วันที่ 15 ประสบการณ์การพาเด็กประถมฯไปศึกษานอกสถานที่ (ุ6 มิถุนายน 2559)

เด็กๆ เตรียมกรวยดอกไม้ไปใส่ขันดอกอินทขิลที่วัดเจดีย์หลวง

กิจกรรมภาคบ่ายวันนี้ โรงเรียนได้จัดกิจกรรมพาเด็กระดับชั้นประถมศึกษาไปใส่ขันดอกที่วัดเจดีย์หลวง

โรงเรียนพาเด็กที่นับถือศาสนาพุทธไปศึกษานอกสถานที่เกี่ยวกับงานประเพณีใส่ขันดอกอินทขิล

ส่วนเด็กที่นับถือศาสนาอื่นๆ ทางโรงเรียนจัดให้อยู่ในห้องประชุมเพื่อทำกิจกรรม

ครูพี่เลี้ยงของฉันเป็นคุณครูประจำชั้นประถมศึกษาปีที่ 3/2

ฉันจึงมีหน้าที่ดูแลเด็กประถมศึกษาปีที่ 3/2

มีนักเรียน ป.3/2 นับถือศาสนาพุทธและไปใส่ขันดอกจำนวน 12 คน

ส่วนอีกหนึ่งคนนับถือศาสนาคริสต์แต่ว่าอยากไปศึกษาเกี่ยวกับประเพณีใส่ขันดอกด้วย

ในวันนี้ ฉันจึงมีหน้าที่ดูแลเด็กๆ จำนวน 13 ชีวิตด้วยกัน

บอกเลยว่า...ฉันหนักใจตั้งแต่คุมแถวตอนขึ้นรถแล้วล่ะ

เพราะกว่าจะจับเด็กเข้าแถวได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ><

แล้วนี่จะต้องดูแลเด็กในที่สาธารณะ ที่ที่่มีคนเยอะมากๆ

ฉันจะทำได้ไหมเนี่ย ><

ลูกๆ ป.3/2 ขึ้นรถเสร็จแล้ว (ใช้เวลานานมาก กว่าจะเป็นภาพนี้><)

ตอนที่รถแล่นไปตามคูเมือง เด็กๆดูตื่นเต้นกันมากๆ

เห็นอะไรระหว่างทางก็ทักไปซะทุกอย่าง

"ครู นั่นอะไร " "ครู นั่นเรียกว่าอะไร" "ครู นั่นต้นอะไรคะ" ฯลฯ

เด็กประถมศึกษาเป็นวัยที่กำลังอยากรู้อยากเห็นจริงๆ ><

เด็กๆ พูดไปตลอดทางเลยจ๊ะ ><

ระหว่างที่อยู่บนรถ ครูพี่เลี้ยงก็ช่วยปรามเด็กให้ฉันบ้างแล้ว

ครูบอกข้อตกลงให้เด็กได้ทราบ และมอบหมายหน้าที่ดูแลเด็กให้ฉันอย่างเป็นทางการ

พอถึงวัดเจดีย์หลวง เด็กลงรถแล้ว ฉันก็รู้สึกเหมือนกำลังจะปล่อยลิงคืนสู่ป่า

เพราะเด็กดูตื่นเต้น และกระดี๊กระด๊าที่ได้เจอคนเยอะและได้มางานใหญ่ขนาดนี้

รูปหมู่ถ่ายที่หน้างาน (กว่าจะมาเป็นรูปนี้ ยากเย็นเหลือเกิน)

บอกเลยว่าตั้งแต่เด็กลงรถมา ฉันยังไม่ได้หยุดพูดเลย

เพราะต้องบอกเด็กเสมอว่า

"อย่าแตกแถวนะลูกนะ"

"เดินตามครูมานะคะ"

"นักเรียนรู้ไหม ทำไม..."

"อย่าเดินไปทางนั้นคะ เดี๋ยวหลงกับเพื่อนนะ"

ฯลฯ

ระหว่างดูแลเด็กไปด้วย ก็ต้องให้ความรู้แก่เด็กไปด้วย

สอนเด็กถึงวิธีการใส่ขันดอกด้วย

แดดก็ร้อนมากๆด้วยเช่นกัน ...

หลังจากพาเด็กเดินใส่ขันดอกรอบวิหารเสาอินทขิลแล้ว

ก็พาเด็กขึ้นไปไหว้พระในวิหาร

ครูพี่เลี้ยงบอกฉันว่า จะรออยู่ที่หน้าวิหาร

แล้วก็ปล่อยให้ฉันต้องดูแลเด็กๆทั้ง 13 ชีวิตในวิหารเพียงลำพัง

คนเยอะมาก และเด็กก็ซนมากเช่นกัน

กว่าเด็กจะนั่งกันอย่างเรียบร้อยและพาเด็กไหว้พระอย่างพร้อมเพรียงกัน ก็นะ...

ภาพนี้เป็นรูปหมู่ที่ดีที่สุดในวิหาร (มีหลบอยู่ข้างหลังเพื่อนอีกคน )

หลังจากไหว้พระและถ่ายรูปหมู่แล้ว

ก็พาเด็กไปผูกข้อมือและรับน้ำมนต์จากพระ

ช่วงเวลาที่เด็กสงบเสงี่ยมที่สุด ก็ตอนที่พระผูกข้อมือให้นี่แหละ ><

หลังจากพาเด็กไปไหว้พระ ผูกข้อมือ และรับน้ำมนต์เสร็จแล้ว

ก็พาเด็กเข้าแถวและเดินออกมาตามหาครูพี่เลี้ยง

แต่ฉันไม่เห็นแม้แต่เงาครูแล้ว

ชัดเจนเลย ... ฉันต้องดูแลเด็กทั้งหมดเองต่อจากช่วงเวลานี้เป็นต้นไป ><

หลังจากนั้นฉันก็พาเด็กไปเที่ยวรอบวิหารอีกครั้ง

และพาเด็กไปชมเจดีย์หลวง พร้อมเล่าตำนวนเกี่ยวกับเจดีย์ให้ฟัง (เท่าที่ฉันรู้)

เป็นการฝึกให้เด็กไปสังเกต ได้ถาม และได้แสดงความคิดเห็นด้วย

ภาพนี้เป็นรูปหมู่ที่ดีที่สุดขณะถ่ายที่เจดีย์หลวง

การพาเด็กมาศึกษานอกสถานที่ในวันนี้ ทำให้ฉันได้ประสบการณ์มากมายเลย

การได้ดูแลเด็กประถมศึกษา มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

ก่อนที่จะมาทำหน้าที่นี้ จึงต้องเตรียมตัวให้พร้อมและวางแผนก่อนเสมอ

โดยเฉพาะในเรื่องระเบียบวินัย...

ถ้านักเรียนทุกคนมีระเบียบ เชื่อฟังครู และไม่ดื้อไม่ซน

วันนี้ฉันก็คงไม่ต้องแสบคอมากอย่างนี้...

ประสบการณ์วันนี้มาเต็มจริงๆ

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ค้างคาใจฉันในวันนี้ คือ ตอนที่เห็นเด็กๆบ่นหิวน้ำและหิวข้าว

ฉันได้แต่คิดว่า ถ้าในวันหน้าฉันมีเงินเยอะๆก็คงดี

ฉันจะได้ซื้ออะไรให้เด็กๆได้กินบ้าง

เพราะการพาเด็กมา เด็กก็เดินๆๆ แกก็คงเหนื่อย และอากาศก็ร้อนมากด้วย

เดี๋ยวคนนั้นก็บ่นหิวน้ำ คนนั้นก็บ่นหิวข้าว

แล้วเด็กทุกคนก็มีฐานะทางบ้านที่แตกต่างกันด้วย

ถ้าเด็กๆได้กินขนมคนละเล็ก คนละน้อยก็คงดี

คราวหน้า ถ้าฉันมีโอกาสพาเด็กมาอีก ฉันคงจะต้องเตรียมตัวให้มากกว่านี้...

รูปนี้ถ่ายตอนที่เด็กกำลังรอรถกลับโรงเรียน (มีคนญี่ปุ่นมาขอถ่ายรูปเด็กๆตอนเข้าแถวด้วย ^^)

พอพาเด็กเดินทางกลับมาถึงโรงเรียนอย่างปลอดภัยแล้ว ฉันก็โล่งอก

ลูกๆเดินทางถึงโรงเรียน คนเป็นครูก็โล่งใจ

วันนี้วันจันทร์ผ่านไปเร็วมาก

พรุ่งนี้วันอังคารแล้ว...