เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน 55 : ไปนอนห้องพี่ปอ
เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา พ่อพาผมไปเที่ยวอีกแล้ว เป็นที่เคยไปบ่อยๆ คือที่พักพี่ปอที่เรียนหนังสืออยู่ ครั้งนี้เป็นครั้งที่สองที่พ่อให้ผมนอนที่หอพี่ปอด้วย ห้องพี่ปอเล็กๆมีเตียงนอนเบียดกันได้ 2 คน แต่ไม่เป็นปัญหาสำหรับผมที่จะนอนเบียดเป็นชีวิตที่ 3 ส่วนพี่ปอเจ้าของห้องนอนพื้น
พ่อครับ...
หอพักพี่ปอมันดูคับแคบ ผมร้องจะออกไปเดินข้างนอกเหมือนบ้านของเราบ้าง ไปไล่ขับนกเขาสองตัวผัวเมียที่มาเดินกินดอกหญ้าหน้าบ้าน แต่นี่พอออกจากห้อง มันก็เป็นห้องเรียงรายที่ต่างปิดประตูเงียบ และต้องลงบันไดตั้งหลายขั้นลงไปจนเวียนหัว หรือบางครั้งพ่ออุ้มเข้าห้องเล็กๆแลัวกดขึ้นลง พอประตูมันเลื่อนออกก็ถึงชั้นล่างแล้ว มันเงียบและดูอึดอัดมาก ไม่ทราบว่าพี่ปออยู่ได้อย่างไรมาตั้งหลายปี
พ่อครับ...
ผมแอบได้กลิ่นหมาในห้องเยื้องๆ และเคยได้ยินเสียงมันเห่าด้วย ผมเห่าตอบไปพ่อก็ดุ บอกอย่าเสียงดัง เพราะที่นี่เขาห้ามหมาเข้าพักอาศัย ที่ทำกันนี่ฝีนกฏระเบียบหอพักนั่นเอง ผมไม่เข้าใจว่าทำไมคนถึงกีดกันหมาน่ารักๆอย่างผมด้วย
พ่อครับ...
ห้องพี่ปอมีตู้ปลาเล็กๆ มีปลาตัวเล็กๆเวียนว่ายพลิ้วไหวไปมา พี่ปอนำมาเลี้ยงไว้ดูเพลินไหรือแก้เหงา อ้อ ยังมีกุ้งอีก 2 ตัวในกะละมังด้านนอกระเบียง พี่ปอพยายามแยกมันออกจากการกอดรัดฟัดเหนี่ยวกัน มันผสมพันธุ์กันบ่อยมาก จนผมเองยังแอบอิจฉาที่มันมีคู่ ไม่เดียวดายเหมือนผม
พ่อครับ...
ผมอยากกลับบ้านเรา เพราะว่า
เราอยู่กันที่นี่บ้านหลังเดียวกัน
..................
ความเห็น (1)
เห็นเจ้าท๊อปฟี่แล้วคิดถึงน้องคุ๊กกี้ค่ะ เราเคยอยู่บ้านเดียวกัน แต่ตอนนี้น้องไม่อยู่แล้ว เราจากกันมา 2 สัปดาห์แล้ว เศร้าจังค่ะ