เมื่อผมพบชายจากอดีต ตอน 5

เป็นเวลา 4 โมงเย็นกับ 4 นาที 44 วิ ที่เรา 4 คนรวมทั้งไอ้โน ที่ผมโทรไปเรียกมาร่วมวงคุยเรื่องสำคัญ รวมตัวกันอยู่ที่บ้านเลขที่ 4 ที่ผมสลบไปนั่น แหละ (ใครไม่รู้แนะไปอ่านตอน 2) ซึ่งขณะนี้มันยังดูไม่เก่า ดูไม่ร้าง อยู่ท่ามกลางต้นไม้ เฟอร์นิเจอร์เต็ม ไอเท็มบ้านปี 2544 ต่างจากปี 2561 มากมาย ... แต่แน่ละ มันอ่ะนะ เก้าอี้พลาสติกสีแดงตัวนั้น (สำหรับท่านที่ไม่ทันมุก รีบลุกไปเปิดอ่านตอน 2)....!!

....เราต้องคุยเคลียร์กันถึง 3 ชม.กะ 3 นาที  33 วินาที (อย่าตีเป็นหวย)  ท่ามกลางควันบุหรี่ที่ผลัดกันพ่น จนแสงในห้องหม่นคล้ายอยู่ในเมืองหมอก   ไอ้ธี มีหน้าที่แพร่พันธุ์กริเลซ  อ้ะ ไอ้เปรตนี่มันก็นักล่าแต้มสาวๆ  อ้าวนี่มันเรื่องไซไฟหรือเรื่องคาวโลกีย์...  “มิน่า ช่วงหลังนี่ ไอ้ธีชวนกรูไปจีบเด็กจัง...ชวนทุกวัน ปกติมันกลัวเมียจะตายห่า  เพราะงี้เองนี่นา ...”  ไอ้ต้องเล่า  “เอ้า ก็เข้าทางเมิงเลยละซี๊ “ ..ไอ้โนแหย่ หรืออิจฉาก็ไม่รู้ ... “ป๊าว กรูไปเป็นเพื่อนมันเฉยๆ”  ไอ้ต้องพูดซื่อๆ แต่ดูๆ ก็เหมือนแก้ตัว....

. 

และตอนนี้เราเริ่มรู้แล้วว่าไซท์งานที่ไอ้โนไปสร้างคอนโด  โอ้ ชาวกริเลซเป็นคนจ้างสร้างตึกบริษัท ซ่อนลึกๆ ไว้เป็นฐานลับขยายพันธุ์  กิตินนท์จึงต้องแฝงตัวไปเป็นวิศวกร เพื่อย้อนสืบหาตัวหัวหน้า  นี่ผมรู้สึกโล่งใจสุดๆ ที่ไอ้โนรู้เรื่องนี้ และดีที่สัญญาว่า จะไม่ไปขโมยของรูปทรงประหลาดที่นั่น  ...นี่ผมมันกำลังเปลี่ยนอนาคตโลก ไอ้โนโชคดีเมิงจะไม่ไหลตาย ละนะ

... แต่มันก็ (เสรือก)สนใจงานกิตินนท์จนออกหน้า  ..โธ่ ไอ้ห่า อยากทำบ้างละซิเมิง  นิสัยชอบก้อล่อก้อติกแบบนี้ ชาวโพชิเค้าไม่ให้เมิงไปทำหรอกวะ...! ไอ้ตูด พูดด่าซ้ำอีกทีเพราะผมเป็นคนดี ...!

. “ผมแอบใส่ยาลงไปในเบียร์ ยานี้จะทำปฏิกริยาต่อนักรบกริเลซ ทำให้เผยตัวจริงออกมา”  มิน่า เขาถึงชวนเพื่อนผมนั่งกิน... “อ้าว แล้วผมกินยาเข้าไปไม่เป็นอะไรเหรอ” เออ ไอ้ต้องสงสัยผสมกังวลใจหน่อยๆ  “ผู้ชายกินแล้วไม่เป็นไรครับ ยานี้”... “นี่หมายความว่าผู้หญิงกินแล้วเป็น...?” ไอ้โนรีบถามด้วยความสอดเห็น

“แรกๆ สาวๆ กินแล้วไม่มีผลอะไร แต่พอผ่านไปสักสองสามปี ยานี้กลับมีผลต่อผู้หญิงหลายคน  บางคนจะอ้วนลดไม่ลง อดข้าวจนตัวเหลืองแต่ยังอ้วน บางคนก็เป็นซึมเศร้าเหงาโดยไม่มีเหตุผล  แต่บางคนก็ไม่มีผลอะไรนะ จะเอาแน่เอานอนไม่ได้ เราไม่ได้วิจัย”...เขาถอนหายใจ ไอ้ต้องกะไอ้โนเอาบุหรี่มาจุดสูบ เป็นมวนสุดท้าย  เลยต้องย้ายมาผลัดกันดูดคนละทีด้วยความขี้เกียจออกไปซื้อ   “เพราะผลข้างเคียงของยา ผมพยายามหาวิธีอื่น ไม่อยากใช้ยากับสาวๆ   เหตุนี้ผมจึงค้นวิธีหาคนช่วย ” อ้อ ถึงบางอ้อ ถึงตรงที่ผมจะได้รู้ซะที หลังจากอั้นมานาน จนคนอ่านเกือบเลิกอ่าน...!

 

เอาจริงๆ นะ ผมน่ะก็ไม่ใช่คนดีอะไรหนักหนา แต่ขณะนี้ เวลานี้ ที่นี่ ตอนนี้ เพลานี้ 2544  ผมอยู่ท่ามกลางเสือ 2 คน ที่มันล่อขนสาวมานอน เพราะอ้างว่าเป็นหน้าที่ คนนึงพี่ล่อมานอนเพื่อปลดปล่อย แต่อีกพี่คนล่อมานอนเพื่อเป็นทาส  มันประหลาดสุดๆ ...แต่ไม่ว่ายังไง สาวจะสมัครใจหรือไม่ แต่ผมก็อึดอัดที่ต้องมาเกี่ยวข้องกับการผิดศีลข้อกาเมฯ เช่นนี้  ถามหน่อยหลังจากที่ภารกิจเสร็จวันไนท์สแตนด์ จบแผนแล้วก็แยกย้ายคล้ายไม่รู้จักกัน สาวๆ เธอรับได้เหรอ...เธอจะไม่เศร้าเหรอ  หรือ เธออาจสนุกไปด้วย  ไม่รู้ดิ  คนอื่นๆ เค้าอาจไม่คิดมากเหมือนผมมั้ง หยั่งว่าล่ะ โลกมันเสื่อมศีลธรรมลงทุกวัน...นานวัน คนไม่สนผิดถูกชั่วดี เพิ่มทวีมากขึ้น เอาสนุกเข้าว่า ...ปัญหามันถึงได้ลุกลาม

.

“พี่ปั๋ม พี่ปั๋มสามารถบอกได้เลยว่ามนุษย์สาวคนไหนเป็นมนุษย์ต่างดาว โดยไม่ใช้ยา....”... อ้าว เฮ้ย ผมเนี้ยะนะ รู้ได้ไงวะ  “อ่ะใช่ครับ พี่โนบอกผมเอง ว่ามีพี่มีญาณวิเศษ สามารถส่องเพ่งจิตดูพระเครื่องได้ว่าเก้หรือแท้ มีพลังหรือไม่”... “อ้าว.. ไอ้โน เมิงเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่นทำไม” ผมหันไปถามแกมด่ามัน ..” ก็ๆ วันนั้นที่ไซท์เห็นส่องพระกัน กรูกะลังเมาๆ เลยคุยเบาๆ ไปว่าเพื่อนกรูดูพระแท้ไม่แท้ได้ โดยไม่ต้องส่องกล้อง”....ไอโนระล่ำระลักจนเกือบสำลักควันบุหรี่

“แล้ว เรื่องส่องพลังพระเครื่องมันเกี่ยวเนื่องอะไรด้วยละกับมนุษย์ต่างดาว” นี่ผมงงจนเริ่มชินกับความงงจนไม่รู้จะงงไปทำไมแล้วล่ะ “ถ้าพี่ปั๋มใช้ญาณของพี่ส่องที่คนนะ พี่จะแยกออกเลยหละ ระหว่างคนกับชาวกริเลซ เพราะพลังวิเศษของพี่ จะชี้ชัดพลังงานชีวิตได้ ว่าแตกต่างกัน ทันที”... จริงเหรอนี่  ผมไม่เคยใช้ญาณนี้ส่องจิตคนเลย เฮ้ย “อ้าว แล้วทำไมต้องไปเอาผมมาจากปี พศ. 2561 ด้วย ไม่ไปให้ผมช่วยซะตอนปีนั้นเลย ”

“จริงๆ ผมโทรไปหาพี่ทีนึงแล้วครับ ผมถามพี่ไปว่าพี่จะช่วยมาเอาญาณส่องพระ มาส่องพลังชีวิตคนได้ไหม แล้วพี่ก็ตอบไปว่า ตอนนี้ยังไม่ได้ฝึกไม่ถึงขั้นนั้น ส่องได้แค่พระ ผมนะก็ถามต่อนะ แล้วต้องฝึกอีกนานแค่ไหน พี่ตอบผมว่าถ้าจะส่องได้ ไม่แน่เลยอ้ะ  ก็น่าจะ 15-20 ปีละมั้ง”

. 

ผมก็มาถึงบางอ้ออีกครั้งนึง หลังจากออกจาบางงงถึงบางอ้อมาหลายครั้ง  เอ้อเฮ้ย เคยมีคนโทรมาถามผมแบบนี้นี่หว่า ที่แท้ก็คนนี้เอง  ...ไอ้โนท่าทางทนไม่ไหว ลุกออกไปซื้อบุหรี่ ส่วนไอ้ต้องนั่งไขว้ห้างหนีบขาแน่น หนีบทำไม ? นั่งสบายๆ ก็ได้นี่หว่า....เอาละวะ อย่างน้อยผมก็ไม่ต้องอาสาทำหน้าที่ล่าสวาท พิฆาตสาวๆ  แบบกิตินนท์ทำละ ไม่รู้จะโล่งใจ ดีใจ ตะหงิดใจ อารมณ์ไหน หรือจะผิดหวังดี ! ... แต่มาคิดๆ อีกที ผมนี่จะมาเป็นคนชี้เป้าให้คนไปจุบุ๊ๆ กัน  นี่มันจะดีเหรอ...แต่ เออ  ถึงผมไม่ทำ กิตินนท์กะไอ้ธี ก็ทำอยู่แล้วตามหน้าที่อยู่แล้วนี่นา...   

อย่างไรก็ตามผมจะรับอาสาทำงานอันหนักหนา(ชิบหาย) นี้หรือไม่  มันก็มีอุปสรรคก้อนใหญ่ที่ทำให้ผมตัดสินใจได้ง่ายมากๆ

...”เอ้อ ทุกวันนี้ เผอิญพี่เลิกฝึกญาณนั้นไปแล้ว มันไม่มีแล้ว พี่ทำไม่ได้แล้ว ... !!” ...

.

.

ตอนอื่นๆ  อ่านได้ที่   https://www.gotoknow.org/blog/...