม้เจ็บปวดรวดร้าวและเหงาใจ

ฉันยังคงมองเธอยู่ตรงนี้
จากหัวใจที่บริสุทธิ์มาปลอบให้
แม้เป็นแค่หนึ่งเสียงหวังกำลังใจ
แต่ก็คือความห่วงใยส่งให้กัน

ใต้ค่ำคืนดึกดื่นน้ำค้างพรม
วานสายลมเป็นผ้าห่มมอบปลอบขวัญ
ใช้แสงเดือนแทนอ้อมกอดใต้แสงจันทร์
แม้หวาดหวั่นวางลง..ที่ตรงใจ