เมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม ที่ผ่านมาดิฉันได้ทำโครงการ ทักษะเรียนรู้สุจิปุลิ ที่โรงเรียนบ้านวังบัววิทยาคม จังหวัดมหาสารคามกับเพื่อนเพื่อนอีก 24 คนเรามาทำโครงการนี้เป็นส่วนหนึ่งของรายวิชาการพัฒนานิสิต ซึ่งในวันนั้นก่อนที่จะให้น้องน้องเค้าประจำฐานแต่ละฐานก็ได้นิมนต์หลวงพ่อที่วัดมาเทศนาธรรมให้เด็กเด็กในโรงเรียนฟัง สิ่งที่ดิฉันเห็ฯคือมีคนฟังบ้าง หรือไม่ฟังบ้าง เพราะขณะที่พระท่านมาเทศนาธรรมนั้นไฟดับ
และพอถึงกิจกรรมเข้าฐานแต่ละฐานดิฉันอยู่ในส่วนของฐาน จิ ซึ่งเป็นกระบวนการทางความคิดไ ด้มีกิจกรรมของฐาน คือ กำหนดโจทย์ให้น้องน้องวาดภาพและวางองค์ประกอบให้ถูกต้องและเล่นเกมส์เล็กๆน้อย พอถึงเวลาพักกลางวันก็ได้ลงไปทานอาหารที่โรงอาหารในโรงเรียนหลังจากทานเสร็จ ในเวลานั้นก็อยู๋ในช่วงพักกลางวันพอดี มีโอกาสเล่นกับเด็กๆความรู้สึกเหมือนดิฉัน ได้ย้อนเวลานั้นกลับมาอีกครั้งมันรู้สึกสนุกผ่อนคลายไปกับเด็กๆแต่ก็มีบ้างที่คิดว่าเด็กๆซนไปหรือเปล่ามันทำให้ดิฉันอดคิดไม่ได้ว่าเมื่อดิฉันเป็นเด็กเท่าเด็กๆพวกนี้ดิฉันซนมากขนาดไหนกันแต่พอเห็นภาพเหล่านี้แล้วรู้สึกมีความสุขและเห็นเด็กๆยิ้มและหัวเราะ มีความสุขในสิ่งที่สมาชิกกลุ่มนำมามอบให้ดิฉันก็รู้สึกประทับใจและก็มีความสุข
หากมีโอกาสได้ทำกิจกรรมแบบนี้อีกดิฉันก็อยากทำเพราะมันทำให้ฉันเกิดประสบการณ์ใหม่ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับชีวิต
ไม่มีความเห็น