โฆษณาชวนเชื่อ

ผมอยู่บนโลกนี้ก็ 50 กว่าปีแล้ว ก็เห็นอะไรเปลี่ยนแปลงมากมาย

ตอนผมเป็นเด็ก สมัยที่มีทีวีใหม่ๆ ยังเป็นขาวดำ นั่งดูกันเต็มบ้าน

ผู้ใหญ่จะสอนว่า ไอ้โฆษณาชวนเชื่อ คือ เรื่องที่เค้าโฆษณามันไม่จริง

.

และจะว่าไปแล้ว การโฆษณาเป็นการโกหกชนิดหนึ่ง

แต่เป็นการโกหกที่ยอมรับได้ (จริงหรือเปล่า ?)

ผมเชื่อว่าถ้าเปิดห้องน้ำอั้ม คงเห็นว่าเธอไม่ได้ใช้ซัลซิลจริงๆ หรอก

แล้วเรายอมรับได้ไหมล่ะ ?   และที่เราใช้ซัลซิล เพราะเชื่อตามโฆษณาว่าอั้มใช้หรือเปล่าล่ะ ?

.

ฝรั่งวิจัยว่าเราพบเรื่องโกหกเฉลี่ยวันละ 200 เรื่อง (น่าจะรวมการโกหกของเราด้วยนะ เหอๆ)

เราอยู่บนโลกของการโกหก นานไปก็เลยกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตโดยไม่รู้ตัว

มันกลายเป็นสิ่งที่เรียกว่า วัฒนธรรม ซึ่งจริงๆ ควรจะเรียกว่าหายนะธรรม มากกว่า

วัฒนะ แปลว่า พัฒนา ... อันนี้มันตรงกันข้าม

. 

 เวลาผ่านไป ผมเห็นความเปลี่ยนแปลงที่น่าวิตก

คือ คนเริ่มไม่แยกแยะว่าสิ่งไหนจริง สิ่งไหนลวง

ไม่แยก และก็เริ่มจะแยกแยะไม่ออกด้วย

ผลลัพธ์ก็คือ คนทำบาปโดยไม่รู้สึกว่ามันเป็นบาป

ตัวอย่างเรื่องโฆษณาชวนเชื่อ เป็นเรื่องหนึ่งของความเปลี่ยนแปลงลงสู่ที่ต่ำ

. 

 ผมเห็นว่ายังไงก็คงต้านกระแสความเปลี่ยนแปลงไม่ได้

เครื่องจักรผลิตบาปมันก็ทำงานของมันต่อไป ยิ่งมีออนไลน์ เครื่องจักรยิ่งทำงานได้เร็วจี๋

เพียงแต่คิดว่า ต้องมีคนออกมาพูดและทำอะไรบางอย่าง เพื่อสวนกระแสนี้บ้าง

ยังทำไม่ได้ก็พูด ไม่มีที่พูดก็เขียนเอา ทำเท่าที่จะทำได้

ชะลอความฉิบหาย ดีกว่าไม่ทำอะไรเลยครับ

.