ถึงลูกศิษย์ใกล้จบ


ห่วงใยนะ ลูกศิษย์
วันที่ 27 พย.2549 เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว นักศึกษาปี 4/4 เข้ามาหา พร้อมกระดาษแผ่นน้อยที่ความว่า "จะลาจาก จรสู่ ดินแดนเกิด จะลาครูผู้ประเสริฐประสาทผล ก่อนจะไกล ขอครูช่วย อวยกมล ฝากระลึกให้ได้ยล เมื่อจากจร" เราก็ใจหายนะ รุ่นแล้ว รุ่นเล่าที่ขึ้นฝั่งบางคนยังคงดี ดียิ่งๆขึ้น บางคนก็น่าเป็นห่วง แล้วแต่จะได้อะไรมาหล่อหลอมต่อ จากใจครูจริงๆ...... "เสียงใสใส ใครส่งผ่าน ม่านความคิด หันมาพบมวลหมู่ศิษย์ ครูเคยสอน เอื้อนเอ่ยคำอำลา ถึงคราจร ได้นึกย้อนวันแรกมาหาค่าตน สู้ถักทอ ต่อฝัน ผ่านฟ้าขาว ไปเป็นดาวส่องกระจ่าง กลางเวหน ให้ประชา ได้ชมชื่น รื่นกมล ช่างน่ายลงามสง่า ล้ำค่านัก ก็..คือความภูมิใจ อยู่ในอก เลือกพระปก อยู่ใกล้ไกล ใครรู้จัก เมื่อคนพบ จงชื่นชอบ มอบความรัก ต่างทายทัก ลือเลื่อง เหลืองจันท์งาม"
หมายเลขบันทึก: 63546เขียนเมื่อ 27 พฤศจิกายน 2006 13:16 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 16:31 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)
เวลาที่ลูกศิษย์จบไป แล้วดีใจทุกครั้งที่เขามาทายทัก แต่จะมีครูบางคนที่ เด็กไม่อยากทัก เอ...มันเกิดจากสาเหตุใดเอ่ย..........

       ผมคิดว่าเขาไม่กล้ามมากกว่า หรือว่ากลัวอาจารย์ ไม่สนิทกับอาจารย์ที่สอนนะครับ

       อาจารย์เก่งเรื่องการแต่งกลอน ขอวอน รบกวน ช่วยแต่งกลอนวันจบให้พวกผมหน่อยได้ไหมครับ เกี่ยวกับเพื่อน

         ขอบคุณอาจารย์มากนะครับ

         ลองอ่านก่อนได้ที่นี่ บทกลอนต่างๆที่ใช้ในหนังสือรุ่น

เห็นด้วยกับ Mr Jod คนเราหากมีความจริงใจที่มีให้แก่กันคิดว่าทุกๆ อย่างมันน่าจะเอื้อกันได้ ไม่ใช่แต่กลัวว่าตนจะต้องรับผิดชอบเป็นภาระ เลยสร้างเงื่อนไขต่างๆ นานาขึ้นมา แล้วอย่างนี้จะเรียกว่ามีความจริงใจให้แก่กันได้อีกหรือ 
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท