community survivors and learning process skills

อาจารย์ได้มอบหมายงานให้สัมภาษณ์เรื่องราวของคนที่เคยเจ็บปวดทางกายหรือทางใจ สอบถามถึงความลำบาก และผ่านช่วงชีวิตช่วงนั้นมาได้ยังไง

จึงเลือกสอบถามเพื่อนของดิฉันเอง เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนกับดิฉันตั้งแต่สมัยชั้นประถมศึกษาปีแรก และปัจจุบันก็ยังเป็นเพื่อนกันมาตลอด เพื่อนเคยประมีประสบการณ์คุณพ่อเป็นผู้ป่วยอ่อนแรงครึ่งซีก ตอนเมื่อยังเป็นเด็กมากๆ ราว 10-12 ขวบ เพื่อนบอกว่าตอนนั้นเด็กมากๆ ตกใจที่บ้านเสียงดัง บอกพ่อรถล้มรีบไปโรงพยาบาล เนื่องจากพ่อประสบอุบัติเหตุ ขี่มอเตอร์ไซค์แล้วรถล้ม แล้วตัวเองก็ตามไป จำได้ว่าตอนนั้นตัวเองกลัวมากว่าพ่อจะเป็นอะไรไป พ่อไม่ได้มีอาชีพอะไร แต่จะคอยขับมอไซค์ไปรับไปส่งเพื่อนคนนี้ไปโรงเรียนทุกๆวัน ถึงแม้ว่าพ่อจะเป็นคนดุๆ หน้าตาน่ากลัว ไม่ค่อยมีสังคมที่ไหนกับใคร ยกเส้นคนในครอบครัว แต่ก็เป็นพ่อที่รักลูกสาวมาก หลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ทำให้เพื่อนไม่มีคนไปรับไปส่ง เพราะแม่ก็ทำงาน ดูแลพ่อทุกอย่าง อาบน้ำ ทานข้าว การใช้ชีวิตประจำวันให้แมดูแลให้ และพาไปบำบัดฟื้นฟูทางกายถาพบำบัด ส่วนพ่อก็มีอาการอ่อนแรงข้างซ้ายในช่วงนั้น โชคดีที่พ่อถนัดขวา ใช้ระยะเวลาฟื้นฟูมาประมาณ 1 ปี พ่อก็สามารถกลับมาขยับร่างกายได้เหมือนเดิม สามาถขับมอไซค์ไปรับไปส่งเพื่อนได้เหมือนเดิม แต่ยังมีอาการชาบริเวณร่างกายซีกซ้ายอยู่ เพื่อนบอกว่าโชคดีที่ตอนนั้นเด็กมาก แต่เด็กขนาดนั้นยังกลัวมากๆ ตัวเพื่อนกับพี่สาวพยายามอยากจะหางานทำแแทนแม่ ให้แม่ดูแลพ่อให้หายแทน แต่ก็ได้แม่ที่คอยบอกว่าไม่เป็นไร แค่นี้มันสบายมาก ให้ลูกตั้งใจเรียน ฉันจึงมองย้อนไปว่าทำไมช่วงนั้นเพื่อนฉันจึงดูเศร้าๆ และจำได้ว่าเพื่อนเคยถูกเพื่อนล้อว่าพ่อเป็นง่อยด้วย ด้วยความที่เป็นเด็กมากในตอนนั้นฉันจึงไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้ปลอบโยนเพื่อนเท่าที่ควรจะเป็น ทำให้ฉันเข้าใจถึงความรู้สึกของเพื่อนในตอนนั้น ขอบคุณที่เพื่อนยังมีแม่คอยให้คำแนะนำและคอยปลอบโยนเพื่อนคนนี้ ทำให้ทุกวันนี้เพื่อนและพ่อเพื่อนคนนี้เติบโตมาอย่างแข็งแรง

ธันยา วุฒิสิวะชาติกุล 5923020 นักศึกษากิจกรรมบำบัดชั้นปีที่ 3