Androcles and the Lion แอนโดรเคิลกับสิงโต
Androcles and the Lion แอนโดรเคิลกับสิงโต
A slave named Androcles once escaped from his master and fled to the forest. As he was wandering about there he came upon a lion lying down moaning and groaning.
At first he turned to flee, but finding that the lion did not pursue him, he turned back and went up to him.
As he come near, the lion put out his paw, which was all swollen and bleeding and found that a huge thorn had got into it, and was causing all the pain.
He pulled out the torn and bound up the paw of the lion, who was soon able to rise and lick the hand of Androcles like a dog.
Then the lion took Androcles to his cave, and every day used to bring him meat from which to live But shortly afterwards both Androcles and the lion were captured.
The slave was sentenced to be thrown to the lion, after the latter had been kept without food for several days.
The Emperor and all his court came to see the spectacle and Androcles was led out into the middle of the arena.
Soon the lion was let loose from his den and rushed bounding and roaring toward its victim, but as soon as he come near to Androcles he recognized his friend, and fawned upon him, and licked his hands like a friendly dog.
The Emperor, surprised at his, summoned Androcles to him, who told him the whole story.
Whereupon the slave was pardoned and freed, and the lion let loose to his native forest.
Moral of the story " Gratitude is the sign of noble souls "
แปล
ทาสคนหนึ่งมีนามว่า อันโดรเคิลส์ ครั้งหนึ่งเคยหนีเข้าไปหลบอยู่ในป่า ในขณะที่เขาเดินเตร่ไปมาอยู่แถวนั้น เขาได้ไปพบกับสิงโตตัวหนึ่งกำลังนอนร้องครวญครางอยู่
ในตอนแรกเขาวิ่งหนีเอาตัวรอด แต่เขาได้เห็นว่า สิงโตไม่ได้ไล่ตามเขามา เขาจึงหันกลับไปดูและได้เดินกลับเข้าไปหามัน
เมื่อเขาเข้าไปใกล้ๆ สิงโตได้เหยียดอุ้งเท้าหน้าของมันออกมา มันบวมเป่งและมีเลือดออก อันโดรเคิลส์ได้สังเกตเห็นว่ามีหนามใหญ่ทิ่มแทงเข้าไป ซึ่งทำให้มันเจ็บปวดมาก
เขาดึงหนามนั้นออกมาจากอุ้งเท้าของสิงโต แล้วพันแผลที่อุ้งเท้าของสิงโตเอาไว้ ซึ่งในไม่ช้ามันก็ลุกขึ้นได้ และเลียมือของอันโดรเคิลส์ราวกับสุนัข
แล้วสิงโตก็พาอันโดรเคิลส์ไปยังถ้ำที่มันอยู่ และทุกๆวันมันจะนำเนื้อมาให้เขากินเพื่อยังชีพ แต่หลังจากนั้นไม่นานนัก ทั้งอันโดรเคิลส์ และสิงโตก็ถูกจับตัวไว้
อันโดรเคิลส์ถูกตัดสินให้ถูกสิงโตกิน หลังจากที่สิงโตถูกขังเอาไว้ให้อดอาหารอยู่หลายวันสมเด็จพระเจ้าจักรพรรดิ พร้อมด้วยข้าราชสำนักทุกพระองค์ ได้มาชมการแสดง
อันโดรเคิลส์ได้ถูกนำออกมาที่กลางสังเวียน ขณะนั้นสิงโต ก็ถูกปล่อยออกมาจากคอกที่ขังไว้ มันวิ่งออกมาในสนามพร้อมกับคำรามใส่เหยื่อของมัน แต่เมื่อมันได้เข้ามาใกล้อันโดรเคิลส์ มันก็จำสหายเก่าของมันได้ มันจึงกระดิกหางเข้าคลอเคลีย และเลียมือของเขาเหมือนหมาที่เป็นเพื่อนกัน
พระเจ้าจักพรรดิซึ่งจึงสงสัยในสิ่งที่เกิดขึ้น จึงเรียกให้อันโดรเคิลส์ เข้าไปหาพระองค์ ซึ่งอันโดรเคิลส์ได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้พระองค์ฟัง
เมื่อพระองค์ได้ฟังดังนั้น ผู้เป็นทาสจึงได้รับการอภัยโทษ และถูกปล่อยตัวให้เป็นอิสระ และสิงโต ก็ได้ถูกปล่อยให้กลับสู่ป่าอันเป็นถิ่นฐานของมัน
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“ความกตัญญูเป็นสัญลักษณ์ของคนดี”
ความเห็น (1)
<p “=”“>Perhaps, “androcles” - a Latin name - is read “an-dro- k-lees” ;-)
</p>