ข้อสังเกตที่ได้จากการเรียนรู้ “คนไร้นาม” กับการสร้างตำแหน่งในหัวใจ
จากบันทึกของคุณ “คนไร้นาม” ที่ตั้งประเด็นไว้
ต่อไปนี้คือคำถามสำหรับชาว gotoknow.org
ซึ่งนายบอนได้เขียนความเห็นไว้แล้ว
เพื่อนของนายบอน อ่านเจอ ได้มาให้มุมมองที่น่าคิดมากกว่านั้น
“คุณไร้นามเขียนมาแบบนี้ มองให้ลึกๆแล้ว ความจริง เพราะเค้าอยากให้มีใครสักคนเขียนชื่นชมยกย่องเค้าบ้าง เหมือนกับจะเรียกร้องว่า ไม่มีใครเลยหรือที่จะชื่นชมเค้ามั่ง”
เมื่อเปิดดูประวัติของคุณไร้นาม ... โห ไร้ร่องรอย ไม่ได้ให้ข้อมูลที่ระบุตัวตนจริงๆมากนัก สมกับชื่อไร้นาม
แล้วจะเรียกอย่างไรดี เป็นชายหรือหญิง จะเรียกอย่างไรจึงจะเหมาะสม และเป็นการให้เกียรติ
โห.. เพื่อนนายบอนคิดได้ไกลถึงขนาดนั้นเชียว
”บางที ที่ไม่เขียนรายละเอียด ไม่ใส่รูปของตัวเองในบล็อก เค้าอาจจะทำไม่เป็นก็ได้ เหมือนกับสมาชิกใหม่หลายท่าน ที่สอบถามว่า แทรกรูปยังไง เพิ่มตรงไหน สมัครอย่างไร ฯลฯ”
”หรือไม่ เค้าอาจจะจงใจที่จะปกปิดข้อมูลส่วนตัวก็ย่อมได้ เลยไม่เขียนอะไรเข้าไปเลย”
แต่ในมุมมองของนายบอน บางที เค้าอาจจะงานยุ่ง จนไม่มีเวลาเขียนรายละเอียดมากกว่า หรืออาจจะเปิดอ่านประวัติของท่านอื่นๆ ซึ่งมีผลงาน ประวัติสวยหรู เมื่อมองดูประวัติข้อมูลของตัวเองแล้ว ธรรมดามากๆ
ไม่เขียนข้อมูลส่วนตัวลงไปจะดีกว่า
“การแสดงความคิดเห็นในเรื่องต่างๆ หลายคนมักจะยึดกรอบ เมื่อเขียนความเห็นไป หลายท่านมักจะคลิกที่ข้อมูลประวัติ เพื่อทำความรู้จักว่า เรียนจบอะไร ทำงานอะไร ตำแหน่งอะไร เป็นใครมาจากไหน ซึ่งถ้าไปยึดติดกับสิ่งสมมติเหล่านี้ การแสดงความเห็น ก็จะต้องอยู่ในกรอบที่ขีดเอาไว้ แต่ถ้าไม่มีกรอบ เราสามารถแสดงความเห็นได้อย่างเต็มที่ ไม่ต้องให้ใครเอากรอบมาแขวนคอ”
อีกมุมหนึ่ง ถ้าคุณไร้นามเขียนบันทึกแล้ว มีคนประทับใจในสำนวน ความคิดของเค้าล่ะ มีคนปลื้มอยากรู้จักตัวจริง อยากเลี้ยงคาราวะด้วยสุราสักจอก..
”ก็เค้าเลือกที่จะเป็นคนไร้นาม ก็ไปชื่นชมกับสายลมแสงแดดไปละกัน...”
หลายคนเคยตั้งคำถามว่า ทำไมจึงมีคนที่ปกปิดตัวตนใน gotoknow ในสังคมเปิด แบบนี้เหมาะสมหรือ
คนที่ปกปิด ไม่เปิดเผย อาจมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาไม่อยากเปิดเผย
ในฤดูหนาว หลายคนชอบออกมายืนรับแดดอุ่นๆยามเช้า แต่มีใครคนหนึ่งไม่ยอมออกมา
- เค้าอาจจะกลัวผิวเสีย กลัวดำ
- เค้าอาจจะนอนตื่นสาย ยังไม่ได้ล้างหน้า แปรงฟัน
- หน้าตายังดูไม่ดี ต้องใช้เวลาแต่งหน้าตาปกปิดร่องรอยซะก่อน
- ถ้าออกมาแล้ว จะเผยสิ่งที่ทำให้คนพบเห็นรู้สึกไม่ดีต่อเขา เผยจุดด้อยให้ชาวโลกรับรู้
เอ้า คิดกันไป
เรื่องเปิดหรือปกปิด เป็นสิทธิส่วนบุคคล จะเปิดหรือปิด ก็เป็นเรื่องของเขา เหมือนสาวๆจะนุ่งสั้น หรือยาว ก็เรื่องของเขา แต่สาวๆนุ่มอะไรมา นายบอนก็มองทั้งนั้น 555555
เรื่องของคุณไร้นาม เหลียวกลับไปมองบรรทัดแรกๆของบันทึกนี้
มองหาต้นสายปลายเหตุ
คุณไร้นาม หยิบประเด็นการเขียนบันทึกยกยอปอปั้น
ถ้ามีคนยกยอปอปั้น ย่อมจะรู้สึกหัวใจพองโต มีความสุข ปิติยินดี
แต่ในสังคมปัจจุบันที่มีผู้คนหลากหลาย เอกลักษณ์เฉพาะตัวจะทำให้คนอื่นจดจำ และนึกถึงคุณได้
คน 1000 คน จะมีอะไรที่จะทำให้คนอื่น จดจำคุณได้
คลื่นลูกใหม่ ไล่คลื่นลูกเก่า มีความน่าสนใจ มีจุดเด่น เกิดขึ้นเรื่อยๆ สิ่งนี้ ทำให้คนเก่าๆถูกลืมเลือน หายไป
-หลายคนจึงพยายามสร้างเอกลักษณ์เฉพาะตัวที่น่าจดจำ
-เอกลักษณ์เฉพาะตัว จะได้รับการบันทึกลงในหัวใจของคนอื่น
-เมื่อนึกถึงใครสักคน คนที่ถูกบันทึกลงในหัวใจ จะถูกนึกถึงเป็นอันดับต้นๆ
หากมีใครนึกถึงคุณไร้นามเป็นอันดับต้นๆ นั่นแสดงว่า คุณไร้นาม อยู่ในอันดับต้นๆในหัวใจของคนอื่น
แสดงว่า คุณเป็นบุคคลสำคัญในใจของบุคคลนั้น
คุณชนะคนอีกหลายคน จนเข้าไปนั่งในหัวใจของคนอื่นได้
คนที่จะชนะใจคนอื่นได้ ย่อมต้องมีความจริงใจ ซึ่งเริ่มต้นจากการเปิดเผย ซึ่งจะง่ายในการเข้าไปยึดตำแหน่งในหัวใจของคนอื่น
ทำให้ตำแหน่งในใจเกี่ยวกับคุณ ชนะคนอื่น
การเลือกที่จะเปิดเผย กับการวางตำแหน่งในใจคนอื่น จึงมีความเกี่ยวข้องกันแบบไม่รู้ตัว
อยู่ที่ว่า จะให้ความสำคัญกับตัวเอง หรือกับคนอื่นมากกว่ากัน
อือม... เพื่อนของนายบอนคิดได้ลึกซึ้งจริงๆ
ความเห็น (16)
- ใช่คะ คิดได้ลึกซึ้งมาก (คิดลึก)
- แต่ถ้าดิฉันอ่านบันทึกใคอ่านเพราะบันทึกนั้นน่าอ่าน มุมมองแปลกดี น่าสนใจ อ่านแล้วเห็นด้วย เห็นแตกต่าง ก็แสดงความคิดเห็น
- แต่ไม่เคยคลิกอ่านประวัติก่อนอ่านบันทึกเลยนะคะ
- กรณีคุณไร้นาม อ่านงานเค้า เพราะเทคนิคการเขียนของเค้าแพรวพราวต่างจากคนอื่น เหมือนคนที่คิดอะไร แปลกๆ กว่าคนอื่น แต่ดิฉันก็ยังอ่าน
-คุณไร้นามมีลีลาการเขียนที่โดนใจมากๆครับ จนเพื่อนนายบอนอดใจไม่ไหวที่จะกล่าวถึงข้างนอก gotoknow
- ครูอ้อยก็ชอบอ่านบันทึกของคุณไร้นามนะ หลายๆเรื่องเป็นเรื่องจริงที่ต้องยอมรับ
- ครูอ้อยก็คลิกอ่านบันทึกของเธอ หากมีเวลาเหลือเฟือก็จะตอบ ก็แตกต่างดีบนความเหมือนกับใครสักคนนะ ถึงได้นำมาเขียนไงล่ะ
คุณบอนว่าไงคะ
... ไม่มีใครเหมือนใครเสียทีเดียวหรอกครับ
ฮัด.....เช้ย
ถึงว่าจามทั้งวัน คันๆหัวใจ
หนุกๆๆๆ
เพื่อนๆ นี่ปลายรากแก้วกันทั้งนั้นเลยนะ (แปลว่าคิดลึก) แล้วยังมีรากฝอยนุงๆนังๆ ยั้วเยี้ย
เอาไงดี ขอออกไปเกาหัวแกร๊กๆก่อนนะ แล้วจะค่อยๆเอาความเห็นไปซึมๆ ก่อน
เอางี้ อยากรู้จักไร้นาม ลองส่งเช็คมาดิ ...ก๊าก....
ว่าแล้ว อยากหาตัวคุณครูต้องมาที่นายบอน
ฮ่าๆๆ
แบบนี้ไปซื้อเลขเด็ดได้เลย
(ขอแบบบนดิน บน ล่าง)
ลืม ลืม นึกว่าเป็นบันทึกของตัวเอง
อะจ๊าก
ดิฉันชอบอ่านบันทึกของคุณไร้นาม ค่ะ "คิดแปลก" ที่ชอบสุดคือ บันทึกผักบุ้ง
อูว..ววว คุณไร้นามปล่อยมุขเพียบเลยเนาะครับ
รากแก้วที่ว่านี่ เป็นรากแก้วอย่างที่ฝ่ายการเมืองว่านะครับ ไม่ใช่รากถั่วงอก รากหน่อไม้..... (อ้าว คิดไปไกลกว่า)
ความจริงอยากรู้จักคุณไร้นามครับ กำลังจะหยิบเช็คมาเขียน แต่คุณก็ไร้นามอย่างว่า ไม่มีที่อยู่ที่จะให้ส่งไปให้ เลยไม่รู้จะส่งเช็คไปที่ไหน
ก็อดไปละกัน
สวัสดีค่ะ
ครูอ้อยขอลงชื่ออยากรู้จักด้วยค่ะ ด้วยความเคารพนับถือ
เช็คไม่ถึงมือ อดเลยเรา
ไปเพิ่มเติมประวัติดีกว่า
ฮ่าๆๆ
คุณไร้นาม
ถ้าไปเพิ่มประวัติ เดี๋ยวจะผิด concept ไร้นาม alternative นะครับ ถ้าคนอื่นรู้จัก แบบนี้ก้ไม่ไร้นามซะแล้ว
(เหมือนกับอุดมการณ์ของคน ที่จะเลือกจุดยืน หรือปากท้อง)
ว้า ได้อย่างเสียอย่าง เลือกเอาสักทางได้ไหม (ทำเสียงยานคางแบบพี่ป้อม-อัสนี)
- เรื่องนี้เป็นเรื่องการมองต่างมุมกันนะครับ
- การพิจารณา รางวัล ฅนKMมมส. ครั้งที่ 1 ก็มีการคุยเรื่องนี้
- และผมทราบทีหลังว่า ทำให้ blogger มมส. คนหนึ่งถึงกับลบบันทึกของตัวเองออกจาก Gotoknow หมด
ประเด็นเหล่านี้ สามารถปรับเปลีั่่ยนได้นะครับ ในการพิจารณา รางวัล ฅนKMมมส. ในครั้งต่อๆไป