วิชา ความเป็นครู ให้อะไรมากกว่าความรู้ในตำรา

ต้องขอขอบคุณท่านอาจารย์กิตตินันท์ หอมฟุ้ง เป็นอย่างยิ่ง ที่ได้ฝึกสอน ถ่ายทอดความรู้ให้ข้าพเจ้าได้ศึกษาความเป็นครู ที่ต้องเกิดจากจิตวิญญาณความเป็นครูก่อนแล้วจึงแผ่ขยายออกไปมอบให้กับลูกศิษย์ ให้กับเพื่อนร่วมงาน ให้กับสังคม

ก่อนที่จะมาเรียนวิชาชีพครู ข้าพเจ้าได้สอนหนังสือเป็นเวลา ๔ ปี จะเข้าปีที่ ๕ ในปีหน้า เป็นครูในนิยามของคนที่ได้มาสอนหนังสือ แต่ไม่ได้เป็นครูในสารระบบของคุรุสภา ที่กฎหมายรับรอง จึงเป็นครูเถื่อน มาตลอด แต่ ณ ตอนนี้ เมื่อมาเรียน ป.บัณฑิต แล้ว นอกจากจะทำให้การทำงานมีเป้าหมาย คือ จะได้เป็นครูที่ถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ยังได้เรียนรู้ในแขนงวิชาต่าง ๆ ตามเกณฑ์ที่ครูจะต้องศึกษา แม้จะเป็นเทอมที่ ๑ ของปีการศึกษาแรก ยังได้เรียนวิชา ที่เป็นคุณูปการ หลากหลายวิชาที่จะทำให้ได้องค์ความรู้ไปพัฒนาตนเอง และวิชาชีพ อาทิ วิชาจิตวิทยา, ปรัชญาการศึกษา, การวัดผลและประเมินผลการเรียนรู้, และที่สำคัญคือ ความเป็นครู, คุณธรรม, จริยธรรมและจรรยาบรรณ วิชานี้ถือว่าเป็นหัวใจสำคัญในการหล่อหลอมให้รู้บทบาทหน้าที่ของความเป็นครูได้อย่างดียิ่ง สิ่งที่ได้รับจากการเรียนวิชานี้คือ

ได้ความรู้ในการเป็นครู ในหลายๆ ด้าน อาทิจรรยาบรรณของวิชาชีพ (ต่อตนเอง, ต่อวิชาชีพ, ต่อผู้รับบริการ, ต่อผู้ร่วมประกอบวิชาชีพ, ต่อสังคม), บทบาท หน้าที่ของครู, มาตรฐานวิชาชีพครู, การปลูกฝังจิตวิญญาณความเป็นครู, คุณลักษณะครูที่ดี, การมีเจตคติที่ดีต่อวิชาชีพครู, คุณธรรม จริยธรรมและจรรยาบรรณวิชาชีพครู, การเสริมสร้างศักยภาพและสมรรถภาพความเป็นครู, การปฎิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดี, การจัดการความรู้วิชาชีพครู, การสร้างความก้าวหน้าและการพัฒนาวิชาชีพของครู, กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับวิชาชีพครู แล้วแต่เป็นองค์ความรู้ในความเป็นครู

ได้เรียนรู้การใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่ ที่หลากหลาย ไร้พรมแดน มาแลกเปลี่ยน เรียนรู้ ใน Gotoknow เช่น การเล่าเรื่อง (Story telling) ได้ฝึกการเขียนเรื่องราว ต่าง ๆ ของตนเอง เป็นการเปิดโอกาสให้ได้เล่าเรื่องราวต่าง ๆ ถ่ายทอดความรู้สึกหรือความคิดเห็นออกมาและได้แบ่งปันประสบการณ์และ ได้เรียนรู้ซึ่งกันและกันไปพร้อมๆ กัน

ได้รู้จักตนเองมากขึ้น การที่จะสร้างคนให้เป็นคนเก่งนั้น ทำได้ไม่ยาก แต่การสร้างคนให้เป็นคนดีนั้น ไม่ได้เป็นเรื่องง่าย ดังนั้นในฐานะผู้สร้าง นอกจากจะต้องเก่งในวิชาการแล้ว ต้องเป็นคนดีให้ได้ก่อน ดีต่อตนเอง ดีต่อพ่อแม่ ต่อครอบครัว

ได้ฝึกฝนตนเองให้รู้จักบริหารเวลา จากเดิมภาระงานที่โรงเรียนก็มีมากอยู่แล้ว และนับวันภาระงานยิ่งมากขึ้น เมื่อมาเรียน ป.บัณฑิต ก็ยิ่งมีภาระงานเพิ่มมากขึ้นอีกเป็นทวีคูณ การบริหารเวลา จัดสรรเวลา เรียงลำดับความสำคัญของงาน ก่อนหลัง จึงเป็นเรื่องที่จะต้องทำให้ได้ และทำให้สำเร็จ จึงบอกตนเองเสมอว่า เราไม่ได้มาเรียนไปวัน ๆ เป็น นักศึกษา ป.ตรี แต่เราลงทุนมาเรียนแล้ว จะต้องไม่เสียเปล่าทั้งเวลา และค่าใช้จ่าย

ได้กัลยาณมิตรที่อยู่ในกลุ่มวิชาชีพเดียวกัน แม้จะสอนอยู่ต่างระดับชั้น ต่างวัยกัน แต่สิ่งหนึ่งที่สัมผัสได้คือ การช่วยเหลือ เกื้อกูลกัน โดยเฉพาะงานที่อาจารย์ประจำวิชาได้มอบหมาย บางคนเก่งไม่เหมือนกัน แต่ก็มาช่วย และมาแชร์ความรู้กัน โดยกลุ่มเรา Sect.๐๖ มีปณิธานว่า ” เราจะไม่ทิ้งใครไว้ข้างหลัง ทุกคนต้องรอดไปพร้อมกัน”

ต้องขอขอบคุณท่านอาจารย์กิตตินันท์ หอมฟุ้ง เป็นอย่างยิ่ง ที่ได้ฝึกสอน ถ่ายทอดความรู้ให้ข้าพเจ้าได้ศึกษาความเป็นครู ที่ต้องเกิดจากจิตวิญญาณความเป็นครูก่อนแล้วจึงแผ่ขยายออกไปมอบให้กับลูกศิษย์ ให้กับเพื่อนร่วมงาน ให้กับสังคม ดีใจที่ได้พบอาจารย์ครับ

เขียนใน GotoKnow โดย บัวแก้ว
ใน ความเป็นครูของ "บัวแก้ว-พิบูรณ์"

คำสำคัญ (Tags): #ความเป็นครู#จิตวิญญาณความเป็นครู#วิชาชีพครู#จรรยาบรรณครู

หมายเลขบันทึก: 655050เขียนเมื่อ 9 ตุลาคม 2018 15:06 น. ()แก้ไขเมื่อ 9 ตุลาคม 2018 15:09 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน

บัวแก้ว