วันนี้ต้องรีบกลับไปกินเค้ก...." วันเกิดย่า...."
จั่วหัวเรื่องไว้แบบนี้...ไม่ได้หมายถึง " คุณย่า " ของคุณมะเดื่อนะจ๊ะ
เพราะคุณย่าของคุณมะเดื่อ ท่านไปอยู่สวรรค์ร่วมสามสี่สิบปีแล้ว
แต่....เรื่องนี้...เกี่ยวกับ " บันทึกประจำวัน " งานประจำของเด็ก ๆ
ที่จะต้องเขียนเป็นการบ้านส่งครูมะเดื่อทุก ๆ เช้า
" วันเกิด กินเค้ก" กำลังกลายเป็น " ค่านิยม " ของเด็ก ๆ ในโรงเรียนคุณมะเดื่อ
ไปแล้ว ( และก็คงเป็นค่านิยมในหมู่คนไทยทั่วไปในทุกวันนี้เช่นกัน )
ภาพการเป่าเค้ก ตัดเค้ก วันเกิด ที่แพร่หลายทางสื่อมวลชน หรือรายการทีวี
กลายเป็นเสมือนเรื่องปกติธรรมดาสามัญ ของสังคมไทยไม่ว่าจะในเมืองใหญ่
หรือชนบทบ้านนอกบ้านนาไกลปืนเที่ยงก็ตาม
ทุกวันนี้ นักเรียนได้เห็นครูรุ่นลูกรุ่นหลานถือขนมเค้กมาอวยพรวันเกิด ให้คุณครูที่
รุ่นราวคราวเดียวกันในโรงเรียน พร้อมกับร้องเพลงอวยพรวันเกิดแบบฝรั่ง และก็
ตัดเค้กแจกกันอยู่เสมอ ๆ จนอาจจะซึมซับ ถือเป็น " การกระทำ"
ที่ " ควรทำ " เมื่อถึงวันเกิด...........
ด้วยเหตุนี้....ระยะนี้คุณมะเดื่อจึงเห็นนักเรียนตัดขนมเค้กวันเกิดแจกเพื่อน ๆ
เมื่อถึงวันเกิดของตนบ่อย ๆ .... ไม่ใช่สิ่งที่ผิด หรือเป็น " ลัทธิเอาอย่าง"
ที่เสียหายหรอก เพราะมันเป็นการแสดงออกทางสังคมในยุคสมัยนี้สำหรับ
นักเรียนที่ครอบครัว หรือผู้ปกครองที่มีฐานะทางครอบครัวที่ไม่เดือดร้อน
ในเรื่องของรายจ่าย หรือรายได้ประจำวัน
แต่.....สำหรับครอบครัวของนักเรียนที่ " ชักหน้าไม่ถึงหลัง " มีแต่รายจ่าย
มีแต่หนี้สินน่ะสิ...เมื่อคุณมะเดื่อเห็นผู้ปกครองของเด็กที่มีฐานะทางครอบครัว
ดังกล่าวถือ " เค้ก " มาให้ลูกที่ห้องเรียน....ทำให้รู้สึก....เหมือนมีอะไรมาจุก
อยู่ในลำคอ....
เค้กขนาด ๓ ปอนด์ แต่ละปอนด์ ราคาหลักร้อย !! ก็ไม่ต่ำกว่า ๓๐๐ บาท
กับรายได้ของผู้ปกครองวันละไม่กี่บาท มันคุ้มกันหรือไม่ กับที่
ลูกหลานเรียกร้อง " ตามค่านิยม" ของกระแสสังคม !!
..
คุณมะเดื่ออ่านบันทึกประจำวันของนักเรียนคนหนึ่ง....มีข้อความตอนหนึ่งว่า...
" เย็นนี้ต้องรีบกลับบ้าน ไปกินขนมเค้ก วันเกิดของย่า....." ๕๕๕๕
ถึงเวลาหรือยัง....ที่จะต้องสอน " ค่านิยม " ในเรื่องของวันเกิดนี้
ให้ถูกต้องตามความจริงของสังคมไทยเรา ???
( ขอบคุณภาพประกอบในบันทึกนี้ จาก google )
ความเห็น (4)
สมควรอย่างยิ่งค่ะ คุณครู น่าจะสอนให้คิดทำอะไรดีๆเพื่อผู้อื่นในวันเกิด ดีกว่ารอเค้กวันเกิดนะคะ
สวัสดีจ้ะคุณโอ่ - อโณ 
คุณมะเดื่อว่า...คำสอน
บางครั้งก้สู้การได้เห็นตัวอย่างไม่ได้นะจ๊ะ โดยเฉพาะ
ตัวอย่างจากผู้ใหญ่ที่อยู่รอบตัวของเขา ตุณมะเดื่อว่า
ทั้งต้องสอน และต้องพาให้ทำ นำให้เห็นด้วยจ้ะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจ้ะ
ถ้ามีโอกาศ..อยากจะฝาก..ความคิด..เป็น ทฤษฎี..ว่าเกิด..ก็ปลูกต้นไม้ไว้เป็นทุน..ตาย..ก็ปลูกต้นไม้ชดเชย..
ดีกว่า..ไหม กับเค้กที่ว่า..นะ..คุณมะเดื่อ..ที่สุด..
ตัดเค้กเสียเงินเสียสุขภาพ ตัด ต้นไม้..ยังมีบ้าน..อยู่สุขสบาย..ปลูกพืชกินได้ก็ไม่อด..อิอิ..
หวัดดีจ้ะยายธี ที่รัก 
เห็นด้วยกับความคิดของยายธีนะจ๊ะ
คิดถึงยายธีจ้ะ ปีนี้ไม่ได้พบกันเลย