กรรมคือ อะไร
ส่วนมากไทยพุทธมักจะติดกับในภาษาและค่านิยมในกะลาศาสนาของตนอย่างสลัวจนไปสู่ที่มืดมิด เมื่อพุทธศาสนาถูกนำเข้ามาจากศรีลังกา ศรีวิชัย สุโขทัย อยุธยาและรตนโกสินทร์ โดยผ่านประตูของภาษาสันสกฤตและมคธ ในขณะรัฐไทย (ในสมัยนั้น) ถูกปกครองโดยกลิ่นควันของเขมร ทำให้ภาษาไทยแท้ยังไม่มี นั่นเป็นไปได้ว่า ภาษาของต่างชาตินั้น คนไทย (ยุคนั้น) ไม่เข้าใจ ไม่รู้รากเหง้าของภาษา จึงอาศัยการท่อง การจำ การบันทึก จากผู้นำ พาไปด้วยความเชื่อที่ไม่รู้ว่าเชื่ออะไร
ในขณะรากเหง้าเผ่าไทยสมัยนั้น นับถือผี วิญญาณ ของป่าเขา ธรรมชาติ ความเชื่อเดิมที่อิงธรรมชาติผนวกกับความเชื่อที่เป็นแบบสังคมเมือง ที่เน้นภาษาและวัฒนธรรมเมือง จึงทำให้ระบบสังคมเมืองนำพาสังคมป่าเขาไปอย่างกลมกลืน กระนั้น ความเชื่อแบบเก่า ก็ยังปรากฎไปพร้อมๆกัน ด้วยพื้นฐานของชุมชนคนป่า ทำให้พวกเขาไม่รู้วัฒนธรรมภาษา อารยธรรมแบบใหม่ จึงยากที่จะเข้าใจในนัยที่ลึกซึ้งของภาษา โดยเฉพาะภาษาด้านศาสนา ผู้ที่จะพอเข้าใจได้คือ กลุ่มในราชสำนัก หรือนักบวช หรือเจ้าพิธีกรรมทั้งหลาย
ส่วนชาวบ้านสมัยนั้น ยังคงใช้ภาษามอญ ล้านนา เขมร ลาว จีน ในกลุ่มที่หลากหลาย สันนิษฐานว่า ภาษาเหล่านี้ ส่วนหนึ่งได้รับมาจากอินเดียคือ สันสกฤตและพราหมี ที่เรียกสายภาษานี้ว่า อินโด-อารยัน แต่ลึกๆ ภาษาเหล่านี้ ถูกหลอมมาเป็นภาษาพื้นเมืองดั้งเดิมของตน จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของตน ดังนั้น หากศึกษาด้านประวัติภาษาโบราณ จะพบโครงสร้างของภาษาเหล่านี้ใกล้เคียงกับญาติของภาษาดั้งเดิมคือ สันสกฤต พราหมี ปัลลวะ และบาลี แต่ทำไมคนในถิ่นสยามยุดแรกๆ ที่กำลังก่อตัวเป็นประเทศหรือรัฐนั้น ไม่เข้าถึงภาษาแม่นั้นอย่างลึกซึ้ง
ไม่มีความเห็น