สร้างขึ้นมาง่าย แต่จางหายยาก

"รูปถ่าย" เป็นสิ่งที่สร้างขึ้นมาง่าย ไม่ว่าจะสร้างโดยการถ่ายด้วยกล้องถ่ายรูป และการวาดเขียนขึ้นมาทุกอย่างที่อยู่ในภาพนั้นๆล้วนแต่มีความหมาย และความทรงจำที่ดีหรือที่ไม่ดี

ผมจึงได้คัดสรรรูปภาพที่มีความหมาย หรือความประทับใจที่เกิดขึ้นในอดีตจนถึงปัจจุบันมาให้ท่านผู้อ่านได้รับชม แต่รูปภาพนั้นอาจจะมีทั้งความสวยงาม และไม่สวยงาม แต่มันก็เคยเกิดขึ้นแล้ว เมื่อกลับมาเปิดดูภาพเหล่านั้นมันก็ทำให้ผมยิ้มได้ มองแล้วคิดถึงความทรงจำเก่าๆ ที่ไม่อาจจะลืม ซึ่งมีจำนวนทั้งหมด 9 รูป ดังนี้

No.1 ด.ช.วณัฐพล ตุ่นแก้ว (ถ่ายประมาณปี 2534)

เด็กก็เปรียบเสมือนผ้าขาว เมื่อเราเอาสีแต่งแต้มมันลงไป ผ้าก็จะเปลี่ยนไปตามสีนั้น รูปนี้ถ่ายขึ้นราวประมาณปี 2534 สถานที่ไม่แน่ใจ แต่คิดว่าน่าจะแถวๆบ้าน เมื่อมองดูรูปนี้ สิ่งที่ผมคิดคือ ถ้าผมมีลูกชายอาจจะมีหน้าตาออกมาแบบคนในภาพนี้ก็ได้.

No.2 "ผู้คนหมื่นแสน ทั่วแดนนับล้าน แต่ว่า แม่ นั้นเห็นมีแค่คนเดียว

ผู้หญิงที่รักผมมากที่สุดก็คือผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อว่า " แม่เย็น " แม่ผมคนนี้เป็นผู้ให้ผมทุกอย่าง ให้ชีวิต ให้มีการศึกษา ให้เงินส่งเสีย ให้ความรักความอบอุ่น ให้กำลังใจ ให้คำปรึกษา ฯลฯ สักวันหนึ่งผมจะให้ในสิ่งที่แม่อยากได้เพื่อเป็นการตอบแทน.

No.3 "แม้ตัวตาย ใจเรายังไม่ตายจากกัน"

ทุกวันนี้พ่อคงรับรู้ว่าลูกคนนี้ก็ประสบผลสำเร็จในการศึกษาเล่าเรียน เพราะการที่ผมได้รับพระราชปริญญาบัตรเป็นสิ่งแรกที่พ้อต้องการก่อนตาย วันนี้พ่อยิ้มได้แล้ว แม้ว่าพ่อคนนี้จะได้ตายจากไป เชื่อเถอะครับว่า แม้ตัวจะตาย ใจเราไม่เคยตายจากกันไปไหน ยังนึกถึงพ่อเสมอ.

No.4 " คนที่ให้เราได้ใช้นามสกุล "

ปีนี้ก็ 94 ปีย่างเข้าปีที่ 95 แล้ว คุณปู่คนนี้ก็ยังมีสุขภาพแข็งแรง ความจำยังดีเหมือนเดิม ที่สำคัญคอยถามหาหลานคนนี้จากแม่อยู่เสมอ เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน 1-2 เดือนจะเจอกันครั้งหนึ่ง เมื่อเจอกันทีไรเริ่มมีความรู้สึกว่าคุณปู่ดีใจมาก จะถามสาระทุกข์ สุขดิบตลอดเวลา ปู่ชอบพูดว่า "อย่าทำสิ่งที่ไม่ดี ให้ทำแต่สิ่งที่ดี แค่นี้ก็ดีใจแล้วที่ทำให้ตระกูลได้รับคำชื่นชม"

No.5 " สณ "

รูปนี้ถ่ายประมาณเดือนเมษายน 2545 ตอนนั้นได้มีโอกาสได้บรรพชาเป็นสามเณรกับเพือนที่โตด้วยกันมา ได้ศึกษาพระธรรมวินัย บทสวด พิธีกรรมทางศาสนาหลายๆอย่าง แต่ที่ได้รับมากที่สุดคือ "การฝึกความอดทน" ซึ่งตอนนั้นปรับตัวยากมาก ปรับตัวให้ไม่ฉันอาหารเย็น เปิดดูทีไรจะคิดถึงเพื่อน.

No.6 "Pink Panther"

ยังรักและคิดถึง เลขที่ 1 ถึง 42 บัญชี 2560 ดูรูปทีไรทำให้นึกชื่อหรือฉายาของห้องเราได้ "Pink Panther" ชื่อนี้ได้รับมาตอนงานกีฬาสีปี 2560 จำได้ว่าตอนนั้นเราแข่งคอนเช๊ปสีชมพูแพ้ห้องการตลาด ดูแล้วทำให้คิดถึงอะไรหลายๆอย่าง คิดถึงสิ่งที่ได้ทำร่วมกัน แม้ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ไม่มีครูคนไหนอยากเป็นที่ปรึกษา แต่ครูก้องคนนี้ยังต้องการพวกเรา ห้องเราทำให้ครูมีรอยยิ้มทุกวัน สมาชิกในห้องเราไม่เคยลืมครูแม้ว่าจะจบการศึกษากันออกไปแล้วแต่ก็ยังมาเที่ยวหาครู ทุกวันนี้เราก็ยังคุยกันอยู่ อยากบอกทุกคนว่าครูยังไม่ลืมพวกเราน่ะ

No.7 " สามหน่อ "

"มะเหมี่ยว ทับทิม เมเปิ้ล" หลานสาว 3 คนแม่นิสัยแตกต่างกัน ไม่เหมือนกันสักคน แต่ที่ทั้ง 3 เหมือนกันคือ "รักกัน" ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอกันเลยเพราะต่างคนต่างไปทำหน้าที่ เมื่อเราไม่เจอกันเราจะถามหากันและกันจากยายอยู่ตลอดเวลา อยากบอกหลานๆว่า ยังรัก ยังคิดถึงทุกคน ตั้งใจเรียนน่ะครับ

No.8 " RMUTL"

รูปนี้ผ่านมาหลายปีล่ะ แต่ความรู้สึกยังเหมือนว่าพึ่งผ่านมาไม่นานนี้ มองดูทีไรก็คิดว่า ตอนนั้นเป็นความภาคภูมิใจมาก ซึ่งสมัยก่อนไม่เคยคาดคิดว่าจะได้มีโอกาสได้รับพระราชทานปริญญาบัตร พ่อที่อยู่บนฟ้าก็คงภาคภูมิใจเช่นกัน
No. 9 "แบบนี้ก็ได้เหรอ "

" อยากดูภูเขาไฟให้ไปฟูจิ อยากมีรักตะมุตะมิให้มาหาเรา" เป็นคอนเช็ปของนักเรียนบัญชีกลุ่มนี้ ภาพนี้เป็นภาพที่ถ่ายตอนงาน goodbye senior เป็นกลุ่มที่มีความสนิทกับผมพอสมควร เมื่อได้ดูภาพจะทำให้คิดถึงพฤติกรรมของนักเรียนกลุ่มนี้ ซึ่งเป็นนักเรียนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี เสียงดัง วุ่นวาย สนุกสนาน เฮฮา ชอบทำกิจกรรม มีความกล้าแสดงออก และมีน้ำใจช่วยเหลือ

เขียนใน GotoKnow โดย วณัฐพล ตุ่นแก้ว
ใน ความเป็นครูของ "วณัฐพล"

คำสำคัญ (Tags): #Pink Panther#ตะมุตะมิ#แม่#สณ#สามหน่อ#บัญชี#คุณปู่

หมายเลขบันทึก: 653986เขียนเมื่อ 27 กันยายน 2018 22:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 กันยายน 2018 22:14 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน