ฉันคือผึ้ง หึ่งๆ บินมาจากแดน..ไกล ฉันขอมอบหัวใจให้โลกที่สวยงาม เติมต่อ ดอกไม้สร้างสีสันทุกวันทุกโมงยาม ยิ้มงามๆ กอดคอกันเพื่อวันของทุกคน ฉันคือฝน ให้ทุกคนได้ดื่มได้ชื่นเย็น ฉันคือน้ำ ไหลกระเซ็นให้โลกได้ชุ่มฉ่ำ คลายความร้อนผ่อนอารมณ์สุขสมประจำ เย็นสายน้ำ ละอองฝนเสียงซ่าๆ ฉันคือไม้ ให้ร่มเงาผ่อนคลายร้อน พุ่มพฤกษา สายลมอ่อนโชยพลิ้วมา ขอบคุณไม้ ขอบคุณฝน ล้นคุณคณา สู้อุตส่าห์ถนอมโลกมาเพื่อคนทุกคน ฉันคือหนึ่ง ประดุจผึ้งบินมาจากแดน..ไกล ขอรักษ์โลกสืบไปให้นานตราบนานๆ มีดวงดาว มีฟากฟ้า แสงจันทร์เจิดจ้ายิ้มชื่นบาน สุดสราญโลกของเราของคนทุกคนฯ
หมายเหตุ...เนื้อเพลงนี้แต่งขึ้นระหว่างนั่งคุยกันเพื่อจัดกิจกรรมให้เด็กๆที่โรงเรียนศิริพงษ์วิทยา ในวันที่ ๒๕-๒๗ พ.ย. ๕๙ ที่จะถึงนี้ โดยผมมีความคิดว่า นอกเหนือจากกิจกรรมที่ทำให้เด็กเกิดการเรียนรุู้ เพลงน่าจะคือส่วนหนึ่งของความผ่อนคลาย นอกเหนือจากความเพลินเพลินจากกิจกรรม ผมออกแบบเพลงไว้คือ เนื้อหาที่วา ฉันคือผึ้ง จะให้เด็กกลุ่มหนึ่งแปลงร่างเป็นผึ้งกำลังบิน แล้วแสดงท่าทางของการแต่งแต้มโลกให้สวยงาม เนื้อหาที่ว่า ฉันคือฝน จะให้เด็กเป็นสายฝน (ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอย่างไร) ให้ความชุ่มเย็นแก่โลก เนื้อหาว่าด้วยไม้ จะให้เด็กคิดกันเพื่อเป็นพุ่มไม้ให้ร่มเงาคลายร้อน
ไม่มีความเห็น