วันที่ 42 ความลงตัวที่ไม่ลงตัว (วันที่ 15 กรกฎาคม 2559)

เด็กแต่ละโรงเรียนมีความแตกต่างกันมากไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเรียน การปฏิบัติตัว การมีสัมมาคารวะ ฐานะ การเลี้ยงดูจากผู้ปกครอง และก็ยอมรับว่าเด็กที่นี่มีต้นทุนชีวิตที่ดีมากเกือบทุกคนเลยก็ว่าได้ ภาพที่เราเห็นทุกเช้า คือ ผู้ปกครองจะมาส่งด้วยรถยนต์ส่วนตัว ถือกระเป๋ามาส่งบนอาคารเรียน ผู้ปกครองบางคนมาส่งถึงบนห้อง เดินไปโรงอาหาร..ภาพที่เห็น ผู้ปกครองบางคนป้อนข้าวให้ลูก ถักเปียผมให้ลูก ดูแลทุกอย่างดีมาก เงินที่นำมาโรงเรียนนี่ไม่ต้องถามถึง..เท่ากับ 2 – 3 วันของเด็กบางคน บางโรงเรียน เราว่านี่คือต้นทุนชีวิตที่ดีนะ มีแรงสนับสนุนที่ดีจากคนด้านหลัง ผู้ปกครองจะรับรู้ข่าวสารของลูกผ่านทางไลน์ ครูเรียกให้มาพบผู้ปกครองจะมาตลอด ตรงตามเวลา แต่เด็กบางคนอาจคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องธรรมดา ไม่ใช่เรื่องวิเศษสำหรับพวกเขาเลย เพราะตั้งแต่เกิดมา สิ่งที่เขาพบ สิ่งที่เขาเจอ สิ่งที่เขาสัมผัสได้ ก็เป็นแบบนี้มาแต่กำเนิด จนไม่รู้คุณค่าของมัน บางคนประพฤติปฏิบัติตัวไม่น่ารัก เป็นเด็กที่ก้าวร้าว ไม่มีหางเสียง เอาแต่ใจตัวเอง...ช่วงแรกที่เรามา เรายอมรับว่าเรารู้สึก ไม่พอใจมากกับการพูดไม่มีหางเสียงของนักเรียน แต่เราไม่สามารถทำอะไรไปได้มากกว่าการตักเตือน ถ้าบางคนที่เราสอน เราสนิทด้วย และสนิทกับเรา เราก็จะสอนเป็นพิเศษ เพราะเรารู้จักเขาและเขาก็รู้จักเรา เราไม่กล้าที่จะกล่าวตักเตือน (เป็นกรณีพิเศษ) เด็กคนอื่นที่เราไม่ได้สอน อาจเป็นเพราะบริบท สังคมของที่นี่ เรามาอยู่ใหม่ เรามาอยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกสอน ชุดที่คุมเราไว้ไม่มีพลังพอให้เขาเชื่อเราได้ ....เราคิดแบบนั้นนะ นี่คือความลงตัวที่ไม่ลงตัว