บทกวี : ผงดิน
ผงดิน
โลกนี้วุ่นวายนัก
มีที่รักและที่เกลียด
แบ่งกลุ่มเหล่าเคร่งเครียด
ล้วนมาเบียดเบียนกัน
ดึงจิตมองจากฟ้า
ตัวเราค่าเพียงผืนกั้น
เป็นจุดหนึ่งด้อยน้อยนั้น
สักวันปลิวเป็นเช่นธุลี
แล้วสุขทุกข์มีให้เลือก
คละเกลือกกลิ้งปนสี
รวยจนระคนมั่งมี
หลบลี้เปื้อนฝืนกลืนกลาย
โลกนี้ขัดข้องหมองใจ
ด้วยไร้ธรรมจรรยาหาย
แข่งขันกันจนวันตาย
สุดท้ายกลายเป็นผงดิน
...........................
หมายเลขบันทึก: 635763เขียนเมื่อ 4 กันยายน 2017 14:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 กันยายน 2017 14:57 น. () สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (4)
อ่านแล้วเห็นภาพ ..ความเป็นจริงขิงชีวิต เลยค่า
-สาธุ..ครับ..
-รักกันไว้เถิด..
มีดอกไม้มาฝาก..มีรักมามอบให้..ก่อนจะ เป็นผงธุลี..ไปด้วยกัน..อิอิ..
มี " ยอง" มาฝากจ้ะ
