วันที่ 31 อดทนไว้นะครู (5 กรกาคม 2559)

เริ่มต้นของวันด้วยความเร่งรีบ เพราะต้องสอนเรื่องการเปรียบเทียบขนาดของมุมและเพื่อให้นักเรียนเห็นภาพมากที่สุด
เน้นได้ลงมือทำก็ต้องรีบไปซื้อกระดาษลอกลายเพื่อนมาทำสื่อการสอน เกือบไม่ทันเพราะมีสอนคาบสอง
นำไปสอนจริง ๆ เรื่องนี้นักเรียนได้ลงมือทำทุกคนก็จริง แต่สิ่งที่สำคัญเรื่องนี้สอนรู้ว่า
ก่อนจะให้นักเรียนได้ลงมือทำครูต้องอธิบายให้ชัดเจนมากทีสุด
สอนไม่ตามแผนคงต้องให้แยกทำแบบฝึกหัดอีกครั้ง วันนี้อารมณ์เสียและเสียใจเพราะตอนที่สอนป.4/1
ขณะที่เรากำลังอธิบายหน้าชั้นแอบเอางานวิชาสังคมขึ้นมาทำโดยไม่สนใจ ถึงแม้ว่าจะทำงานวิชาที่กำลังเรียนเสร็จแล้วก็ตาม
และไม่ได้สนใจขณะทีเราสอน อีกกลุ่มก็คุยกัน ตอนนั้นยอมรับว่าโมโห แต่ก็ไม่ได้ดุ
ก็เลยบอกกับนักเรียนไปว่าถ้าพร้อมเรียนค่อยไปเรียกครูที่ห้องพัก
แล้วเราก็หอบของออกจากห้องเรียน คือไม่ไหวแล้วไม่อยากจะสอนไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น
พอมาถึงห้องก็วิ่งตามมานะตามมาทั้งห้องเลยบางคนร้องไห้ด้วย
ตอนนั้นคือความรู้สึกว่าเราต้องเก็บอารมณ์และอดทนมากกว่านี้
คือเราทุ่มเททุกอย่างแต่เหมือนทำไปก็แค่นั้นอยากหยุดแล้วแต่หยุดไม่ได้มันต้องไปต่อเท่านั้น
นี่แหละกาลเทศะจึงเป็นสิ่งสำคัญที่เราต้องเป็นคนสร้างให้เกิดกับเด็ก….



กระดาษลอกลาย ที่มา www.eastern-paper.com