193---บังกาปู ( ตอนที่ 11 )

บังกาปู ( ตอนที่ 11                                                                                     ........ บอกข้าฯว่าหากเงินเหลือให้นำไปซื้อลอตเตอรี่อาจมีโชคถูกรางวัลที่ 1  มีเงินมีทองกับเขาบ้างจะได้ไม่ต้องมาเดินขายถั่วอีกต่อไป  ข้าฯจึงนำเงินที่เหลือจากค่ารถกลับบ้านไปซื้อลอตเตอรี่  ตามที่เขาบอก  ปรากฏว่า ถูกรางวัลที่ 1 ได้เงินหลายแสนบาท  ข้าฯสำนึกบุญคุณชายไทยคนนั้นมาก จึง ตั้งใจจะแบ่งเงินจากการถูกลอตเตอรี่ ให้เขาบ้างเป็นการตอบแทน  แต่เมื่อข้าฯไปที่บ้านเขา  พบว่าเขาไปดูงานที่ต่างประเทศ จึงไม่พบเขา  ข้าฯอยากให้เงินเขากับมือจึงไม่ได้ให้ใครไว้   ข้าฯจึงกลับ  แต่ก็ยังตั้งใจจะมอบให้ เขาตลอดเวลา หากได้พบเขาอีกไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไหร่ก็ตาม  ต่อมาข้าฯ เดินทาง กลับมาบ้าน ไปเยี่ยมเจ้าของบ่อพลอยที่ข้าฯเคยทำงานด้วย  เจ้าของบ่อพลอยอายุมากแล้ว  เสนอขายบ่อพลอยให้ข้าฯ ในราคาถูกมากแต่ต้องภายในวันนั้น  เงินของข้าฯมีไม่พอ แต่ถ้าเอาเงินส่วนที่เก็บไว้จะให้ชายไทยผู้นั้นมาสมทบก็จะพอพอดี จึงเอาเงินที่เก็บไว้จะให้เขาตนนั้น  มาสมทบจึงทำให้ข้าฯมีเงินพอซื้อบ่อพลอยนี้ได้ทันเวลา  ข้าฯตั้งปณิธานว่าจะต้องแบ่งกำไรให้เขาผู้นั้นทุกครั้งที่กิจดารมีกำไร  เมื่อได้บ่อพลอยมาทำเอง  ต่อมา ข้าฯแต่งงานกับลูกสาวเจ้าของบ่อพลอยที่รักกันมานานแล้ว ข้าฯก็ยังสำนึกเสมอว่าที่มีเงินซื้อบ่อพลอยทันเวลาและได้แต่งงานก็เพราะเงินส่วนที่ข้าฯจะแบ่งให้เขา  จึงบอกให้ภรรยาทราบด้วย ภรรยาข้าฯไม่ขัดข้อง  เรา แบ่งกำไรครึ่งหนึ่งให้เขาตลอดมา จนเมื่อข้าฯอายุมากขึ้น  ยังไม่ได้พบเขา  ข้าจึงเขียนหนังสือนี้สั่งลูกหลานให้ติดตามหาขายไทยคนนั้นให้พบให้ได้โดยให้ดูสร้อยข้อมือที่ข้าฯไส่ให้เขาเป็นหลักฐานกับสั่นกระดิ่งที่ห้อยกับสร้อย  ฟังเสียงว่าตรงกันกับเสียงที่ข้าฯบันทึกไว้เป็นตัวอย่างในเทปที่แนบหรือไม่  ทั้งสองอย่างต้องตรงกันหากพบและพิสูจน์ทุกอย่างตรงกับที่ข้าฯเขียนแล้วให้มอบเงินส่วนที่ข้าฯเก็บไว้ให้เขาไปเลย  แต่ข้าฯยังไม่ตายสักที   หลังจากอ่านข้อความในสมุดนั้นจบ  เขาก็เอาแผ่นซีดี ที่แนบอยู่ออกมาชูขึ้นมองแล้วบอกให้ลูกสาวที่เข้ามาร่วมฟังด้วยไปเอาเครื่องเล่นแผ่นซีดีมาเปิดฟังเสียงกระดิ่ง ที่บันทึกไว้  เทียบกับเสียงกระดิ่งที่สร้อยข้อมือผม........( โปรดรออ่านต่อต่อนที่ 12 ในตอนต่อไป )