(1)เสื้อผ้าไทยในสมัยที่แตกต่าง
ต้องเข้าร่างรูปทรงพงษ์พรรณผิว
ต้องลื่นเรียบเนี๊ยบสวยด้วยเส้นทิว
สอดเป็นริ้วพริ้วขยับสลับกาย
(2)ไม่เหมือนกับในอดีตแต่เก่าก่อน
ต้องเลี้ยงหม่อนทอหูกปลูกต้นฝ้าย
การขนส่งไปมาไม่มากมาย
ตลาดขายสินค้าไม่น่ามี
(3)แต่เข้าใจยุคสมัยมันแตกต่าง
โลกร้อนบ้างสร้างความทุกข์ไม่สุขขี
เรือนกระจกตกคราวเข็ญเป็นราคี
โอ้!!!โลกนี้อนิจจังทั้งนั่งยืน
(4)หรืออาจเป็นดั่งเรื่องเล่าที่เขาว่า
กายกายารูปงามตามสีพื้น
โชว์หวิววาบราบไหลในวันคืน
เสื้อผ้าลื่นต้องห่อหดปลดกระดุม
(5)ว้าว!!!! คงดีถ้าสงกรานต์ร้อนขึ้นอีก
จะไม่หลีกยอมเปียกให้เทือกทุ่ม
จะซื้อกล้องกันน้ำยามหญิงรุม
ต๊ะต๊ะตุ่มรุมถ่ายลูบสูบเลือดนาง....
(20 เมษายน 2560 ภาณุพงศ์ ธงศรี)
ไม่มีความเห็น