เมื่อผมพบชายในอดีต ตอน 3.5

ทำไมถึงเป็น 3.5 ? ...เพราะว่า ผมนำเรื่องราวตอนที่ 3 มาทำเพลงแร็ป ...
เพื่อยืนยันว่าเป็นวรรณกรรมแร็ปจริงๆ
เชิญชมครับ อาจฟังยากนิดนึง มือใหม่หัดแร็ป...

เนื่อร้อง....

ผมมารู้สึกตัวแบบเบลอๆ ด้วยท่านั่งคอพับ  มองไปรอบๆ อาการแว้บวับ รู้สึกคุ้น แต่ยังบอกได้ว่านี่มันคือป้ายรถเมล์หน้าออฟฟิตผมหรือไม่ มันคล้ายนะแต่ไม่เหมือน ผมพยายามลุกแต่ไม่ขึ้น เซล้มลงไปคลานเหมือนหมา หน้าออฟฟิตนี่หว่าแต่มันดูเก่าพิกล ผมพยายามเรียกสติตน โดยการตบหน้าตัวเองหลายที ทั้งๆ ที่มือเปื้อนฝุ่นจากพื้น... แล้วพลันก็มีคนมาพยุงผมขึ้น..

แม้จะเบลออยู่ แต่ผมก็จำหุ่นอ้วนๆ ตู้ๆ ของมันได้ ..”ไอ้โน ! “. ผมเรียกเสียงแตกพร่า...สติเริ่มมา เมื่อเจอผีกลางวันแสกๆ ...!!
 “เออ กรูเอง ไอ้ปั๋ม แล้วเมิงมานอนทำอะไรที่นี่วะ นี่เมิงจะเมาแต่วันเลยนะเมิง “... อ๊ะ ผีไม่ควรซึ่งจะมีบทสนทนาแบบนี้นะ  และมือมันก็อ๊ะ..อุ่น ไม่เย็นด้วย  “ปั๋ม เมิงนี่อ้วนขึ้นเยอะเลยว่ะ หนักชิบหาย”... อ๊ะ นี่ผีทักทายว่าเราอ้วนเหรอ น้ำหนักลงมา 2 โลแล้วนะเว้ย
.
เอาวะ นี่เจอเรื่องประหลาดมาทั้งวัน จะมาเจอผีกลางวันอีก นี่ก็คงไม่ประหลาดอะไรแล้วโว้ย  โอย ผมลงนั่งที่ป้ายรถเมล์ด้วยความเบลอ ที่คงเหลืออีกซัก 30%  ได้... พร้อมบอกไอ้โนไป “เมิงพยุงกรูเข้าออฟฟิตที”  ... “ออฟฟิตอะไรของเมิงวะ ?”  ไอ้โน นะถามด้วยท่าทางงงๆ ผมก็งง มันเองก็งง รวมกันเป็นงงกำลังสอง ผมเอี้ยวตัวไปมองที่ออฟฟิต เฮ้ย.. คงต้องแก๊ส... ป้ายหราหน้าร้าน  นี่มันร้านขายแก๊ส ที่เแน่นไปด้วยถังแก๊สสีร่อนๆ ไม่ใช่ออฟฟิตกระจกสวยๆ สีอ่อนๆ ของเรานี่หว่า   อะไรกันวะ ...

.

.
อ่านได้ที่    https://www.gotoknow.org/blog/...