อ่านบันทึกใครๆมากๆเข้า มักจะเกิดอาการที่เรียกว่า "อิน" กันบ้างหรือเปล่า
ไร้นามว่าคงมีคนเป็นเหมือนกันแหล่ะ อ่านบันทึกที่เขียนรำพึงรำพันฉันรักเธอ ก็อยากเขียนเป็นบ้าง อยากเศร้าๆ ฝันๆ ไปกับเขา
พออ่านบันทึกที่เล่าเรื่องตัวเองมากๆ ก็อยากเขียนเรื่องตัวเอง แต่ความที่เรื่องของตัวเองจะไปเป็นเพื่อนชายใครก็ไม่ค่อยมี ยิ่งใครจะมาเป็นเพื่อนหญิงให้เอามาเม้นท์บ้าง ก็ไม่มีให้เขียนอีก
พออ่านเรื่องคนไปกินอาหาร ไปออกกำลังกาย ไปยกน้ำหนักเพาะกล้าม ก็อยากทำกับเขา และอยากเล่าเรื่องที่ไปทำด้วย แต่ก็วัดรอบแขน ไม่บึกขึ้นมาเลย ตัวก็แห้งๆ เหมือนเดิม เลยเขียนไม่ได้อีกต้องติดตามอ่านต่อไปก่อน
เห็นบันทึกเขาหนิดหนม เป็นลูก เป็นแม่ กัน เอ้อ เฮ้อ...อยากเรียกบางคนเป็นเจ้บ้างก็กลัวถูกกัด เอ้ย...ไม่ใช่ พูดผิด...กลัวเขายกต้นมะขามหนีุ
เฮ้อ..เฮ้อ....(อิอิ)
มากระเซ้า ดีกว่ามากระซวก ฮ่าๆๆ
ไม่ทัก...มั้งขอรับ...เพราะโดยทั่วไป บุคคลตัวจริงมักจะหล่อกว่าตอนอยู่ในภาพอะคับ..ไร้นามก็เลยอาจจะจำท่านไม่ได้....ยกเว้นว่าท่านจะพกรูปถ่ายพร้อมลายเซ้นและเช็คอีกสักใบไว้ด้วย....อิอิ
ได้อะคับ ท่านฯ
ไร้นามยินดี หากท่านฯจะลงสมัครเลือกตั้ง แต่ก่อนอื่นไร้นามขอสร้างความมั่นใจให้ท่านก่อนว่า
สำหรับคนลงสมัครผู้แทนแล้ว...รูปมักจะหล่อกว่าตัวจริง เสมอๆ
อิอิ