พี่ธวัช คนนครฯ 2556

เช้าวานนี้เสียงโทรศัพท์ที่บ้านดัง เดินมารับสายปลายสาย สำเนียงคนใต้พูดว่า จำพี่ธวัชได้ไหม ตอบกลับไปว่า จดจำได้ดีครับพี่ ก่อนหน้าผมเคยโทรหาพี่แต่มันไม่ติด เราสนทนากันไปออกรสดี เพราะคราวเมื่อเรียนอยู่กรุงเทพ พี่ธวัชสนิทสนมกับผมเป็นอย่างดี พี่เขาเป็นคนสิชล นครศรีธรรมราช พี่เป็นคนขยัน ทำงานเสริฟอาหารและเรียน ม.รามฯ ไปด้วย ชีวิตเป็นแบบอย่างดีมาก

พี่ธวัช แต่งงานไม่นานมานี้ มีลูกสาวยังเล็ก อยากให้ผมเดินทางไปท่องเที่ยวที่ จ.นครฯ ขณะเดียวกับ ผมเองอยากให้พี่เดินทางมาที่ จ.น่าน เราทั้งสองมีอายุมากกันแล้ว จะป่วยล่วงลับจากกันไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราพูดคุยกับแบบสบายๆ สนทนากันไปใช้เวลาพอสมควร มีลูกค้ามาซื้อของที่ร้านพี่ธวัชฯ จึงบอกลากัน คนเราสมัยนี้ การสื่อสาร การเดินทางสะดวก ไปมาหาสู่กันได้ แต่ว่าก็ว่า ประสาคนที่ไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับการสื่อสาร จะให้คล่องแคล่วว่องไวเหมือนคนรุ่นใหม่ดูจะยากอยู่ ค่อย ๆ ปรับตัว เรียนรู้กันไปไม่เครียดดีกว่า

2 ม.ค.2560