ความเปลี่ยนแปลงเป็นสิ่งที่เราต้องประสบอยู่เสมอ
ถึงจุดๆหนึ่ง เราคงทำใจยอมรับไม่ได้
เพราะใจเรามีความคาดหวัง หวังในสิ่งที่เราอยากให้เป็น
เมื่อมันเป็นในสิ่งที่เราไม่อยากให้เป็น
สิ่งที่ตามมาคือ ความผิดหวัง ชิงชัง และรังเกียจต่อกัน
ถึงแม้นเราต่างเป็นพี่น้องครอบครัวเดียวกันก็จริงอยู่
พอต่างคนต่างมีครอบครัว
ก็มีภาระที่ต้องรับผิดชอบดูแล
ความสัมพันธ์ในหมู่พี่น้อง พ่อ แม่ ลูก เริ่มมีการห่างเหิน
เรื่องราวแบบนี้มันดำเนินมายาวนานเหลือเกินแล้ว
ก่อเกิดผลกระทบตามมามากมาย
สถานะคนที่ยังโสดอยู่
ข้าพเจ้าคงไม่อาจรับรู้ความรู้สึกเหล่านั้นได้
ในภายภาคหน้า เมื่อเวลานั้นมาถึง
ข้าพเจ้าคงมิอาจทำใจยอมรับได้
กับสิ่งที่เราเคยผิดหวัง รังเกียจนั้น
หรือบางทีเราอาจจะร้ายไปกว่าคนอื่นก็ได้
ความเห็นแก่ตัว มันก็มาเมื่อจำเป็น
แสดงธาตุแท้ออกมา จนเราลืมตัว
เผยตัวตนที่แท้จริง สุดที่จะยอมรับ
เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ข้าพเจ้าหวาดหวั่นใจเหลือเกิน
นายหัว
5/9/2560
คน หิวข้าว..ฆ่าพ่อแม่ด้วย ความโมโหหิว..สร้างเจดีย์สูงท่วม ฟ้า...เห็นเจดีย์คงอยู่..แต่.."พ่อแม่"..เอาคืนมาไม่ได้..
คน..ทำบุญ..ให้..พ่อแม่..ปู่ ย่าตายาย..หวัง..ว่า..คนตาย..จักหายหิว..และสะสมได้..ให้มีกินใน..ชาติหน้า..๕๕๕..ว่ากันไป..(เออเนอะ)..."ความสัมพันธ์ที่ไม่ยอมเปลี่ยน"...
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำดีในปัจจุบันวันนี้ ขอบพระคุณขอรับ^^