๑๔ เมษายน ๒๕๖๑ ปีนี้...ฉันตื่นแต่เช้ามืด...เตรียมข้าวชวนปู่เร ไปใส่บาตรให้พ่อกับแม่ที่วัด...เสร็จแล้วไปอาบน้ำพ่อกับแม่ที่เจดีย์เหมือนทุกๆ ปี...นั่งนับเวลากับปู่เรว่า...เวลาผ่านไปรวดเร็วมาก...พ่อจากไป จะ ๔ ปีเต็มแล้ว...ส่วนแม่ก็เกือบ ๑๙ ปีแล้ว...เหมือนท่านจากไปเมื่อนี้เอง...เป็นเพราะพวกท่านอยู่ในใจของพวกเราเสมอ...เวลาผ่านไป จึงไม่สำคัญ เราจึงคิดว่า ท่านอยู่กับเราตลอดเวลา
วันนี้อากาศร้อนมาก ๓๙ องศา...ฉันเริ่มมาจับจอบ ดายหญ้าเพื่อออกกำลังไปในตัว...เรียกเหงื่อออกมามากมาย...ฟ้าครามมายืนดูย่าดายหญ้าด้วย...เธอเลยขอย่ารดน้ำต้นไม้ให้...นี่คือ สิ่งที่ย่าทำให้เธอดู...เหมือนย่าเคยเห็นแม่บัวทำให้ย่าบุษเห็นในตอนเป็นเด็กๆ...เรียกเหงื่อได้ดีมาก...เส้น เอ็นต่างๆ ไม่ยึด ติด...
อากาศร้อนมากวันนี้...เล่นเอานายสกายแก้มแดงเลยอ่ะ!!!...การพักผ่อนของพวกเรา คือ ยึดเปลยวนกันคนละเปล...ใช่พัดลมเป่า ค่อยยังชั่ว ร้อนมากมาย
อาจารย์ภัครมารดน้ำ ดำหัวพ่อเรกับแม่บุษ ในตอนบ่าย...โดยมีฟ้าครามร่วมวงรดน้ำ ดำหัวปู่เรกับย่าด้วย
ขอขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๔ เมษายน ๒๕๖๑
ไม่มีความเห็น