๑๙๙. นี่คือ...เธอ “ฟ้าคราม”

ย่าพาฟ้าครามมาหาพ่อกับแม่หลังจากไปให้อาหารปลากันมา...เธอบอกว่า...ย่าจ๋านู๋หิวน้ำ...ย่าพาแวะร้านขาน้ำแข็ง...เน้นย้ำเธอว่า...ห้ามซื้อน้ำอัดลม...เธอบอกว่า...งั้นซื้อน้ำบ้วย...เธอตะโกนบอกยายขายน้ำบนรถ ไม่ได้ลงไปว่า...ซื้อบ้วย 1 ถุง...

พลันสายตาย่าเหลือบไปเห็นมะนาว เขาใส่ขายเป็นถุงๆ...ย่าบอกเธอว่า...ฟ้าตะโกนสั่งมะนาวให้ย่า 4 ถุง...ฟ้าครามบอกตาม เอามะนาว 4 ถุง...ฟ้าถามว่าถุงละเท่าไรคะ?...ยายบอกว่าถุงล่ะ 25 บาท...ย่าควักแบงค์ร้อยให้ คือว่า พอดี...แต่ยายกลับถือตังค์มาถอนให้ 60 บาท...ฟ้าครามมองหน้าย่าและถามว่า...ตกลงเท่าไรย่า?...ฟ้าครามงง!!!...อย่าว่าแต่ฟ้าครามงงเลย ย่าก็งง อิอิ...ยายบอกว่า เอาน้ำบ้วย 4 ถุงหรออออ?...ฟ้าครามตอบว่า ถุงเดียวจ๊ะ!!!!...

สุดท้าย คือ มะนาวถุงละ 10 บาท มี 5 ลูก ขายถูกมาก เขาบอกว่าเป็นมะนาวสวนปลูกเอง...
เธอปิดกระจกมุดหัวเข้ามาในรถ...บ่นงึมงำกับปู่เรกับย่าว่า...กินน้ำบ้วยเข้าไปไงหมดตั้ง 4 ถุง...ถุงเดียวก็จะแย่แล้วววววว...

ปู่เรบอกหลานว่า...ยายเขาได้ยินไม่ถนัดลูก อย่าไปว่าเขาเราซื้อมะนาวด้วย ยายเลยคิดว่าซื้อน้ำบ้วย... คริๆๆ... แม่ฟ้าครามหัดคิดแต่เล็กอ่ะ!!! อิอิ...

ขอขอบคุณที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ แสงเงิน

๑๕ พฤษภาคม ๒๕๖๑