"ไม่มีที่ใดที่ความคิดถึงจะเดินทางไปไม่ถึง" เป็นจริง
เอกสารฉบับนี้เป็นหางบันทึกข้อความที่ถูกส่งไปพร้อมกับจดหมายที่นักศึกษาเขียนกลับบ้าน
ในกิจกรรม "จดหมายจากมหาวิทยาลัยถึงคนไกลที่อยู่ทางบ้าน" ที่ผมนำมาจาก มมส.
มาประยุกต์ใช้กับนักศึกษาครูที่ผมสอนอยู่ ในภาคเรียนนี้
แต่สิ่งที่คาดไม่ถึง คือ หางบันทึกข้อความนี้มีข้อความเพิ่มเติมเข้ามาอยู่ ๓ บรรทัด
เป็นลายมือของคุณพ่อของนักศึกษาเขียน "ขอบคุณ" กลับมา
พร้อมคำยืนยันว่า "ไม่มีที่ใดที่ความคิดถึงจะเดินทางไปไม่ถึง" เป็นจริง
น่าปลื้มใจไม่น้อยที่กิจกรรมนี้ส่งความคิดถึงออกไปถึงจริง ๆ
หางบันทึกข้อความเป็นหลักฐานยืนยันว่า จดหมายที่นักศึกษาเขียนถึงคนที่คิดถึงนั้น
เดินทางไปถึงคนที่คิดถึงนั้นจริง ๆ แล้ว
คะแนนที่ให้ดูไม่มีความหมายมากเท่ากับความรู้สึกของคนที่ได้ส่งและคนที่ได้รับ
ผมเป็นแค่คนทำให้ความคิดถึงและความผูกพันเหล่านั้นมันเชื่อมโยงกันแค่นี้เอง
กิจกรรมนี้ประสบความสำเร็จตามที่ใจมุ่งมาดปรารถนาอีกเช่นเคย
ขอบคุณ คุณแผ่นดิน
ขอบคุณ มมส.
ขอบคุณ คุณพ่อของนักศึกษา
และขอบคุณฟ้าที่มอบกิจกรรมดี ๆ นี้มาให้
บุญรักษา ทุกท่าน ;)...
ความเห็น (4)
ขอบคุณมากครับ อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง 555
ชื่นใจมากๆครับ
ขอบคุณมากครับ อาจารย์ต้น ...