เธอ : บทกวีระหว่างรอการเดินทาง
เธอโบยบินข้ามเวิ้งฟ้ามหาสมุทร งามพิสุทธิ์เจิดจรัสผลัดยุคสมัย
ปั้นปราสาทดอกไม้ผลิศิวิไลซ์ สุกไสวดุจดวงดาวเด่นพราวตา
พานพิลาสแวววับรับขวัญราษฎร์ ทระนงองอาจเปี่ยมห่วงหา
เธอทิ้งรอยพลีชีวิตพลิกพสุธา ใต้ร่มฉัตรปกปักรักษาฝ่านำทาง
เธอคือกล้าพันธุ์ไม้ไพรพฤกษา แผ่กิ่งก้านตระการสง่าตระหง่านสร้าง
กลีบเกสรเสรีภาพอาบสรรพางค์ กลิ่นหอมกลางคลื่นคาถามายาดำ
หรือเธอเป็นปีศาจร้ายพรายสายหมอก เสกมนต์หลอกร่ายสายฝนฝากฝันฉ่ำ
โถมบ่วงแร้วทะเลบ้าชะตากรรม ยิงลูกศรซัดกระหน่ำรุมย่ำยี
เธอเชิญชวนปีนป่ายสะพานรุ้ง ล่อหมุดมุ่งมุกพลอยเพชรแสงเจ็ดสี
ม่านมืดมนเมฆคำรามคร้ามชีวี โพ้นริบหรี่อาจไร้สีรุ่งเรืองรอง
เธอใช้มีดกรีดแม่น้ำเป็นสองสาย ศพเรียงรายรอยเลือดเหือดฝีหนอง
ปืนประเปรี้ยงเสียงกระสุนลั่นวงกลอง เนรมิตน้ำตานองท่วมผองชน
เธอก้มกราบคนควายเต่าเสาไฟฟ้า ธนบัตรว่อนเวหาราวห่าฝน
รถหาเสียงใบปลิวเบลอหวานเปรอปรน คืนหมาห่อนผีเล่นกลคุ้งคันนา
ลมเหนือหยอกหมอกเขม่าทุ่งข้าวโพด ฟ้าพิโรธอีสานแล้งแห้งหนักหนา
อนุสาวรีย์จุมพิตนิตย์นาวา ปลายด้ามขวานกล่อมนิทราราตรีปืน
เลือดเนื้อไทยทาทาบหญ้าในหล้าโลก วอนลมโศกผ่อนฝันร้ายกลายชื่นมื่น
บาทวิถีช่ออำนาจผุดผาดยืน ตึกระฟ้ายิ้มระรื่นปรองดองกัน
ใจจมดิ่งด้วนดุ้นดับแดดิ้น พละพลังบัลลังก์แผ่นดินสู่สวรรค์
สามัคคีจะเป่าปัดพัดทุกข์พลัน ธารดาวเรืองแทนคำมั่นสรวงสัญญา
เธอก้าวด้นเดือนดาวพราวฟ้าใหม่ ล่วงเลยวัยสี่แผ่นดินเกริกแกร่งกล้า
เรือละล่องเลียบริ้วคลื่นพายุมา จวนเทียบท่าศรัทธาประชาชน
ใกล้ย่ำรุ่งแสงอรุณอุ่นไอรัก คลี่เผยพักตร์พิศเพ่งเธออีกห้วงหน
คืนรอยยิ้มมอบปีกบินไปเบื้องบน ดุริยางค์กระจ่างเวหนบรรเลงพิณ
*** ระหว่างรอขึ้นเครื่องบินขาไป-ขากลับ มีเวลาระหว่างการรอคอย
มองดูผู้คน และสถานที่จนเบื่อ
การเขียนกลอนเป็นกิจกรรมหนึ่งที่ทำให้คิด เชื่อมโยง เลือกใช้ภาษา
ทำให้ตะลึงว่า เราก็สามารถทำได้ระดับหนึ่ง
ความเห็น (2)
เก่งค่ะ เป็นการใช้เวลาอย่างมีคุณค่า มีความสุขทันทีขณะคิดและเขียนออกมาได้แต่ละวรรค
ระหว่างมีนัยสำคัญเสมอครับเวลาระหว่างทางก็เป็นไปในทำนองเดียวกัน
ขอบคุณครับ