"น้ำตาพ่อ" ... (กิจกรรม "จดหมายจากมหาวิทยาลัยถึงคนไกลที่อยู่ทางบ้าน")

ข้อสอบอัตนัย ถามเรื่อง "สิ่งเกิดขึ้น" หลังจาก "จดหมาย" ถูกส่งไปถึง "คนไกลที่อยู่ทางบ้าน"

คำตอบจากนักศึกษาเอกนาฏศิลป์คนหนึ่ง

"... ยอมรับว่า พ่อเอาจดหมายของดิฉันไว้ที่หิ้งพระ แล้วแม่เล่าให้ฟังว่า พ่อขอให้หนูมีแต่สิ่งดี ๆ แต่พ่อกับแม่เป็นคนขี้อายค่ะ ก็ไม่พูดอะไร น้องสาวเป็นคนบอกว่า น้ำตาไหลมาก เพราะว่าดิฉันเองก็ไม่เคยห่างพ่อ พ่อติดดิฉันมาก ไม่ให้ลำบากในที่ไกล ๆ แล้วพ่อก็หายไป ไปแอบร้องไห้อยู่ในห้องเพราะความคิดถึง พ่อเก็บจดหมายไว้อย่างดี และเก็บความรู้สึก ไม่บอกใคร พ่อดิฉันเป็นไม่พูดมาก พูดแค่ครั้งเดียว และพูดให้คิดได้ พ่อโทรมา แล้วบอกดิฉันว่า "ดูแลตัวเองให้ดีที่สุด" จากคำพูดนี้รู้ได้เลยว่า พ่อรักเรามาก ๆ และเป็นห่วงที่สุด มาในด้านของแม่ แม่รีบส่งขนมนมเนยมาให้ กลัวว่า ดิฉันจะหิว แม่เป็นคนพูดและย้ำอยู่เสมอ แม่รักดิฉันมากจนบางครั้งก็ห่วงตลอด แต่แม่ดิฉันก็คงจะอดห่วงไม่ได้เพราะลูกเราติดมาก ดิฉันติดบ้าน ติดครอบครัว ดิฉันไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ไม่ใช้เงินสิ้นเปลือง ดิฉันติดพ่อแม่จนบางครั้งเพื่อน ๆ ด่าว่า ลูกแหง่ ติดพ่อแม่ ดิฉันไม่โกรธเพราะดิฉันรัก ๒ คนนี้มาก ดิฉันตั้งใจและสัญญาว่า ดิฉันจะพยายามเรียนจบ และทำตามสัญญาที่เขียนไว้ในจดหมาย เพื่ออนาคตของครอบครัวและตัวเราเอง ..."

..

..

อ่านภาพสะท้อนกลับมากมายจริง ๆ วันนี้ มีหลายสิ่งหลายอย่างอยู่ในความรู้สึกของคนเป็นผู้สอน
ความสำเร็จเกิดขึ้นในหลายครอบครัวที่ทำให้ความรู้สึกอยู่ใกล้กันมาก ๆ ทั้งที่ตัวอยู่ไกลกัน

พ่อ คือ ผู้ชายที่ดูภายนอกเข้มแข็ง ร้องไห้ไม่เป็น แต่จริง ๆ ลึก ๆ แล้ว พ่อก็รักลูกไม่ต่างจากแม่

เรื่องดี ๆ ที่นำมาแบ่งปัน อาจจะสร้างพลังให้ใครสักคน

บุญรักษา ทุกท่านครับ ;)...

..

..