202---บังกาปู ( ตอนที่ 21 )

.......เช้ารุ่งขึ้น  06.00 น .สาวใช้คนเดิม  มาพาผมไปกินกาแฟ และข้าวต้ม   สาวิตรีคอยอยู่แล้ว กินเสร็จก็จัดการให้ผมใส่ชุดบินสำรอง เสร็จสรรพก็พาไปขึ้นรถไปสนามไม่ไกลนัก ที่นั่น ช่างเครื่องนำเครื่องบินออกมาจอดรออยู่แล้ว และกำลังอุ่นเครื่องอยู่ หลังจากตรวจสอบระบบสายบังคับหางเสือ และแพนหางดิ่ง แพนระดับ กับแผ่นทริมปรับแนววิ่งตรงละเอียดว่าไม่เฉียงไปทางหนึ่งทางใด ก็บอกให้ผมขึ้นเครื่อง ช่างพื้นดินมาจัดการรัดสายรัดที่นั่งที่ตัว ที่ขาผมตามระเบียบ แล้วเธอก็ก้าวตามขึ้นมา ช่างพื้นดินก็มารัดเข็มขัดรัดที่นั่งให้เช่นกัน  เครื่องบินฝึกรุ่นนี้เป็นรุ่นที่ใช้ง่ายที่สุดรุ่นหนึ่ง ลำตัวแฝด ที่นั่งนักบินและเครื่องยนต์อยู่ตรงกลางระหว่างลำตัวแฝด  เครื่องยนต์เป็นแบบผลักดันข้างหลัง ความเร็วช้า ขึ้นลงสนามบินสั้น ได้ง่าย มีจอเรด้าตรวจสิ่งกีดขวาง ข้างหน้าและระบบบินอัตโนมัติราคาแพง ที่นำมาติดตั้งภายหลัง สามารถหลบหลีกสิ่งกีดขวางจากระยะไกลได้ ปล่อยให้นักบินกลบินแทนได้ มีสองที่นั่ง คือนักบินกับผู้โดยสาร 1 คน  ตัวบังคับเครื่องเป็นคันยื่นขึ้นมาระหว่างหัวเข่า คันนี้ใช้ผลักหรือดัน ซ้าย  ขวา บังคับให้เครื่องไปข้างหน้า, ซ้าย,ขวา   ปลายสุดคันบังคับนี้ เป็นปุ่มเร่งน้ำมัน กึ่งกลางระหว่างนักบินทั้งสอง มีกะเปาะกระจกไสข้างใน มีปุ่มแดงใหญ่สำหรับกดกระแทกให้ร่มชูชีพใหญ่บนหลังคาถูกยิงขึ้นไปบนอากาศอย่างรวดเร็วช่วยพยุงเครื่องไว้ไม่ให้ตกเร็วเมื่อเครื่องเสียอาการทรงตัวจนบังคับเครื่องไม่ได้ แต่จะกดปุ่มแดงข้างในได้จะจ้องทุบกระจกไสให้แตกเสียก่อนจึงจะกดปุ่มแดงดังกล่าวได้ ส่วน หน้าปัทม์เครื่องนั้นก็มีง่าย ๆไม่กี่อย่าง คล้ายของรถยนต์ เช่นเตรื่องวัดน้ำมันเครื่อง,น้ำมันเชื้อเพลิง ,ความร้อน,เครื่องวัดความสูง ,ความเร็ว,เข็มทิศแม่เหล็กเข็มทิศวิทยุ,หน้าปัทม์แสดงหัวเครื่องบิน, เครื่องวัดระดับปีกเอียง มุมเงย  มุมก้ม เป็นต้น  สาวิตรีตรวจรอบใต้แผงหน้าปัทม์ว่าไม่มีอะไรแปลกปลอม เมื่อทุกอย่างพร้อมจึงให้เจ้าหน้าที่พื้นดินนำสายไฟสำหรับสตาร์ทเครื่อภายนอกมาสตาร์เครื่อง  ตามด้วยการกดปุ่มติดต่อกับหอควบคุมการบินขออนุญาตขึ้นบิน แล้วดันคันบังคับไปข้างหน้าและกดนิ้วหัวแม่มือที่จับคันบังคับลงที่ปุ่มเร่งเครื่องเบา ๆ เครื่องบินฝึกแล่นช้า ๆ ไปตั้งหลักปลายสนามที่เป็นต้นทางลม  แล้วเร่งเครื่องวิ่งสวนลมไปทางหัวสนาม ค่อยยกหัวเครื่องช้า ๆ  จนขึ้นพ้นหลังคาโรงเก็บไต่ขึ้นระยะสูงบินไปทางอาคาร 4

  บันทึกที่  206                       บังกาปูตอนที่ 27                                                                                                           ชั้น  ที่พ่อแม่ญาติพี่น้องรอ