ตอนที่ 21 บทกลอนสอนเรา

ตอนที่ 21 บทกลอนสอนเรา

          เห็นต้นไม้เกาะเกี่ยวรากตรงปากเหว    เกาะตรงเปลวซอกก้อนชะง่อนหิน

รากนิดเดียวเกี่ยวไว้ไม่มีดิน    ไม้ยังดิ้น  รนสู้อยู่สบาย.  เราเป็นคนต้องทนสู้ดูเยี่ยงไม้   อย่าท้อใจต้องสู้สู่เป้าหมาย

ต้องฟันฝ่ากับปัญหาที่ท้าทาย   หาอุบาย  แก้มันด้วยปัญญา 

            อ่านบทกลอนที่เพื่อนไลน์เพื่อส่งกำลังใจแก่คนเมืองนอกแล้วทำให้มีกำลังใจขึ้นเยอะตราบใดที่เรายังไม่สามารถข้ามวัฎวนในสังสารวัฎเรายังต้องต่อสู้ไปอีกนาน

           วันนี้มีโยมมาถวายภัตราหารเยอะราวสักเจ็ดคนเพราะที่นี่อาศัยวันอาทิตย์เป็นวันนัดทำบุญถวายอาหารกันพวกเรานำพาญาติโยมทำวัตรเช้าและสวดพาหุงมหากาถวายภัตราหารอาหารอุดมสมบูรณ์โยมนำข้าวเหนียวมาถวายพิเศษเขารู้ว่าเรามาจากร้อยเอ็ดลูกข้าวเหนียวกับชุบเห็ดทำให้คิดถึงบรรยากาศเมืองไทย

         หลังจากฉันเสร็จอาจารย์ท่านให้เทสน์โปรดโยมเราบอกโยมว่าหลวงปู่ชาบอกว่าถ้าเราไม่รู้บุญจะทำบุญได้อย่างไรถ้าไม่รู้บาบจะละบาปได้อย่างไรยกนิทานเรื่องเปตรพระเจ้าพิมพิสารให้ฟังเป็นเครื่องยืนยันว่าโลกหน้าสวรรค์นรกมีจริงอย่าประมาทให้ยึดหลักแห่งศีลห้าข้อที่สำคัญที่สุดคือข้อสุราเมรัยเพราะกินแล้วทำให้ขาดสติทำให้ผิดศิลข้ออื่นๆตามมา

           โยมบอกว่าขอกินพอทานข้าวแชบแก้เหนื่อยจากงานได้ใหม...เออโยมนี้ก็สำคัญ..เราบอกว่าถ้าอาตมาเป็นพระยายมราชจะตอบคำถามให้โยมได้..ท่านนิ่งบอกว่าจะรักษาศีลให้ดีต่อไปโยมถวายปัจจัย 80$ เราเลยโทรให้ท่านพระครูเอกุตรสตาธิคุณเจ้าคณะอำเภอธวัธบุรีไปมอบเงินสนับกิจกรรมสาธยายพระไตรปิฎกของคณะสงฆ์ร้อยเอ็ดที่จะจัดขึ้นในว้นวิสาขบูชาที่จะถึงนี้จำนวน 1,000 บาท แม้น้อยแต่ก็สำคัญต่องานขับเคลื่อนพระพุทธศาสนาของคณะสงฆ์เรา...จริงใหมท่านมหาจำรัส...สาธุ

อ.ขาว

7/5/60

8.15 น