“เหลือ..เ.ว.ลา...อีก 6 นาที!!!!!...”เอกภพกล่าวเสียงสั่นพลางจ้องมองที่นาฬิกาข้อมือของเขา หายใจหอบและถี่ เหงื่อไหลท่วมกาย จนเสื้อเปียกโชกหมดทั้งตัว ทุกคนก็อยู่ในสภาพไม่ต่างกัน พวกเขาได้หยุดพักกันชั่วครู่ หลังจากที่ได้วิ่งกันอย่างรีบเร่ง
“’งั้นเรารีบไปกันเถอะ” ผู้เป็นพ่อกล่าว พร้อมกับลุกขึ้นยืน
“แม่ไม่ไหวล่ะนะ.... ทุกคนไปเถอะ ทิ้งแม่ไว้ที่นี่แหละ”
“ไม่ได้ครับแม่ เราต้องไปด้วยกัน ผมจะไม่ยอมเสียแม่ไปอีก ขึ้นหลังผม เดี๋ยวนี้ครับแม่” เอกภพพูด พร้อมกับนั่งลงท่าเตรียมพร้อมที่จะให้แม่ของเขาได้ขึ้นขี่บนหลัง เมื่อแม่ได้ขึ้นขี่หลังของเอกภพเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็รีบวิ่งโดยไม่เหลียวหลัง..............
08.27 น. ร่าง 5 ร่าง กำลังยืนอยู่ตำแหน่งสุดปลายสายรุ้ง
ภาพตรงหน้าของพวกเขา เป็นภาพที่มีหลุมหมุนวน นับแสนหลุม กระจายกันอยู่ บางก็กระจุกตัวกันอยู่ พวกเขารู้ดีว่า ต้องหาหลุมเพียงหนึ่งหลุม ที่คล้ายกังหัน และจะต้องมีอาณาจักรทางช้างเผือกอยู่ในนั้นด้วย เพราะนั่นจะเป็นหลักประกันที่ยืนยันว่า พวกเขาจะไปยังดาวโลกได้อย่างถูกต้อง
“ปลายฝน? บอกพ่อซิ ลูกจะเลือกหลุมไหน? แม่นักวิทยาศาสตร์ตัวน้อย” ชายวัย 51 ปี ได้ถามลูกของเขา พลางใช้มือลูบหัวลูกสาวเบาๆด้วยความรัก
“หนูคิดว่าต้องเป็นหลุมนั้นแน่ๆค่ะพ่อ หนูเคยอ่านมาค่ะ” ปลายฝนตอบอย่างมั่นใจ
“ถ้างั้น พวกเราจะกระโดดลงไปในหลุมนั้น โอเคมั้ย?”ผู้เป็นทั้งพ่อและหัวหน้าครอบครัว ได้ถามทุกคนและรอฟังคำตอบ
“พวกเราไม่มีเวลาล่ะครับ ตามนั้นเลยครับพ่อ” ทุกคนยืนจับมือกันอยู่ขอบปากหลุม แล้วหลับตา กระโดดลงไปในหลุมนั้นพร้อมกันในอีก 3 วินาที
ถัดมา....................................
ไม่มีความเห็น