๗๕๕. ครูดี..ในดวงใจ

              ทุกคน..มี “ครู” อยู่ในความทรงจำ ผมจำครูคนหนึ่งได้อย่างแม่นยำ จำได้เพราะทำงานร่วมกัน..ครูคนนั้นเป็นรุ่นพี่..และตอนนั้นผมเป็นศึกษานิเทศก์..ที่ อ.ศรีสวัสดิ์ จ.กาญจนบุรี

            ศึกษานิเทศก์อำเภอ..เมื่อ ๒๐ กว่าปี ต่างกันกับสมัยนี้อย่างสิ้นเชิง โรงเรียนส่วนใหญ่จะอยู่ไกล การคมนาคมไม่สะดวก การติดต่อสื่อสารไม่คล่องตัวเหมือนปัจจุบัน..

            ศึกษานิเทศก์มีไม่มาก และต้องทำงาน “เชิงรุก” ออกนิเทศและตรวจเยี่ยมโรงเรียนบ่อยครั้ง..จึงมีความผูกพันกับโรงเรียนและสนิทกับครู..

            เมื่อเทียบเคียงกับปัจจุบัน สิ่งที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่งก็คือ..ศึกษานิเทศก์จะค้นหา “ครูเก่ง” มาเป็นคณะทำงาน..เป็นวิทยากรในการจัดอบรมสัมมนา..

            ตอนนั้น “พี่เปีย” คุณครู"อันธิกา มัณยากาศ” ครูรุ่นพี่ที่มีบุคลิกพิเศษ แต่งกายสง่างาม ถูกระเบียบ เรียบร้อยสมวัย เวลาไปอำเภอ..เสื้อผ้าหน้าผม..เป๊ะมาก

            พี่เปีย..มีบุคลิกภาพของความเป็น “ครู” ใฝ่รู้ใฝ่เรียน จะซักถามข้อสงสัยอยู่เสมอ เวลามีอบรมสัมมนาเชิงปฏิบัติการ ทำให้บรรยากาศของงานวิชาการ..ดูน่าสนใจ

            พี่เปีย..รูปร่างสูง หุ่นดี ท่วงทีวาจาเวลาคุยกับเพื่อนๆก็ไพเราะอ่อนหวาน สนทนากับเจ้าหน้าที่บนอำเภอ ก็นอบน้อมถ่อมตน พี่เปีย..จึงเป็นที่รักของน้องๆและเพื่อนร่วมงาน..ยิ่งนัก

            มองโดยรวมได้ประมาณนี้..ทำให้ผมมีพี่เปีย “ครูดี”ในดวงใจ ไว้เป็นที่ปรึกษาและเป็นคณะทำงานระดับอำเภอ (สปอ.) และช่วยทำงานเชื่อมประสานระหว่างกลุ่มโรงเรียนกับอำเภอ..ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

            พี่เปีย..รักการสอนมาก..จึงไม่ยอมสอบเป็นศึกษานิเทศก์..ส่วนผมเอง..รักงานโรงเรียนมากกว่า..จึงพลิกผันตัวเอง..มาเป็นผู้บริหาร..

            ๒๐ กว่าปีแล้ว..ที่ไม่เคยเจอพี่เปีย ทราบข่าวบ้างประปรายในเฟสบุ๊ค แต่ก็ไม่บ่อยนัก..ทราบแต่ละครั้ง ก็มีทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย..

            เรื่องดีๆ..พี่เปีย..มีรีสอร์ทเล็กๆ แต่วิวทิวทัศน์สวยมาก อยู่ที่ ต.ท่ากระดาน อ.ศรีสวัสดิ์..ใกล้ๆกับ..มัลดีฟเมืองไทยนั่นเอง..

            เท่านั้นยังไม่พอ..พี่เปีย..ที่เริ่มๆจะเป็นครูอาวุโสแล้ว..มุ่งมั่นจนจบปริญญาโท ได้เป็นครู “ดีเด่น” ด้านการสอนภาษาไทย..และมุ่งมั่นตั้งใจสอนจนทำให้นักเรียนคว้าเหรียญทองของเขตพื้นที่การศึกษาในการแข่งขันทักษะทางวิชาการ..

            พี่เปีย..ได้รับความไว้วางใจให้เป็นครูผู้ทรงคุณวุฒิ ได้ใช้ความรู้และประสบการณ์ เป็นคณะทำงานของ “สพฐ." ก็ถือว่าเป็นรางวัลชีวิตที่ทรงคุณค่ายิ่งนัก

            อย่างน้อย..ผมก็มอง “ครู”ไม่ผิดคน..”คุณภาพ”เข้มข้นที่สมเป็นคน “ชั้นครู” จริงๆ

            ส่วนเรื่องร้ายๆที่กลายเป็นดีในตอนหลัง..ก็พี่เปีย..ป่วยหนัก..ต้องนอนโรงพยาบาลถึง ๒ ครั้ง..แต่ละครั้งก็ได้ข่าวว่า..จะถอดใจไปเหมือนกัน ช่วงนั้นมีเออรี่รีไทม์..จะอยู่จะไปพอๆกัน..แต่พี่เปียคิดแล้ว..สู้ต่อดีกว่า จึงขอไปต่ออย่างมีคุณค่า ใช้เวลาพัฒนาลูกศิษย์..เต็มที่และเต็มกำลังความสามารถ..

            “พี่เปีย”จึงเป็นครูอีกหนึ่งคน..ที่เป็นตัวอย่างในทุกเรื่องราว ทั้งพัฒนาตน พัฒนาคนและพัฒนางาน ตลอดจนพัฒนาชุมชนด้วย เพราะพี่เปีย..โดดเด่น..ทางด้านการร้องรำ..นำเด็กสู่การแสดงบนเวทีอยู่เสมอ

            วันนี้..ทราบข่าวว่าพี่เปียจะเกษียณอายุราชการ..ผมถามเบอร์พี่เปียในเฟสแล้วโทรไปหา ถามว่าพี่ทำงานมากี่ปีแล้วครับ...? คำตอบชัดเจน..จนผมอยู่เฉยไม่ได้แล้ว..

            “๔๑ ปี..สร้างคนดีที่..ศรีสวัสดิ์..”

จากวันนั้นถึงวันนี้...สู้ชีวิต

พรหมไม่ได้ลิขิต..แต่คิดสู้

เลือกทางเดินแม้ลำบากอยากเป็นครู

ไกลสุดกู่สู่ป่าใหญ่ไม่อาทร

          โรงเรียนบ้านนาสวน..ศรีสวัสดิ์

          บ้านหลังแรกฝึกหัดจัดการสอน

          งานเริ่มต้นสุขใจในดงดอน

          พอนึกย้อนเห็นคุณค่า..คำว่าครู

ประสบการณ์หลากหลายย้ายคืนถิ่น

สุดถวิล..บ้านเจ้าเณร ที่เห็นอยู่

บ้านเกาะบุก..สนุกจังงานพรั่งพรู

ก่อนมาสู่..ชุมชนบ้านท่ากระดาน

          มีความรักจริงใจให้กับเด็ก

          ใช่เรื่องเล็ก..บันทึกไว้ได้เล่าขาน

          ครูดีเด่น ภาษาไทย..ในตำนาน

          เน้นเขียนอ่านน่าชื่นชมสมรางวัล

สุขภาพไม่สู้ดี..เคยมีท้อ

นึกถึงศิษย์มานั่งรอก็ไหวหวั่น

ก้าวต่อก้าวจะท้อไปทำไมกัน

นึกถึงวันฟ้าสดใส..ศิษย์ได้ดี

          ในวันนี้..มาถึงยัง..ฝั่งเกษียณ

          งานแลกเปลี่ยนและเรียนรู้สู่วิถี

          อันธิกา มัณยากาศ.. ๔๑ ปี

          คือครูดี..ในใจศิษย์..นิจนิรันดร์

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๕  กรกฎาคม  ๒๕๖๑