ชีวิตของคนเราบางทีและบ่อยครั้งที่เรารู้สึกสับสน เบื่อหน่าย ท้อแท้ หรือสิ้นหวัง และคิดฟุ้งซ่าน ตลอดจนมีความรู้สึกว่าตัวเองไม่มีความสุข หรือไม่พอใจในสภาพที่เป็นอยู่ และพยายามแสวงหาและคิดที่จะเป็นในสิ่งที่คนอื่นเขาเป็นอยู่ตลอดเวลา เห็นคนอื่นประสบความสำเร็จ ก็อยากเป็นเหมือนเขาบ้าง โดยเราลืมไปว่าชีวิตของคนเรานั้นมีที่มาที่ไปแตกต่างกัน มีความสามารถและมีโชควาสนาที่แตกต่างกันด้วย การไม่มีความพอใจในชีวิตของตนเอง ไม่มีความสุขกับสิ่งที่ตนเป็นอยู่ การยอมรับในความแตกต่างของชีวิต การรู้จักมีความพอเพียง พอดี และพอใจในสิ่งที่ตนมีหรือเป็นอยู่ต่างหากที่จะทำให้ชีวิตของเรามีความสุข สงบ เบิกบาน จงรู้จักพอเพียง พอดี พอใจ และมีความเป็นตัวของตัวเองอยู่ตลอดเวลา แล้วเราก็จะพบกับความสุขอย่างยิ่งใหญ่ โดยที่เราไม่ต้องเดินทางไปเสาะหาจากที่อื่น การใช้ชีวิตอยู่กับเวลาแห่งปัจจุบันอย่างเข้าใจ
“ ฉันเป็นดั่งที่เห็น ไม่ได้เป็นดังที่หวัง
ทำตัวตามใจสั่ง และทำหวังให้ยืนยาว
เพียงหวังและตั้งใจ อยากคว้าไขวในทุกก้าว
ไม่ต้องไปถึงดวงดาว แต่ทุกก้าวให้มั่นคง
ความฝันกับความคิด ไม่สูงสิทธิ์หรือสูงส่ง
แต่ทุกก้าวที่ดำรง ยังคงเป็นเช่นฉันเป็น ”
ดีค่ะ
เห็นด้วยกับบทความของพี่ค่ะ