ปีการศึกษา 2549 ดิฉันได้รับมอบหมายให้เป็นครูประจำชั้น ม.1ก มีนักเรียนทั้งหมด 34 คน นักเรียนชายจำนวน 16 คน นักเรียนหญิง 18 คน ในสัปดาห์แรกของการเปิดภาคเรียน ไม่มีใครอยากนั่งกับ ดช.ประเสริฐ จงควดี จึงสอบถามเพื่อนนักเรียน ได้ทราบว่าเขาไม่ชอบอาบน้ำ ถุงเท้าก็ไม่ซัก 1 คู่ใส่ได้ 5 วัน จึงเรียกมาซักถามสรุปว่าเป็นจริงตามที่เพื่อนเล่า ดิฉันจึงชี้แนะขั้นตอนการอาบน้ำและซักเสื้อผ้า วันรุ่งขึ้นก็ไม่อาบน้ำอีก อ้างว่าตื่นสาย รีบมาโรงเรียน
วันต่อมาในตอนเช้าได้ไปที่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก โชคดีพบพ่อ-แม่ของ ดช.ประเสริฐ ได้พูดคุยซึ่งทั้งสองบอกว่าต้องทำงานไม่มีเวลาดูแลฝากคุณครูด้วยพร้อมกับตัดหวายยาว 60 นิ้ว ให้ 3 อัน ดิฉันจึงให้ประเสริฐไปอาบน้ำ แต่งตัวเรียบร้อยแล้วให้ครูดมศีรษะว่าสะอาดหรือไม่ และให้ทำอย่างนี้ทุกวัน จากนั้นมาไม่มีเพื่อนคนใดรังเกียจการนั่งใกล้ ดช.ประเสริฐอีก
ในอาชีพของความเป็รครูตั้งใจว่าจะเป็นครูที่ดี และทำหน้าที่ให้ดีในทุกๆ หน้าที่ เช่น เป็นลูกที่ดี เป็นแม่ที่ดี เป็นครูที่ดี ฯลฯ
ผมเป็นลูกชายครูลาวัลย์ เป็นคนที่ดุมาก