วันที่ 28 บทเรียนราคา500 บาท (30 มิถุนายน 2559)

วันนี้เป็นเวร ต้องรีบไปโงเรียนแต่เช้า พอขับรถตามเพื่อนออกจากหอเปิดไฟเลี้ยวแล้วกำลังจะเลี้ยว
ก็มีลุงคนหนึ่งกำลังปั่นจักรยานตรงมาทางเรา ในใจคงคิดว่าลุงแกคงจะเบรกแต่ไม่เลย…
แกมาเบรกกะทันหันทันเราก็ขับกำลังจะเลี้ยวทันใดนั้นเองลุงแกก็ล้มพร้อมจักรยานทำให้ที่ข้อศอกลุงเป็นแผล
เสื้อผ้ามีรอยเปื้อนในใจตอนนั้นคือตกใจมาก สติแตกก็เลยรีบพาแกลุกขึ้นในใจตอนนั้นคิดว่าตัวเองผิดเต็ม ๆ
ก็ได้แต่ขอโทษลุง แต่ดีนะทีลุงแกดูใจดี ในใจตอนนั้นคิดแค่ว่าจะทำยังไงต่อ
ก็เลยตัดสินใจเอาเบอร์ให้ลุงไว้พร้อมบัตรประชาชนของตัวเอง ให้ลุงไปทำแผลแล้วบอกลุงว่าเดี๋ยวจะติดต่อกลับ
พร้อมจ่ายค่ารักษาพยาบาล ลุงแกตอนนั้นดูจะจำใจยอมเพราะต่างคนต่างรีบ พอถึงโรงเรียนจิตใจว้าวุ่น
ขวัญเสีย พอรู้ตัวอีกทีเราทำพลาดไปอย่างรุนแรงคือเอาบัตรประชาชนตัวเองให้คนแลกหน้าไว้
ในใจอีกอย่างก็คิดว่าถ้าลุงไปรักษาพยาบาลที่โรงพยาบาลเอกชนคงต้องจ่ายเยอะแน่ แล้วถ้าโดนแม่ด่าคงหนักแน่
โทรหาลุงบ่อยมากวันนี้ทั้งวันสอนไม่สนุก คิดแต่เรื่องนี้ ยิ่งตอนเย็นยิ่งติดภารกิจคืองานวันยาเสพติด
ต้องอยู่ช่วยเพื่อนเตรียมงานแต่อยู่ได้ไม่นานก็ต้องขอตัวออกมาเคลียร์ปัญหาของตัวเองฝนก็กำลังจะตก
ก็เลยโทรหาลุงกว่าจะเจอลุงเพราะต้องวนรถหาบ้านลุงอีก
และเรื่องราวหลังจากนั้นทำให้ฉันยิ่งสงสารลุงลุงแกเล่าว่าเมื่อเช้าลุงไปโรงพยาบาลเอกชนแต่ทำเรื่องช้าก็เลยซื้อยาทาเอง
เพราะลุงก็กลัวว่าเราต้องจ่ายเงินเยอะลุงก็เลยไม่เอา รวมๆแล้วก็ประมาณเกือบ500 รวมค่าซ่อมจักรยาน
ลุงต้องรีบไปทำงานตอนเช้า เราก็ถามต่อปรากฏว่าลุงแกเปิดบ้านเช่าลุงอยู่คนเดียวลูกลุงย้ายไปอยู่กับแม่
ในใจรู้สึกสงสารลุง ลุงบอกว่าหนูก็อายุราวๆกับลูกลุง แล้วลุงแกก็ชวนคุยแต่ดูท่าทางแกจะทำแผลเองไม่ได้
เราก็เลยอาสาทำแผลให้ลุงพร้อมแนะนำนิดหน่อย คุยกันอยู่นานท้ายสุดเราซึ้งใจมากรู้สึกว่าตัวเองดชคร้ายปนโชคดีเพราะเจอคนดีๆ
ลุงอวยพรให้พบแต่สิ่งที่ดีต่อจากนี้ เคราะห์วันนี้ถือว่าเคยทำร่วมกันมา ลุงบอกว่าลุงดีใจที่ได้เจอเด็กที่มีความรับผิดชอบ
มีความถ่อมตน แต่หนูก็โชคดีกว่านะคะที่เจอคนใจดีแบบลุง^^
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า สติเป็นที่ต้องพกติดตัวตลอดอย่าประมาทเด็ดขาด สงสัยจะหวาดระแวงไปอีกนาน
ความรับผิดชอบ ละความอ่อนน้อมถ่อมตนจะทำให้เราเจริญในหน้าที่การงาน(ลุงสุพจน์)
ขอบคุณลุงสุพจน์ ขอบคุณความประมาท ขอบคุณคำขอโทษของตัวเองที่ทำให้ได้บทเรียนครั้งใหญ่