๕๐๖. "มีอะไรให้ทำได้ตลอดเลยนะ..ดีจริงๆ"

เมื่อไม่มีใครมาเยี่ยมเยือน ..หรือมานิเทศ กำกับ ติดตาม การบริหารจัดการในโรงเรียน..ผมก็จะอยู่โรงเรียนจัดการเรียนการสอนไปตามปกติ และลงนามในเอกสารงานธุรการ ตลอดจนสะสางงานเอกสาร..ที่ได้จัดลำดับความสำคัญไว้ตลอดวัน..

พักสายตาเมื่อไหร่..ก็จะเดินออกไปดูกบและปลา ไก่และเป็ด..ว่าอยู่ดีกินดีหรือไม่ มองไปเห็นกองฟางที่จัดซื้อมาไว้ใช้ยามหน้าแล้ง..จัดวางไว้กลางแจ้ง..ก็เลยได้คิดขึ้นมาทันที ฟางเหล่านี้ต้องแห้งกรอบแน่ อย่ากระนั้นเลยต้องทำอะไรสักอย่าง..

ว่าแล้วก็ให้นักเรียนช่วยกันขนย้ายมาวางล้อมใต้ต้นไม้ใกล้ๆบ้านปลาดุก ด้านหน้าเล้าไก่ และวางเรียงเป็นสี่มุมใต้ต้นโพธิ์ บริเวณรั้วกล้วยน้ำว้า ..มองดูแล้วเหมือนเก้าอี้นวม ให้ความสงบร่มเย็นสบายตาสบายใจ...

เดินไปดูความก้าวหน้าของบ้านสมุนไพร..ตั้งใจว่าจะปลูกต้นอัญชันรอบบ้านและพรุ่งนี้นักเรียนจะติดข้อมูลพืชสมุนไพรเพิ่มเติม..สวนสวนพฤษศาสตร์ ยังต้องหาพันธุ์ไม้ต่อไป แต่ก็ดีใจที่ได้เริ่มต้นบ้างแล้ว อย่างเช่นเมื่อวาน”คุณตู่ ร็อคสะเดิด" ได้นำต้นยางนามาให้ ๓ ต้น และต้นพะยูง ๒ ต้น ปลูกไว้ในสวนนี้อย่างลงตัว หากใส่ปุ๋ยและดูแลรดน้ำ ให้ผ่านแล้งนี้ไปได้..รับรองได้เห็นการเติบโตแน่..

พักกลางวัน..เรียกนักเรียนชั้นอนุบาล ๒..มาทดสอบการอ่าน หลังจากที่ได้ทดสอบเรื่องการเขียน(ลายมือ)มาแล้ว..โดยให้อ่านสะกดคำ อ่านเป็นคำ เป็นประโยค และอ่านเรื่องราว นักเรียนส่วนใหญ่อ่านได้ดี มีนักเรียน ๓ คน อ่านได้ดีเยี่ยม..หนึ่งในนั้น คือ เด็กหญิง..ข้าวหอม..

อย่างไรแล้ว นักเรียนทุกคนจะได้เลื่อนชั้นไปเรียนชั้น ป.๑ อย่างแน่นอน..แต่จะขึ้นไปง่ายๆ โดยไม่เตรียมตัว ไม่ผ่านการประเมินจาก ผอ.คงไม่ได้ เพราะผมให้ความสำคัญ..และถือว่าผลสัมฤทธิ์ต้องเริ่มที่อนุบาล..

โดยเฉพาะการอ่าน..ซึ่งเป็นกิจกรรมที่ผู้ปกครอง..สนใจ..แต่ผมมองไกลกว่านั้น จะให้ไปเริ่มและเตรียมความพร้อมทั้งหมดที่ชั้น ป.๑ ไม่ทันแน่..เพราะโลกในยุคปัจจุบัน สิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยีก้าวไกล สังคมของเด็กที่บ้านก็ไม่ธรรมดา นักเรียนเรียนรู้ได้เร็วขึ้น เราจะมองแค่การเล่นสนุก ให้ความปลอดภัย ให้อาหารและนม ฟังนิทานและนอน..คงไม่พอ..

ผมจึงให้เด็กจับหนังสือ ให้ชี้ตัวอักษร..แล้วอ่าน อ่านผิดอ่านช้า..ผมจะอดทนฟัง..อ่านเจื้อยแจ้วแบบท่องจำ ผมก็จะยิ้มและชมเขา เพราะนี่คือก้าวแรกที่จะทำให้เด็กรักการอ่าน อยากอ่าน..ไม่กลัวตัวหนังสือ..

ถ้านักเรียนรักและสนใจหนังสือ..กระตือรือร้นที่จะอ่าน..ภาษาจะเข้าปากเขา ย้อนเข้าไปสู่เซลล์สมอง ทำให้สมองเกิดการพัฒนาในทางบวก..ดังนั้น..จะพัฒนาความคิดสร้างสรรค์..เริ่มกันที่ชั้นอนุบาลนี่แหละ...

โรงเรียนเลิกแล้ว..เด็กหญิงข้าวหอม..นั่งรอคุณตาที่เป็นพ่อค้าหมูในตลาด..มารับกลับบ้าน..ผมเรียกข้าวหอมมาอ่านหนังสือเพิ่มเติม..คุณตามาพอดีและขอมานั่งฟังด้วย..และบอกว่าข้าวหอมอ่านหนังสือที่บ้านทุกวัน..ขอบคุณ ผอ.ที่ดูแลเอาใจใส่..ผมไม่ผิดหวังเลยที่ส่งมาเรียนหนองผือ..

ผมยิ้ม..ไม่ได้พูดอะไร ใจก็คิดว่า..เราอยู่โรงเรียนเล็กๆ ก็มีอะไรให้ทำได้ตลอดเลย..

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๐

[ธิ]

ชอบมากค่ะ ทำให้เด็กน้อยหนึ่งคน หลายคนรักการอ่าน เป็นกุศลมหาศาลให้ประเทศชาติเลยนะคะ ท่าน ผอ.

[คุณมะเดื่อ]

มาทักทายก่อนนอนจ้าา ท่าน ผอ.คนเก่ง