ผมจะมาเล่าเรื่องจิตอาสาครับ ในวันที่13กรกฎาคม พ.ศ.2559 ผมได้มีโอกาสไปช่วยวัดปรับปรุงภูมิทัศน์ ณ.วัดบ้านดอนสวน อ.กันทรวิชัย จ.มหาสารคาม ซึ่งในวัดมีพระอยู่รูปหนึ่งซึ่งก็ชราภาพมากแล้วอีกทั้งก็ประภาทด้วย ก่อนที่ผมจะได้มีโอกาสมาช่วยพัฒนาปรับปรุงภูมิทัศน์ที่วัดนี้ ผมได้มีโอกาสผ่านไปผ่านมาที่วัดนี้บ่อยครั้ง เกือบๆจะทุกวันผมเห็นพระรูปหนึ่งนั่งเก็บเศษหญ้าเศษใบไม้ทุกวัน บ้างบางวันก็ตากแดดร้อนๆ ผมเลยเข้าไปถามว่า หลวงตาครับ ทำไมไม่ให้ลูกศิษย์ มาทำให้หรือเด็กวัดมาถางให้ล่ะครับ แล้วหลวงตาก็ตอบขึ้นว่า ไม่มีเด็กวัดหรอกโยมเอ้ย.. อีกอย่างมันไม่ใช่งานหนักอะไร หลวงตาพอทำได้อยู่ ดีกว่าอยู่เฉยๆ ผมเลยสงสัยอีกว่า หลวงตาเก็บทีละเล็กล่ะน้อยมันจะหมดให้หรอหญ้านิ? แต่ผมก็ได้แค่สงสัยผมเลยเดินออกมา และก็ด้วยความคิดที่ว่าสักวันหนึ่งผมจะมาช่วยเก็บกวาดทำความสะอาดช่วยหลวงตา เพราะผมรู้สึกสงสารหลวงตาที่ต้องนั่งตากแดดเพื่อเก็บใบไม้ใบหญ้าทั้งๆที่หลวงตาก็ประภาทอยูและแล้ววันหนึ่งผมก็ได้มีโอกาสเข้าไปช่วยพัฒนาสิ่งแวดล้อมรอบๆวัดเป็นโครงการหนึ่งที่ชื่อว่า โครงการพัฒนาวัดด้วยมือเราให้น่าอยู่ ผมก็ได้วางแผนกับเพื่อนๆและก็ทางหมู่บ้านดอนสวนให้มาช่วยกันทำความสะอาดวัดในวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ.2559 และก็ได้ช่วยกันพัฒนาปรับภูมิทัศน์รอบๆวัดและตามห้องน้ำสุขาต่างๆ
ที่ผมได้ตั้งใจไว้มันทำให้ผมภูมิใจมากที่ได้มีส่วนช่วยเหลือสังคม ถึงแม้จะเป็นแค่สิ่งเล็กๆที่ผมพอจะช่วยได้ แต่ก็เป็นสิ่งที่ผมทำแล้วรู้สึกดีและมีประโยชน์ต่อส่วนรวมผมก็พอใจแล้วครับ….
เป็นหนึ่งในโครงการฯ ด้วยใช่ไหมครับ
หรือพากันไปทำกิจกรรมในวาระใด
ดีงาม และชื่นชมครับ
แต่อยากให้เล่าเพิ่มเติมเรื่องบริบทของสถานที่ตรงนั้น
มีใครมาร่วมกิจกรรมครั้งนี้บ้าง
และทำกิจกรรมอะไรบ้าง ช่วยเล่าให้ชัดๆ หน่อยครับ
และนี่คือชื่อโครงการ ใช่ไหมครับ (โครงการพัฒนาวัดด้วยมือเราให้น่าอยู่)