๑๙๗. ฟ้าครามช่างจำนรรจา

เช้านี้...ย่าไปส่งเธอเรียนพิเศษที่โรงเรียนตามปกติ...วันนี้เธอบอกว่า ขอใส่ชุดไทย ๆ ไปโรงเรียน เธอบอกว่าใกล้วันสงกรานต์ล่ะ!!!...ย่าบุษเลยจัดให้สมใจของเธอ...

เมื่อวานเย็นตอนเธอนั่งรถยนต์กลับมากับย่าเธอเล่าให้ย่าบุษฟังว่า...ย่าจ๋า!!! พี่บอม (เป็นลูกของลุงฟ้าคราม...ซึ่งเป็นพี่ชายของแม่อ้อม)...สอบได้ที่ ๓ ของชั้น ป.๒ ซึ่งอยู่อีกโรงเรียนหนึ่งทางอำเภอข้างนอกจังหวัดพิษณุโลก...เธอบอกว่า...ฟ้าฯ ถามที่บอมว่า...Red หมายถึงอะไร? พี่บอมก็ตอบว่าไม่รู้อ่ะ!!!...แล้วฟ้าฯ ก็ถามต่อว่า Green หมายถึงอะไร? พี่บอมก็ตอบไม่ได้อีก...(เธอพยายามพูดสำเนียงภาษาอังกฤษ...ซึ่งย่ากับปู่เรที่นั่งมาด้วย นั่งฟังเธออยู่ ก็แอบยิ้มสำเนียงของเธอ)...เธอบอกว่า...ถามอะไร? พี่บอมก็ตอบว่าไม่ได้...แล้วสอบได้ที่ ๓ ได้ไงอ่ะ!!!...คริๆๆ...มาแล้วไหมล่ะ!!! เธอเล่นแบบนี้อีกแล้ววววว...เธอร้ายมากกกก...คุณครูที่สอนเธอบอกว่า...เธอฉลาดเกินไป บางครั้งต้องเบรคๆ เธอบ้าง เพราะเกรงว่าเธอจะเตลิด คริๆๆ...สอนเอานะคะคุณครู...เพราะเด็กสมัยนี้ เธอมีอาวุธด้านนอกห้องเรียนมากมายค่ะ

ฟ้าครามยังต้องเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ อีกมากมายค่ะ...นี่เป็นเพียงวัยเริ่มต้นของเธอเอง...เพราะเธอมิได้เรียนรู้เฉพาะในห้องเรียน ยามที่เธออยู่กับพ่อเพรียง - แม่อ้อม, ปู่เร - ย่าบุษ เธอก็ได้เรียนรู้อีกแบบหนึ่ง...แต่ย่าจะไม่ยัดเยียดความรู้ หากเธอสนใจสิ่งใดย่าจะคอยชี้แนะและแนะนำ คอยบอกเธอให้เข้าใจ เธอจึงมีการเรียนรู้ได้มากกว่าคนอื่น

ตกเย็นเธอเรียนรู้เรื่องคอมพิวเตอร์จากปู่เร...ปู่เรบอกย่าว่า...จะสอนสิ่งที่เธอสนใจและจะพูด อธิบาย สอดแทรกสิ่งต่าง ๆ ให้เธอได้เรียนรู้เพื่อเป็นอาวุธติดตัวให้กับเธอไปใช้ในภายหน้า

Love you..."BlueSky"

ขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ  แสงเงิน

๙ เมษายน ๒๕๖๑