นายหัว
นาย เจ้าชาย ณ เมืองห้วยแร่

ลุงไหน? ใจหล่อมาก


ผมรู้จักลุงมาสักพักแล้ว รู้จักกันโดยมีเหตุจำเป็น รู้จักลุงก็เพราะลุงเป็นเจ้าของบ้านเช่าเรานี่แหล่ะ

ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มตลอดเวลา บ่งบอกว่าลุงเป็นคนใจดี เป็นมนุษย์ผู้ชายมีความโรแมนติกคนนึง หรือลุงสูบกัญชามาป้าวเนี้ยะ555 บ้าแร่ะ!!

แรกๆนะเจอลุง เราก็คุยกันตลกโปกฮา อ้าวเฮ้ย รู้จักแค่สิบห้านาทีคุยกันยังกะรู้จักมาเป็นสิบๆปี ถูกชะตาว่ะไอ้ตาลุงคนนี้

ลุงแวะเวียนมาบ้านเช่าเราบ่อยๆ

“ไอ้หนุ่มบ้านอยู่สบายดีมั้ย มีอะไรขาดตกบกพร่องป้าว มีปัญหาอะไรบอกลุงได้ ลุงมาจัดการให้”

ลุงแกมางุมงัมๆแล้วหายไป เป็นแบบนี้ตลอด ไอ้เรามันก็สงสัย ปุปปับๆ ลุงก็รีบกลับบ้าน บ้านแกก็อยู่ใกล้แค่นี้ จะรีบไปไหนว่ะ

ถามไปถามมา ทราบว่า ภรรยาลุงป่วย นอนอยู่เตียงไปไหนไม่ได้ แกต้องเฝ้าดูแลไม่ห่างเลย

ประสาคนตรงๆ ผมก็ถามลุง

“ลุงครับ ป้าแกป่วยเป็นอะไรครับผม ^^” ถามแบบยิ้มๆ นึกๆดูไม่น่าถามเลยกู เออ แล้วถ้าไม่ถามแล้วกูจะได้รู้เหรอ55

“ แฟนลุงอ่ะ ป่วยมาสักพักละไอ้หนุ่ม จนต้องผ่าตัดสมอง รักษาตัวใช้เวลาสักหน่อย หลังจากผ่าตัดมานี่ ก็ขยับตัวไม่ได้เลย นอนอยู่กับที่ ลุงนะต้องคอยป้อนน้ำป้อนข้าว เช็ดตัวพลิกไปมา เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว เปลี่ยนผ้าอ้อมให้ ดูแลปรนนิบัติตลอด 24 ชั่วโมง แบบเซเว่นเลยล่ะ” พูดไปก็ยิ้มไป น่ารักจริงไรจริงแฮ่ะ

“ลุงนี่หล่อจริงๆ ผมว่าลุงโคตรแมนโคตรโรแมนติกมากๆ เท่จังลุง ขอจับมือหน่อย” ผมจับมือลุงเขย่าๆ เราจับมือกันแน่น 555+++ หัวเราะกร๊ากๆลั่นซอย

“ ลุงนะ ทำตามหน้าที่ ในวันแรกที่พบป้า ลุงก็รักป้าเขา ฮาๆ^^ จนได้ใช้ชีวิตร่วมกัน เฮ้ยลุงรักป้ามากนะเว้ย รักยังไงก็ยังยั้งนั้น มาวันนี้ ถึงป้าจะป่วยไป ผ่าตัดล้มหมอนนอนเสื่อ ลุงก็ดูแลป้า รักแต่ก่อนยังไงวันนี้ก็รักเหมือนเดิม ไม่ทิ้งไปไหน”

คำพูดนี้ลุงได้กล่าวไว้ในวันที่เท่าไรผมจำไม่ได้แล้ว ทราบว่ามันเป็นวันฝนโปรยๆในเดือนพฤษภาคม ปี 2555 วันที่ผมและรุ่นน้องได้เข้าไปเช่าบ้านของแก และเป็นวันเปิดตัว “ บ้านสำนักนายหัว” อย่างเป็นทางการ

อยู่ๆก็คิดถึงลุง คิดถึงเรื่องราวดีๆของชีวิตลุง(ผู้ใจหล่อมากๆ) รักแท้มีอยู่จริง ผมเชื่อเลย นั่นคือ เรื่องราวที่ ทรงคุณค่า ให้ข้อคิดและจดจำจนสร้างความรู้สึกดีๆตลอดมา

“ลุงนี่หล่อจริงๆ ผมว่าลุงโคตรแมนโคตรโรแมนติกมากๆ เท่จังลุง ขอจับมือหน่อย” เราสองคนต่างหัวเราะกร๊ากจนดังลั่น หมูปิ้งหมาน้อยบ้านป้าหน้าบ้านเราวิ่งออกมาดู ไอ้จ่อยหมาแก่ประจำซอยยืนดูเราอย่างเงียบๆ ภาพเก่าๆลอยมาแบบสโลว์โมชั่น ความคมชัดนี่โคตร HD ครับพี่น้องเอ๋ย^^

ปีที่แล้วทราบข่าวว่าไอ้จ่อยก็ตายไปอย่างสงบ กลับไปหาดใหญ่เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ก็ทราบอีกว่าหมูปิ้งตาบอด เป็นหมาพิการไปซะงั้น

ผมและน้องๆก็ยุบหอ แยกย้าย ปิดบ้านสำนักนายหัวมาเป็นปีๆได้ล่ะ แต่เรื่องราวดีๆ ความรู้สึกดีๆ ความทรงจำดีๆยังคงอยู่เสมอ…สำนักนายหัว


คิดถึงจังเว้ยเฮ้ย

สำนักนายหัว..

24/10/2559

หมายเลขบันทึก: 618154เขียนเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2016 15:48 น. ()แก้ไขเมื่อ 7 พฤศจิกายน 2016 15:56 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท