๖๒๙. บ้านกับต้นไม้..ความสุขที่อยู่ใกล้ตัว..แค่นี้เอง

             เช้าวันนี้..ผมตื่นขึ้นมาพร้อมแนวคิดที่จะวางแผนการเรียนการสอนภาษาด้วยบทเพลง”พระราชนิพนธ์” โดยใช้ชื่อกิจกรรมว่า..เพลงของพ่อ..แต่ด้วยอากาศยามเช้าที่เย็นสบาย มองดูต้นไม้รอบๆบ้าน..เลยตัดสินใจ เลือกที่จะเดินและวิ่งไปในท่ามกลางต้นไม้ที่หลากหลาย ในสวนข้างบ้าน..

            ผมยังไม่คุ้นกับการวิ่งออกกำลังกายในเช้าวันหยุด..แต่ก็รู้สึกดี ที่สูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า เหมือนตัวเองมีเรี่ยวแรงมากขึ้น ความคิดก็แจ่มใส ไม่มีงานใดที่ต้องเป็นกังวล หรือเป็นเพราะอานุภาพของโอโซน..ที่ทำให้ชีวิตในวันหยุด ดูมีคุณค่ามากขึ้น...

            เดินและวิ่งไปได้ราวๆ ๓๐ นาที..ผมมาหยุดพักตรงร้าน..”ก็แค่กาแฟ” ชื่อร้านดูแปลกสักหน่อย ห่างจากบ้านผม ๓๐๐ เมตร ร้านเพิ่งเปิดได้ไม่ถึง ๒ เดือน หรูมากๆ จัดแบบห้องรับแขก แยกออกมาจากบ้านพักตากอากาศสไตล์รีสอร์ท ที่สะอาดร่มรื่น ความสดใสของตัวร้าน ทำให้ผมมาลองลิ้มชิมรสกาแฟสดหลายครั้งแล้ว...

            ผมสั่งเอสเปสโซ..ที่หอมและรสชาติกลมกล่อม..ฝีมือไม่ธรรมดาเลย คงไม่ใช่แค่กาแฟเสียแล้ว ผมนั่งจิบกาแฟอุ่นๆตรงหน้าร้านชื่นชมบรรยากาศใต้ต้นลีลาวดี มีเพลงไทยซึ้งๆ เปิดเบาๆ ฟังแล้วเพลินยิ่งนัก ทำให้ผมนึกถึงเพลงของพ่อ..สองสามเพลง..ที่ผมจะเลือกมาสอนนักเรียนชั้น ป.๔ – ๖ ในสัปดาห์นี้...

          การได้ออกกำลังกายและได้ดื่มกาแฟถ้วยโปรด ก็เพียงพอแล้ว สำหรับการเริ่มต้นทำงานในเช้าวันหยุด แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉุดผมไว้ ไม่ให้ขึ้นบ้านไปจับคอมพิวเตอร์ นั่นคือ..ต้นไม้ใบหญ้า..ยิ่งเดินสำรวจทั้งหน้าบ้านหลังบ้านก็พบว่า..รกมากมาย..ต้องสังคายนาเสียแล้ว..

          ผมถากหญ้า..ไปได้ค่อนข้างเยอะแม้จะเหนื่อยบ้างเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกขอบคุณความรู้สึกลึกๆ ที่ไม่ได้เอาบ้านตัวเองไปเปรียบเทียบกับใคร..บ้านของเรา..ไม่เลิศหรูเท่าบ้านในร้านกาแฟ..แต่ก็ยินดีที่บ้านเรา..มีเพื่อนบ้าน มีสิ่งแวดล้อมที่งดงามเกิดขึ้น..

         นับย้อนไป..สิบกว่าปี ที่ผมปลูกบ้านในทุ่งดินดำรีสอร์ท ตอนนั้นมีบ้านไม่ถึง ๑๐ หลัง ในพื้นที่สวนเฟสใหญ่กว่า ๑๐๐ ไร่ ผมเป็นบ้านหลังเดียวที่อยู่ประจำแบบไปกลับ สงบเงียบเชียบและวังเวง ตามแบบฉบับบ้านในสวน ..ไม่มีวี่แววว่า..จะมีใครมาซื้อที่แล้วปลูกบ้านให้ดูอึกทึกครึกโครม..แล้วยิ่งเศรษฐกิจแบบนี้ด้วย ไม่ต้องคาดหวัง..

           แต่แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ๒ – ๓ ปีมานี้ มีบ้านหลังใหม่ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด นับรวมได้กว่า ๕๐ หลังแล้ว รวมทั้งร้านกาแฟที่ผมไปอุดหนุนเมื่อตอนเช้า..ทุกครอบครัวมาจากกรุงเทพฯและจังหวัดใกล้เคียง..ทุกคนพูดเหมือนกันหมดว่ามาอยู่เพราะชอบอากาศที่นี่..ไม่มีมลพิษ..ใช้ชีวิตเรียบง่าย สบายๆกับต้นไม้..ที่ชื่นชอบ..

            ถึงแม้ว่า..บ้านในสวน..จะมากขึ้น แต่ความสงบเงียบก็ยังเหมือนเดิม ความปลอดภัยก็เป็นที่น่าเชื่อถือและศรัทธา..ทำให้ผมรู้สึกรักบ้าน..และบ้านเก่าๆหลังนี้ของผมต้องได้รับการดูแลให้มั่นคงและน่าอยู่ยิ่งขึ้น...

             บ้าน..ที่ทำให้ผมอ่านหนังสือได้อย่างมีความสุข สนุกกับการเขียนหนังสือ เกือบ ๑,๐๐๐ บันทึกแล้วในรอบ ๗ ปีกว่าๆ  ที่เขียนขึ้นในบ้านหลังนี้ และวันนี้ก่อนที่จะขึ้นบ้านไปค้นคว้าหาหนังสือเพื่อศึกษาเพลงของพ่อ..ขอทำเรื่องต้นไม้ข้างบ้านให้เรียบร้อยเสียก่อน...

            ถากหญ้ากับกวาดใบไม้เสร็จแล้ว..สังเกตเห็นต้นจัน..ที่เป็นต้นไม้หายากและเป็นไม้มงคล ที่ผมปลูกมาเกือบ ๑๐ ปี ต้นสูงแล้วแต่ลำต้นไม่ใหญ่เสียที พบสาเหตุวันนี้เอง เกิดจากมีต้นไม้ข้างๆ มาบดบังแสง จึงต้องตัดแต่งกิ่งใหญ่ออก เพื่อให้ต้นจันมีอากาศหายใจ..ขณะเดียวกัน..ก็ทำให้มองเห็นตัวบ้าน ปลอดโปร่งโล่งตายิ่งนัก..

            เดินเข้าไปในสวน เห็นว่ายังรกอยู่ แต่ผมก็ทำไม่ไหวแล้ว ต้องพักกายและสายตา มองทอดยาวเข้าไปในสวนที่คล้ายอุโมงค์ของแมกไม้ จิตใจเหม่อลอยเล็กน้อย..หวนคิดถึงชีวิตกับต้นไม้..เติบโตไปพร้อมๆกัน..อย่างที่ไม่ต้องแก่งแย่งแข่งขันและไม่ต้องเปรียบเทียบกับใคร..ความสุขที่อยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง

ชยันต์  เพชรศรีจันทร์

๒๖  พฤศจิกายน  ๒๕๖๐

     

      

            

[คุณมะเดื่อ]

[เพชรน้ำหนึ่ง]

-สวัสดีครับ

-ตามมาชมบรรยากาศบ้านของ ผอ.ครับ

-ร่มรื่นมากๆ นะครับ

[ยายธี]

มีความสุข..มากๆ นะเจ้าคะ..ผอ.