ความหลง ที่บันทึกไว้ได้

ผู้หญิงคนนั้น เรารู้จักกันโดยที่ไม่เคยเจอตัวจริงกันมาก่อน คล้ายสนิทคุ้นเคยกว่าแค่เพียงมองเห็นกันจากภาพถ่าย เราเหมือนมีความรู้สึกลึกๆภายในใจที่ตรงกัน จนเกินจะห้ามไม่ให้คิดอะไรเกินไปกว่าคนที่เพียงรู้จักในอีกโลกหนึ่ง

จิตสำนึกอันหยาบๆได้ล่วงรู้จนเปิดเผยออกมาเป็นแรงบันดาลใจ ผลักดันมโนจริตจนเกินเลย ผิดชอบชั่วดีเลือนลางอยู่ในม่านหมอกแห่งความจริงอันซ่อนเร้น ปิดบัง

เรารักกัน ไม่ใช่แน่นอน แต่มันเป็นความปราถนาที่มากกว่าคำว่ารักที่ดูออกจะขบขันในความรู้สึกขณะนี้

ความรู้สึกที่ทุกครั้งที่เห็นภาพเธอ โลกนี้ช่างเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เบิกบาน สดชื่นรื้นเย็น จนเชื่อได้ว่ามีเพียงฤดูเดียวในโลกนี้

แรงบันดาลใจที่เมื่อเห็นภาพเธอ หลั่งออกมาเพื่อรอให้แสดงออกในสิ่งที่ไม่เคยเกิดมาก่อน และมากเกินจะหักห้ามจิตภายใน

กลัวเหลือเกินว่าสักวันหนังพลังที่ซ่อนอยู่นี้จะถั่งโถมจนล้นปรี่และหลั่งออกมาจนไม่สามารถยับยั้งได้

ทั้งหมดคือความหลง ที่ยังพอมีสติเตือน

และบันทึกไว้ได้…..

………………

[พ.แจ่มจำรัส]

ให้กำลังใจตัวเอง

[คุณมะเดื่อ]

มาร่วมให้กำลังใจอีกคนหนึ่งจ้าา

[วันปีย์]

สวัสดีครับ อาจารย พ. แจ่มจำรัส เข้ามาทักทายสวัสดี และก็ชมผลงานเขียน ครับผม

[ยายธี]

อืมมม..หลง..ถ้าตามมาด้วย..ลืม...คือ..สัญญลักษณ์..ความแก่..อิอิ..(อย่าลืม..หลง)

[พ.แจ่มจำรัส]

สวัสดีครับ ยาย ธี

หลง ในที่นี่คือความอยากครับ