เพื่อใคร?????
เพื่อใคร?????
"ทำไม่ผู้ปกครองส่วนใหญ่อยากให้ลูกชายเรียนดนตรี เช่น เปียโน กีตาร์ ดนตรีไทย ลูกสาวก็ประมาณ ดนตรีไทย เปียโน รำไทย บัลเลย์ ในวัยที่ลูกยังเล็กๆ อ้อยังไม่หมด บ้างก็เรียนร้องเพลงเรียนเต้น
และที่แน่ๆต้องเรียนภาษาอังกฤษ จีน ญี่ปุ่น ฯลฯ ประมาณปลูกฝังสายศิลป์ชัดๆ
โรงเรียนต้องเอกชน หรือรัฐ แต่ต้องชื่อดัง
แต่พอโตเข้ามัธยม อยากให้เข้าเรียนสายวิทย์ ทั้งที่ปูทางให้ลูกประมาณสายศิลป์ตลอด ครั้งลูกชอบศิลป์แบบเข้ากระแสเลือด กลับโกรธเป็นพื้นไฟ ยังไงๆก็ต้องวิทย์
พอเข้ามหาลัยต้องได้ แพทย์ เภสัชฯ ทันตแพทย์ วิศวะ ฯลฯ
พอไม่ได้ดั่งใจปรารถนา ก็พลอยดราม่า ด่าลูกกระเจิง
พอถามก็บอกว่าทุกสิ่งที่ทำที่เลือกก็เพื่อลูกนะ
เอิ่ม ...อยากถามว่าเพื่อลูกหรือเพื่อตอบสนองปมด้อยตัวเองกันแน่
ต้องลองหันกลับไปดูนะว่าเราน่ะอยากให้ลูกเป็นอย่างไร คือเราตั้งเป้าหมายเอาไว้หรือยัง หรือไม่มีเป้าหมายอะไรเลยรู้แต่ว่าอยากโน่นนี่นั่น ก็เลยปลูกฝังแบบมั่วไปหมด รู้อย่างเดียวอยากให้ลูกฉลาด
เช่นอยากให้ลูกเป็นหมอ แต่รู้เพียงว่าลูกต้องฉลาด จึงจะสอบเข้าหมอได้ แต่การเป้นหมอที่ สำคัญยิ่งกว่าความฉลาดนั้นคือ พรหมวิหาร 4 เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา นั้นเราเคยปลูกฝังเขามั๊ยนี่สำคัญค่ะ
บทความนี้ที่เขียนขึ้นนี่เพื่อเตือนสติตัวเอง ด้วยค่ะ ว่าเป้าหมายการเลี้ยงลูกของเรานั้น ที่อราอยากให้เขาเป็นคือไร ซึ่งตอนนี้ชลัญตั้งเป้าหมายชัดเจนค่ะ ซึ่งตอนนี้ชลัญตั้งเป้าหมายไว้ให้ลูกชัดเจนค่ะ ว่า สำคัญสุดคือความสุข คุณจะเป็ฯอะไรก็ได้แต่คุณต้องมีความสุข ต้องรู้จัก หน้าที่ของตัวเอง หน้าที่ต่อครอบครัว สังคม และประเทศชาติ
ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะได้แค่ไหน เพราะที่สุดนั้นในสิ่งที่เราทำนั้นคือ เพื่อใคร????
ชลัญธร
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น