ตะวันสาดแสงสายถึงปลายสวน
กลิ่นลำดวนอวลดงตรงทางด่าน
หอมแผ่นดินกลางแดนแสนกันดาร
ตะแบกบานก้านใบใกล้ดงบอน
เป็นความสุขกลางแสงตะวันส่อง
เมื่อยามมองบ้านไม้ใกล้ดงหม่อน
เรือนหลังน้อยเท่านี้ที่หลับนอน
ดุจดังแท่นบัญจถรณ์สถานเทียว
บำรุงแดนแผ่นดินถิ่นอุดม
สุขอยู่ในไพรพนมคอยโน้มเหนี่ยว
ถึงคนไกลให้กลับกระชับเกลียว
สู่ใบเรียวรกรากเคยฝากรอย
กินที่ปลูกปลูกที่กินแผ่นดินเก่า
กลางป่าเขาเงาใครใต้ร่มข่อย
มีฝนเปียกผืนป่ามาปรอยปรอย
เย็นลมลอยตรงลานริมชานเรือน
กับการก้าวทีละก้าวอันยาวไกล
มีแค่เพียงพงไพรได้เป็นเพื่อน
มีรอยยิ้มห่วงใยให้คนเยือน
มิลืมเลือนร้อนรนจนหลักลาญ
ถือหลักตนพึ่งตนดำรงตน
จึงสมคำว่าคนดั่งคำขาน
ในลำเนาลำนำมีตำนาน
เป็นสายธารประเทศเกษตรไทย
โสภณ เปียสนิท
26 มิถุนายน 2561
So you have come to appreciate the gifts from Nature.
Let’s enjoy what Nature provides without worrying about economic, agriculture, man/self-interest, … for a while ;-)